ایران پس از برزیل، دومین کشور جهان از نظر تعداد اینفلوئنسرها شده است. لابد این جایگاه را به‌دلیل محبوبیت گسترده شبکه‌های اجتماعی، فرصت‌های اقتصادی جذاب در فضای آنلاین، فرهنگ خودنمایی دیجیتال و نقش کلیدی در تبلیغ کالا کسب کردند.
سرمایه‌داری توجه با ما همان می‌کند که می‌خواهد؛ اگر ندانیم که چگونه پاسخ دهیم. نخستین گام، آگاهی از همین واقعیت است.
روزگاری در سند چشم‌انداز برای افق ۱۴۰۴، قرار بود پرچمدار منطقه در عرصه‌های اقتصادی، علمی و فرهنگی باشیم. گام دوم انقلاب، ما را به تمدن‌سازی نوین اسلامی وعده داده بود. نهضت نرم‌افزاری، قرار بود زیرساخت حکمرانی دانایی‌محور را بنا کند، اما امروز گزاره‌ای اسفناک و تکان‌دهنده پیش روی ماست که ایران در قعر جدول وضعیت کیفیت اینترنت در میان ۱۰۰ کشور جهان قرار دارد.
روزی روزگاری، فناوری آمده بود تا رنج را کم کند، فاصله‌ها را بشکند و زندگی را آسان‌تر و پُرشتاب‌تر سازد، اما دیگر به‌سختی می‌توان گفت ارباب این ابزارهای هوشمندیم یا رعیتِ رام‌شده آنهاییم.
۳۴ سال پیش همین روزها، در تابستان ۱۹۹۱، طومار حیات روزنامه پراودا برای همیشه درهم‌پیچید؛ رسانه‌ای که روزگاری صدای مردم و نویدبخش آرمان‌های عدالت‌خواهانه بود، در عصر استالین به سلاحی مرگبار و ابزاری برای تحریف حقیقت، تحقیر آزادی و تهدید اندیشه تبدیل شد.
در جهانی که واژه‌ها زخمی‌تر، مرزها تیزتر و فضاها تنگ‌تر شده‌اند، شاید تنها راه بقا، بازگشت به انسانیت اصیل باشد؛ نه با شعارهای بلند، که با تمرین‌های روزمره دیدن، شنیدن، فهمیدن و دل‌سپردن. هر پیامی که با احترام نوشته می‌شود، هر جمله‌ای که با سکوتی از درک همراه است، خود شکلی از مقاومت است.
ما در فرهنگی بزرگ شده‌ایم که شیفته پیروزی است. ظفر را به رخ می‌کشد و زخم شکست را زیر لایه‌ای از سکوت، پنهان می‌دارد.
ما ایرانی‌ها در عبور از بحران، بارها نشان داده‌ایم که اهل ایستادگی و همراهی هستیم. ایران ما سرزمینی پُرظرفیت و پُرانرژی است، با مردمی که در سخت‌ترین روزها هم تسلیم نشده‌اند.
از لحظه جواب ایران به حملات رژیم اسرائیل پروپاگاندای این رژیم با شدت و انسجام، شروع به القای این روایت کرده که ایران اهداف غیرنظامی را هدف قرار داده و تصاویر کودک، اسباب‌بازی و آوار را به‌عنوان سند این ادعا به افکار عمومی جهانی عرضه کرده است.
از عصر روشنگری تا کنون، گفتمان مسلط بر جهان، متکی بر واقعیت‌ها بوده است؛ داده‌ها، اسناد، ارقام و مدل‌های تحلیلی که قرار بود جهان را برای بشر قابل درک، قابل پیش‌بینی و قابل اداره سازند.
