سیمایی‌صراف: همه گرایش‌های معتدل را به‌کار می‌گیرم
دیروز نوبت «حسین سیمایی‌صراف» بود؛ وزیر پیشنهادی علوم در مجلس شورای اسلامی. اگر نمایندگان مجلس به او رأی اعتماد دهند، او عنوان پانزدهمین وزیر علوم را خواهد گرفت و اولین وزیر علومی خواهد شد که پس از اعتراضات ۱۴۰۱ و روزگار سخت دانشگاه‌ها و اساتید در دو سال گذشته، قرار است از مجلس رأی اعتماد بگیرد. حالا او با شرایط متفاوتی نسبت به وزرای پیشین مواجه است.
سیمایی‌صراف، مردی بی‌حاشیه از بدنه وزارت علوم است که مشی اصلاح‌طلبانه و اعتدالی دارد. تعداد قابل‌توجهی از نمایندگان مجلس موافق او هستند اما مخالفانی هم دارد که نسبت به مواضع سیاسی، همچنین نداشتن برنامه دقیق، انتقاد دارند؛ مسئله‌ای که در ارتباط با وزرای پیشنهادی قبلی هم تکرار شده است.
او روز گذشته در جلسه رأی اعتماد، پشت تریبون رفت و ارتقای کیفیت آموزش عالی و تحول نظام آموزشی کشور مبتنی بر مهارت‌افزایی را هم جزو اولویت‌های اول و دوم خود اعلام کرد. او همچنین گفت که در صورت گرفتن رأی اعتماد، در استانداردها بازنگری می‌کند و ارزش‌گذاری‌های حاکم بر آموزش عالی ازجمله آیین‌نامه ارتقای اعضای هیئت‌علمی براساس مأموریت‌های زیر نظام‌های آموزش عالی، باید انجام شود. او گفت که گفتمان این دوره آموزش عالی، گفتمان مسئولیت اجتماعی است و دانشگاه‌ها نسبت به مسائل اجتماعی و فرهنگی کشور بی‌تفاوت و بی‌طرف نخواهند بود.
او بخشی از صحبت‌هایش را به انتقاد از مجموعه پژوهش اختصاص داد، با این توضیح که: «پژوهش‌ها مسئله‌محور نیستند و کتابخانه‌ها پر از پژوهش‌های دانشگاهی است که به‌جای راه‌حل برای مسائل کشور تنها باعث ارتقای رتبه می‌شوند. در آینده‌پژوهی و آینده‌نگاهی ضعف جدی داریم و از روند جهانی علوم، فنون و فناوری عقب می‌مانیم.» به گفته او، سهم پژوهش از تولید ناخالص ملی بسیار اندک است؛ در بهترین حالت سهم نیم‌درصدی دارد، تازه اگر تخصیص پیدا کند، درحالی‌که سهم آن در کشورهای به‌مراتب کوچک‌تر ۵ درصد است.
زیرساخت‌ها اعم از ساختمان، آزمایشگاه، کتابخانه، کارگاه و ابزار تحقیق بسیار فرسوده و مستهلک است. تحریم‌های نظام سلطه، محاصره و انزوای علمی، فشار سنگینی را بر آموزش عالی تحمیل کرده است. در این بین سهم نشاط در دانشگاه‌ها رضایت‌بخش نیست، البته که سرزندگی دانشگاه‌ها بدون آرامش و امید در تصمیم‌سازی‌ها ممکن نیست. او صحبت‌هایش را اینگونه تمام کرد: «کسانی که به‌کار گرفته شده‌اند، از تمام گرایش‌های سیاسی هستند با این شرط که اعتدال داشته و صلاحیت‌های علمی، فنی و کارآمدی داشته باشند.»
بعد از صحبت‌های سیمایی‌صراف، نوبت به صحبت موافقان و مخالفان رسید. مسعود خاتمی یکی از موافقان بود: «برنامه وزیر پیشنهادی علوم با محوریت مسئولیت اجتماعی نظام آموزشی، تحقیقاتی و فناوری بوده است. عمده نگاه او فرآیند اثرگذارساختن دانشگاه در حیات و مناسبات پیچیده جامعه را نشان می‌دهد و امید به آینده و نگاه مثبت به افق آینده در برنامه‌های ارائه‌شده‌شان مشاهده می‌شود.» محمد موحد، عضو فراکسیون روحانیت مجلس هم موافق اوست؛ تحصیلات حوزوی، دانشگاهی و سوابق اجرایی وزیر پیشنهادی، مورد توجه‌اش قرار گرفته است. محمد بهرامی سیف‌آباد، دیگر نماینده مجلس هم از وزیر پیشنهادی پزشکیان حمایت کرد. احمد مرادی، نماینده بندرعباس در همین گروه قرار گرفت. او هم اعلام کرد که برنامه‌های وزیر پیشنهادی علوم، جامع، اثرگذار و منطبق با برنامه هفتم است.
این جلسه اما مخالفانی هم داشت. یکی از آنها علیرضا عباسی، نماینده کرج، اشتهارد و فردیس است. او به‌عنوان اولین مخالف پشت تریبون رفت؛ انتقاد او به برنامه‌های وزیر پیشنهادی بود: «انگار اولویت و برنامه مشخصی ندارد. در قانون برنامه هفتم توسعه باید 320 هزار دانشجوی خارجی اضافه شود، اکنون تعداد دانشجویان خارجی ۱۳۰ هزارنفر است، شما چگونه می‌خواهید این تعداد را افزایش دهید. علاوه بر آن ایران با ۷۳ هزار مقاله علمی، رتبه ۱۶ جهان را دارد که قرار است به رتبه ۱۴ برسد. برای این هدف احتیاج به ۹۰ هزار مقاله و اثر علمی است.» او در ادامه اما مواضع سیاسی وزیر پیشنهادی را زیر سوال برد: «کسی که قرار است در وزارت علوم منصوب شود، باید موضع‌گیری‌های مناسبی داشته باشد، ما موضع‌گیری از شما درباره فتنه ۸۸، محور مقاومت و اغتشاشات سال ۱۴۰۱ ندیدیم، اما در برخی موارد موضع‌گیری‌هایی داشتید که مناسب نبود؛ ازجمله آن درباره عزاداری دختران بی‌حجاب در کرج است که مسئولان امنیتی ورود کردند. شما در این باره بیان داشتید که در روز عاشورا نیاز به امر معروف نیست.»
