کارتر و انقلاب

خبر درگذشت جیمی کارتر، از روسای جمهور سابق امریکا روز گذشته در حالی منتشر شد که این نام برای مردم ایران یادآور خاطرات روزهای انقلاب بود. آخرین رئیس جمهور آمریکا که از یک سو عکسش با شاه در آغاز سال نو میلادی 1978 که برداشت از آن رابطه حسنه بین شاه و آمریکا می‎‌شد؛ همیشه در همه سالهای پس از انقلاب به عنوان نماد حمایت کارتر از شاه به شمار می‌‎آمد و از یک سو اغلب فعالان سیاسی آن سال‌ها حضور کارتر و فعالیت‌های او در راستای مسائل حقوق بشری که پس از دوره نامساعد و رسوایی‌های آمریکا در ویتنام رخ داده بود، و برنامه‌های او را فرصتی برای شکل‌گیری جنبش‌‎های سیاسی اجتماعی در کشور و فعالیت آزادانه‌تر سیاسی که منجر به انقلاب شد می‎‌دانند.

اعتراضات پی در پی در رابطه با عملکرد ساواک و حکومت پهلوی در برخورد و سرکوب مخالفان و زندانیان موجب آن شد که دست و پای شاه کمی بسته شود و مخالفان تقویت شوند و در نهایت هم در اوج اعتراضات و حرکات مردمی این کارتر بود که برخلاف پیشینیان خود که نهضت مردمی 32 را ناکام گذاشتند؛ با تصمیم به عدم دخالت گذاشت آنچه باید باشد رخ دهد که البته در اولین بزنگاه رویارویی با انتشار اخباری از احتمال پذیرش شاه توسط آمریکا این انقلابیون بودند که اعلام کردند اعتمادی به آمریکا ندارند و دیوار سفارت آنها را در نوردیدند و 444 روز گروگان‌گیری اعضای سفارت رخ داد.

حال اینکه کدام یک از این رویدادها تاثیرگذارتر است. به بهانه درگذشت جیمی کارتر با فیض‌الله عرب‌سرخی و صادق زیباکلام دو چهره سیاسی دراین رابطه گفت‌وگو داشتیم.