پرونده قضایی برای نشاط عمومی / درباره برخورد با برگزارکنندگان ماراتن کیش
آیا مدیریت جامعه از طریق «ممنوعیتهای پیاپی» و «قضاییسازی زندگی عادی» کارآمدتر است، یا از مسیر «تشویق»، «ایجاد جذابیت» و «فراهمآوردن بستر امن برای مشارکت و نشاط عمومی»؟
آیا مدیریت جامعه از طریق «ممنوعیتهای پیاپی» و «قضاییسازی زندگی عادی» کارآمدتر است، یا از مسیر «تشویق»، «ایجاد جذابیت» و «فراهمآوردن بستر امن برای مشارکت و نشاط عمومی»؟
مفهوم «بخت اخلاقی» به میزان توفیق افراد در تحقق یک فعل اخلاقی، تحت عوامل درونی و بیرونی فرد میپردازد. مفهومیکه در دهه ۷۰ میلادی مطرح شد و رویکرد سنتی به اخلاق را تغییر داد.
هر قطره آبی که اسراف میشود، هر ذره آلایندهای که به هوا میرود و هر سکوتی که در برابر ناراستی شکسته نمیشود، حلقهای به زنجیرهای میافزاید که درنهایت گردن همه را میفشارد.
در دوره حاضر که پیامرسانهای فوری مثل اینستاگرام به یکی از قدرتهای مسلط بر اوقات فراغت تبدیل شدهاند، یک تغییر در الگوهای مصرف فرهنگی بهوجود آمده است.
انسان، موجودی ابزارساز است. این ویژگی، ممیزه او از دیگر موجودات و عامل تسلطاش بر جهان است. از نخستین تبرهای سنگی تا پیچیدهترین رایانهها، ابزارها همواره برای گسترش توانمندیهای فیزیکی و ذهنی بشر بهکار رفتهاند.
شناخت ما از خود، دیگران و جهان، همواره ناقص و جزئی است. اغلب آنچه درمییابیم، تنها وجهی از حقیقت است و وجوه دیگر از ما پنهان است.
این پرونده، صرفنظر از نتیجه قضایی آن، فرصتی است برای اندیشیدن به این پرسش: ما بهعنوان یک جامعه، چگونه میخواهیم با آسیبپذیرترین اعضای خود -چه شاکی، چه متهم- رفتار کنیم؟
مسئله حجاب در ایران را نمیتوان تنها در قالب یک کشمکش سیاسی یا حقوقی در نظر گرفت. این مسئله در عمق خود، تقابل دو نگرش متعارض درباره اخلاق، فضیلت و سازوکار جامعه انسانی است.
در دنیایی که با وجود رشد علم، اطلاعات و فناوری، آدمها معنا و مشغله قابل اعتنایی در واقعیت نمییابند، بههماننسبت رشد علم و اطلاعات، فانتزی و خیالپردازی است که رشد میکند.
انسان موجودی یکپارچه و تماماً عقلانی نیست. فروید معتقد بود که انسان تحتتأثیر سه نیروی نهاد، خود و فراخود قرار دارد.