پدر شعر سپید فارسی

احمد شاملو یا الف. بامداد و الف. صبح، نام بزرگی در منظومه ادبیات فارسی است. شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم که قالب شعری سپید را بنیان نهاد و تحولی در شعر نو فارسی به‌وجود آورد. شاملو زاده ۲۱ آذر ۱۳۰۴ در تهران و فرزند افسری ارتشی بود. او همراه خانواده‌اش پیوسته در سفر و مهاجرت بود  که حاصل‌اش فرهنگ‌نامه پژوهشگرانه «کتاب کوچه» شد.

شاملو شاعری‌اش را با دفتر «آهنگ‌های فراموش شده» آغاز کرد اما از میانه‌های دهه ۳۰ شمسی جایگاهش را به‌عنوان شاعری برجسته تثبیت کرد. «هوای تازه»، مجموعه‌ای از رباعیات ابوسعید ابوالخیر، خیام و باباطاهر و بعد از آن مجموعه شعر «باغ آینه» از او منتشر شده است. او دوره‌ای هم روزنامه‌نگاری کرد. هفته‌نامه‌های «فردوسی»، «کتاب هفته» و «خوشه» و «کتاب جمعه» از مهم‌ترین نشریاتی بودند که پیش و پس از انقلاب سردبیرشان بود.

شاملو ترجمه‌های زیادی کرد. گرچه مثل دیدگاه‌‌هایش درباره موسیقی سنتی یا فردوسی، در حوزه ترجمه نیز بحث‌برانگیز ظاهر شد، برخی‌شان مثل سروده‌های لورکا یا رمان «دن آرام» و «شازده کوچولو» در شمار ارزشمند‌ترین آثار است. او دوره‌ای هم برای امرار معاش مستندسازی کرد که خودش می‌گفت قلم به مزدی بوده اما بیشتر به فیلم‌نامه‌نویسی و دیالوگ‌نویسی اشتغال داشت. شاملو دوم مرداد ۱۳۷۹ بعد از دوره‌ بیماری طولانی درگذشت و در امامزاده طاهر به خاک سپرده شد. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید