اگر ایالات متحده تصمیم به کاهش بیشتر نیروهای خود در سوریه بگیرد، احتمال ادغام نیروهای دموکراتیک سوریه در دولت مرکزی به طور فزاینده‌‏ای افزایش می‌‏یابد، زیرا کاهش حضور ایالات متحده، دیوار حائل ایجاد شده توسط ایالات متحده بین نیروهای دموکراتیک سوریه و ترکیه را تضعیف می‏‌کند و نیروهای دموکراتیک سوریه مهمترین حامی خود را از دست می‌‏دهند.

اگر سند چشم‌انداز بیست‌ساله به فراموشی سپرده نمی‌شد، سال ۱۴۰۴ یعنی سالی که در آن هستیم شاهد به ثمر رسیدن اهداف بزرگی بودیم و احتمالاً براساس آنچه در این سند آمده، قدرت اول اقتصادی منطقه می‌شدیم، اما مدیران آن زمان به قول بیژن زنگنه جسارت کرده و آرزوهای نسل‌شان را در قالب این چشم‌انداز نوشته بودند.

یکی از دلایلی که از سال ۲۰۰۳ قدرت‏‌های جهانی، از جمله متحدان شرقی ایران یعنی چین و روسیه، بر مقابله با برنامه هسته‏‌ای ایران تمرکز کردند، نگرانی از مسابقه تسلیحاتی و هسته‌‏ای در خاورمیانه بود.

ظاهراً دولت ترامپ و متحدان او به‌خصوص کشورهای عرب حوزۀ جنوبی خلیج‌فارس به شرایط پس از نتانیاهو چشم دوخته‌اند تا تحولی معنادار در خاورمیانه را سامان دهند. این تحول با تشکیل دولت تازه‌ای در اسرائیل که با ارائۀ چشم‌اندازی از یک راه‌حل سیاسی برای مسئلۀ فلسطین و تکمیل دایرۀ «پیمان ابراهیم» همراه خواهد بود، رقم می‌خورد. ترامپ و متحدانش خواستار ورود سوریه به این روند هستند و حاکم سوریه هم ظاهراً بنای همراهی دارد.