پروتکل لندن

جنگ استقلال یونان که با نام انقلاب یونان نیز شناخته می‌شود، از سال ۱۸۲۱ آغاز شد و باتوجه به مداخله قدرت‌های بزرگ در این درگیری، پس از نبرد ناوارینو (۱۸۲۷)، ایجاد نوعی دولت یونانی در جنوب یونان قطعی شده بود. در سال ۱۸۲۷، مجلس ملی سوم یونان، حکومت بر این ملت نوپا را به ایوانیس کاپودیستریاس سپرد که در ژانویه ۱۸۲۸ به یونان رسید.

کاپودیستریاس در کنار تلاش‌هایش برای پایه‌گذاری یک دولت مدرن، مذاکراتی را با قدرت‌های بزرگ (بریتانیای کبیر، فرانسه و روسیه) در مورد وسعت و وضعیت قانون اساسی دولت جدید یونان انجام داد. نتیجه این مذاکرات در ۱۶ نوامبر ۱۸۲۸، به پروتکل لندن انجامید که در آن، قدرت‌های بزرگ بر سرتشکیل دولتی یونانی و خودمختار که خراج‌گذار حکومت عثمانی باشد، به نتیجه رسیدند.

این پروتکل البته به جزایر پلوپونز (مورئا) و سیکلادس محدود می‌شد و یونان مرکزی، کرت و سایر جزایری را که در قیام یونان شرکت کرده بودند یا در آن‌زمان تحت کنترل یونان بودند، کنار گذاشت. این امر اما بعدتر با امضای پروتکل دوم لندن در ۲۲ مارس ۱۸۲۹ تا حدودی اصلاح شد.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید