کودک ایرانی و موسیقی غربی و سنتی
موسیقی ایرانی و آوازی بهنوعی با شعر و کلام همقرینه است. حتی در بسیاری از مواقع، بزرگسالاش نیز از آن دست تهی برمیگردد؛ چه رسد به کودک و نوجوان!
موسیقی ایرانی و آوازی بهنوعی با شعر و کلام همقرینه است. حتی در بسیاری از مواقع، بزرگسالاش نیز از آن دست تهی برمیگردد؛ چه رسد به کودک و نوجوان!
چند روز پیش روز جهانی کارگر بود. گویا برخی مصائب و رنجهای کارگری، جهانی است و این نگره در فیلم و سریال نیز بهنوعی وجه مشترکی در دنیا ایجاد میکند. تازهترین اثری که از پلتفرمهای داخلی پخش میشود و در همین سه قسمت ابتدایی، کاراکتر اصلی «کارگری» است که براساس شرایط موجود آزارهایی برایش به وجود میآید، سریال «وحشی» است.
جناب ضرغامی در برنامه سینمایی هفت در مورد فیلم «پیرپسر»، بازی خوب حسن پورشیرازی و رفتار مصطفی زمانی برنده سیمرغ بازیگری، نکاتی گفته است. شاهبیت کلام ایشان آن بود که سلبریتیهای ما بهنسبت سیاسیون مرام و معرفت بهتری دارند.
اینکه گهگاهی در مورد مکانهای مختلفی در تهران برای برگزاری تجمعات مسالمتآمیز بحث میشود و بعد مدتی بهمحاق میرود، همهوهمه نشان از آن دارد که خواستههای طیف زیادی از جامعه موردتوجه قرار نمیگیرد.
با همه مصائب و آزگارهایی که عموم مردم ایران از نظر روحی، ملی و مالی دارند، گاهی مجبور هستند برای تخلیه این میزان از نابسامانی روانی، مابهازاهایی پیدا کنند. یکی از این مفرهای نیک و کارا؛ دیدن برنامههای هنری است و یکی از آن شاخهها؛ بیشک سریالهای تلویزیونی است.
گویا سریال «معاویه» که توسط عربستان با هزینه زیاد تولید شده را باید ذیل اهداف دیگر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشور دید و معنا کرد.
اینکه بلیت سینما افزایش پیدا کرده برای سال جدید؛ باتوجه به وضع اقتصادی این روزهای جامعه، امر دور از ذهنی نبود و نیست. اعتراض بدان نیز تا حدود زیادی درست نیست. سادهترین دلیل آن، گرانی همه شئونات زندگی است. بحث اما بر سر آن است که فرهنگ و دنبالههای آن نباید آنچنان گران شود که عده زیادی از مردم دور آن خط بکشند.
ایکاش روزی بیاید فیلمها و سریالها را براساس کیفی، دست رد بر سینهشان زد نه بهواسطه نشان دادن آنچه در زمانه سیر داستان رخ میدهد.
در زمانهای که خبر و بعد خبر، به کسری از ثانیه ماناییاش بند است چگونه میتوان با تغییر قاب، فونت و رنگ گرم قرمز، مخاطبان احتمالی را راضی نگاه داشت؟
مقایسه سینما با زیست یومیه توده مردم کوچه و بازار از آن جهت مطرح شد که هنر هفتم، اگر خوب به تصویر درآید و قصه داشته باشد و تعریف درستی از داستان ارائه دهد؛ همان زندگیای است که بسیاری آرزویش را دارند.