انتصاب سقاب اصفهانی به سمت معاون رئیسجمهور، سیاسیترین کار ناممکن بود! فرد سیاسی کسی است که روزها در محل کارش به سر میبرد، عصر به خانه حزبش میرود تا توجیه کند و توجیه شود، شب به خانه خودش سر میزند؛ صبح فردا با توجیهاتی که از خانهی حزبش داشته به محل کارش برمیگردد. این توصیف یک فرد سیاسی است؛ مگر آنکه از سیاست و سیاسیگری تعریف و توصیف دیگری داشته باشیم. با این توصیف، آیا انتظار داریم یک فرد سیاسی از جبهه مقابل، مجری و کارگزار منویات حزب سیاسی حاکم باشد؟!
در روزهای اخیر، اظهارات انتقادی محمدجواد ظریف خطاب به سرگئی لاوروف، وزیر امورخارجه روسیه، بار دیگر پرسشی قدیمی را به سطح آورد. اما آیا نقدهای دیپلماتهای بازنشسته میتواند روابط کشورها را مخدوش کند؟ یا آنکه برعکس، این نقدها بخشی از سازوکارهای سالم در تصمیمسازی دیپلماتیک به شمار میآیند و مانند نوعی سپر حفاظتی برای دستگاه رسمی عمل میکنند؟
ایران در جنگ جهانی دوم، بهرغم زخمهایش، پل پیروزی برای شوروی بود. اکنون و در این زمانهی خاص، آیا روسیهی پوتین و لاوروف میخواهد و میتواند پلی برای پیروزی و پالایش روابط ایران با جهان باشد؟
جنگهای بیپایان خاورمیانه، تمام این کشورهای درگیر در «کریدور آیمک» را به این نتیجه رساند که خاورمیانه به صلحی پایدار نیاز دارد تا بتواند به هدفهای بلندمدت اقتصادی خود دست پیدا کند و اینگونه بود که در دولت ترامپ «صلح خاورمیانه» با حضور بیش از ۲۰کشور از سرتاسر جهان رقم زده شد. آن «کریدور» و این «صلح» مانند همان شب و روز، پیایند یکدیگرند.
در جهانی که چندجانبهگرایی مرد و دیپلماسی کانونی غالب شد، ایران از حقوق بینالملل بهعنوان ابزار بازسازی موقعیت و نفوذ خود استفاده میکند.
روز سهشنبه ۱۸شهریور۱۴۰۴، خاورمیانه میان صلح و جنگ در نوسان بود. دو رخداد همزمان که همچون دو تصویر موازی، واقعیت پیچیده این منطقه را عریان ساختند.
آنچه میتواند به این نشست اهمیت راهبردی و نقشی تاریخی ببخشد، بازسازی روابط آشفتهی شرق و غرب جهان از مسیر یک میانجیگری است. این سفر میتواند مسیر بازسازی روابط ایران و آمریکا را هموار کند و همزمان گامهایی اساسی به سمت کاهش تنشها میان دو ابرقدرت جهانی بردارد.
با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت، ۵ عضو دائم آمریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه بعلاوه آلمان وارد مذاکرات شدند.
در واپسین دقیقههای جمعه ۱۷مرداد ۱۴۰۴ در دنیای سیاست، اقتصاد و ژئوپلیتیک، زمینلرزهای شورآفرین افتاد. نیمهشب بود. نیکول پاشینیان، نخستوزیر ارمنستان، در کنار الهامعلیاف رئیسجمهور همسایه شمالی، در دو سوی دونالد ترامپ، رئیسجمهور پرسروصدای آمریکا در دفتر کار او در کاخ سفید نشستند.
جنگ و صلح به مثابه دو بال یک پرنده هستند که قدرت پرواز و جهیدن در اوج آسمانها را به او میدهند. اکنون هر دو بال جنگ و صلح در نظام سیاسی کشور مشخص و معین شده است. تصمیمهای حوزه جنگ و دفاع، و تدبیر صلح در شورای دفاع منعکس میشود؛ و کارهای اجرایی مربوط به صلح و دیپلماسی در شورای عالی امنیت ملی پیگیری میشود.
