نقطه عطف شفافیت

پزشکیان محصول شکست دو سیاست «حاکمیت دوگانه» و «حاکمیت یکدست» است. او به خوبی دریافته که دولت بدون هماهنگی و همدلی با سایر نهادهای نظام، هرگونه تغییر و پیشرفت غیرممکن است. تجربه ریاست‌جمهوری حسن روحانی و ابراهیم رئیسی پیش چشم اوست.

روحانی تصور می‌کرد می‌تواند صرفاً با اتکا به رایی که از مردم گرفته، برنامه‌های خود را پیش ببرد. او به‌جای آنکه برجام را برگ برنده نظام جا بیاندازد، آن را به برگ برنده خود در رقابت‌های داخلی تبدیل کرد.»

در ادامه این یادداشت آمده است:«با شکست روحانی، بسیاری که می‌دیدند دولت بدون هماهنگی با سایر ارکان نظام قدرت اجرای برنامه‌هایش را ندارد، اما همه مسئولیت‌ها به حساب او نوشته می‌شود و منافع ملی در حال ضایع شدن است، تنها راه‌حل باقیمانده برای نجات کشور را یکدست شدن حاکمیت می‌پنداشتند؛ اما تجربه ریاست‌جمهوری ابراهیم رئیسی نشان داد که کشور با یک جناح قابل اداره نیست، آن هم جناحی که در دو سه دهه اخیر به دلیل خالص‌سازی عمومی و حتی خالص‌سازی درون‌جناحی، نه‌تنها از فقر تئوریک که از فقر نیروی انسانی کارآمد و فهیم به‌شدت رنج می‌برد.

تجربه سال‌ها نمایندگی مجلس و عبور از  70 سالگی، پزشکیان را واقع‌بین‌تر از پیشینیان نموده است. در همین راستاست که او تلاش دارد حتی برگ برنده‌های خود را به برگ برنده‌های نظام تبدیل کند. فاش‌گویی او در جلسه رای اعتماد که کابینه‌اش را با هماهنگی رهبر انقلاب و نهادهای دیگر نظام بسته است، در همین راستا است. او حالا همه را شریک در قدرت خود کرده است. اکنون همه در موفقیت یا شکست این دولت شریکند و نمی‌توانند سفره خود را جدا کنند.»