اولین نامه صدام
صدام حسین در ۵ اردیبهشت ۱۳۶۹ با فرستادن نامه‌ای به رهبر و رئیس‌جمهور وقت ایران، درصدد احیای مذاکرات شکست‌خورده صلح و اجرای قطعنامه ۵۹۸ برآمد.
این نامه پس از چندین دور مذاکره ناموفق ایران و عراق نوشته شد و از طریق یکی از نمایندگان سازمان آزادی‌بخش فلسطین، همراه با نامه‌ای از یاسر عرفات به رهبران ایران تحویل داده شد.
صدام در این نامه پیشنهاد داده بود تا خودش به‌همراه عزت ابراهیم و شماری از دستیارانش با آیت‌الله خامنه‌ای و اکبر هاشمی‌رفسنجانی مذاکره کنند.
او در این‌نامه همچنین پیشنهاد کرده بود که این ملاقات در «مکه مکرمه، قبله‌گاه مسلمانان و بیت عتیق که مولایمان ابراهیم علیه‌السلام آن را بنا نهاد یا در هر مکان دیگری که بر آن توافق می‌کنیم»، برپا شود.
این‌نامه سرآغاز مجموعه‌ای از نامه‌نگاری‌های متقابل دو طرف شد؛ شش‌نامه از صدام و چهارنامه از ایران که هرچند به امضای توافقنامه صلح منجر نشدند، اما به عقب‌نشینی سریع ارتش عراق از خاک اشغال‌شده ایران، تصریح صدام به اعتبار عهدنامه ۱۹۷۵ و آزادی فوری اسیران جنگی انجامید.
