بازار ۲۸/۶ تریلیون دلار دارایی/درباره ابوظبی که به قطب مالی جدید در جهان تبدیل شده است

قرار است هفته مالی ابوظبی (ADFW) امسال بزرگترین دوره خود را برگزار کند. بنا بر اعلام برگزارکنندگان این رویداد موسسات مالی برجسته، سیاست‌گذاران، سرمایه‌گذاران، رهبران بازار و نوآوران از ۸ تا ۱۱ دسامبر ۲۰۲۵ در پایتخت سرمایه امارات، ابوظبی، گردهم خواهند آمد. آنها مدعی‌اند رهبرانی در این مراسم حاضر خواهند شد که بیش از 63 تریلیون دلار دارایی را مدیریت می‌کنند و این رقم بیش از ۵۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان است.

اعداد و ارقامی بسیار بزرگ که نشان از تغییر و تحول بسیار بزرگ‌تر در عرصه جهانی می‌دهد: اینکه ابوظبی در حال تبدیل شدن به قطب مالی دنیاست. رویدادهایی که قرار است این بازار کاملاً نوظهور و بسیار جوان را تبدیل کند به رقیبی بزرگ برای بسیاری از همتایان قدیمی‌اش در اروپا و آسیا و آمریکا.

آمارهای جهانی می‌گویند تعداد صندوق‌های ثروت ملی شناخته‌شده در سطح جهان تنها در طول دهه گذشته از ۱۰۳ به ۱۷۶ افزایش یافته است. دارایی‌های جمعی تحت مدیریت این صندوق‌ها در بیست سال گذشته دو برابر شده و به بیش از ۱۲ تریلیون دلار رسیده است. نکته قابل توجه این است که این رقم تقریباً معادل کل ذخایر بانک‌های مرکزی جهان است. تقریباً همه صندوق‌های ثروت ملی جدید از جایی سرچشمه می‌گیرند که به طور سنتی «بازارهای نوظهور» نامیده می‌شدند.

در این میان امارات متحده عربی مثال بارزی از این تغییر است. صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند که اقتصاد ابوظبی امسال حدود ۶ درصد رشد خواهد کرد که ناشی از تسهیل تولید نفت و بخش قوی املاک و مستغلات است. در سال ۲۰۲۳، این کشور به رکورد ۳۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی دست یافت: افزایشی ۱۴۰ درصدی نسبت به ۱۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۴. همزمان نهادهای اماراتی در ۹۰ کشور سرمایه‌گذاری‌هایی داشتند و تخمین‌‌ها می‌گویند این سرمایه‌گذاری‌ها تا اوایل سال ۲۰۲۴ در مجموع به 2/5  تریلیون دلار رسیده است.

از این رقم ۷۲ درصد متعلق به صندوق‌های ثروت ملی است. این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۳۱، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی تجمعی را به ۳۵۴ میلیارد دلار برساند؛ هدفی که حتی پنج سال پیش هم خیالی به نظر می‌رسید. تغییر اساسی که امارات در این مدت در قوانین خود ایجاد کرده مربوط است به قوانین مالکیت این کشور: در سال ۲۰۲۱، قانون شرکت‌های امارات متحده عربی، الزام مالکیت محلی ۵۱ درصد را برای اکثر کسب‌وکارها حذف کرد و به سرمایه‌گذاران خارجی اجازه مالکیت کامل را داد، این قانون تقریباً در هیچ کدام از کشورهای دیگر خلیج‌فارس دیده نمی‌شود.

این کشور بیش از ۴۰ منطقه آزاد چندرشته‌ای را اداره می‌کند از جمله مرکز مالی بین‌المللی ابوظبی (ADGM)، که به عنوان یک پل نظارتی بین استانداردهای محلی و بین‌المللی عمل می‌کند و مقررات یکپارچه‌ای را مطابق با مراکز مالی جهانی فراهم می‌آورد. یکی از نقاط قوت بازار ابوظبی، نزدیکی آن به صندوق‌های ثروت ملی ابوظبی است. این امیرنشین حدود 1/7 تریلیون دلار دارایی ثروت ملی را از طریق موسساتی از جمله سازمان سرمایه‌گذاری ابوظبی (ADIA)، مبادله و ADQ مدیریت می‌کند.

ابوظبی در حال تبدیل شدن از یک امیرنشین با اقتصاد نفتی به «پایتخت سرمایه» امارات متحده عربی است. ابوظبی و امارات متحده عربی اکنون بر فراز کوهی یک تریلیون دلاری از ثروت ملی قرار دارند که از طریق دهه‌ها درآمد نفتی و سرمایه‌گذاری استراتژیک انباشته‌شده جمع‌آوری شده است. مرکز مالی بین‌المللی ابوظبی (ADGM) در عرض 10 سال عمر خود توانسته است بازیگران مالی بزرگی مانند گلدمن ساکس، روتشیلد و شرکا و سافت‌بانک و نیز بانک‌های دیجیتالی مانند سیگنوم بانک و بلاک‌دایمون را به پایتخت امارات متحده عربی جذب کند.

این مرکز در نیمه اول سال 2025، با بیش از 11000 مجوز فعال و افزایش 42 درصدی دارایی‌های تحت مدیریت، جایگاه خود را به عنوان بزرگترین و سریع‌الرشد‌ترین مرکز مالی منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (منا) تثبیت کرد. این تثبیت جایگاه به لطف ارزش بازار نهادهای ثبت‌شده آن که در بورس اوراق بهادار فهرست شده‌اند حاصل شد و تلاش‌های این مرکز را برای تقویت سهم بخش مالی در اقتصاد غیرنفتی ابوظبی برجسته کرده که در ابتدای سال 2025 رشدی 9/1 درصدی داشت.

نیمه ابتدای سال جاری هم معاملات انجام شده در این مرکز نشانی‌ بوده از نقش آن در توانمندسازی مشاغل جهانی برای سرمایه‌گذاری و ایجاد مشارکت‌های استراتژیک محلی و منطقه‌ای برجسته. بر اساس اعلام وب‌سایت این مرکز تعداد کل نهادهای عملیاتی در بازار جهانی ابوظبی که نماینده شرکت‌های مالی و غیرمالی ا‌ست، در نیمه اول سال به ۲۹۷۲ واحد افزایش یافت؛ یعنی رشدی برابر با ۴۲ درصد نسبت به سال گذشته. از این تعداد ۳۰۸ شرکت مالی (financial firm) و ۲۶۶۴ شرکت غیرمالی (non-financial firm) بودند. 

در همین دوره، اداره تنظیم مقررات خدمات مالی ابوظبی تعداد ۱۸۶۹ مجوز جدید ثبت کرد که بالاترین تعداد مجوز صادرشده در یک دوره شش‌ماهه از زمان تاسیس آن بود. بنابراین ابوظبی شاهد رشد ۴۷ درصدی مجوزهای جدید در مقایسه با سال قبل است و تعداد کل مجوزهای فعال در این بازار را به ۱۱۱۲۸ می‌رساند. و سازمان تنظیم مقررات خدمات مالی ابوظبی در مجموع ۵۲ مجوز اولیه برای شرکت‌های خدمات مالی صادر کرد که نسبت به سال گذشته ۲۷ درصد افزایش داشته است.

در مرکز مالی ابوظبی نام‌های برتر جهانی و منطقه‌ای چون کیمریج، فورترس، سیرکل، شرکای جهانی اوریکس، جی‌ام‌بی لیمیتد، گروه شرکا، کارتا، بیت‌کوین سوئیس، تردیشن، بیت‌گریت، خیابان هریسون، بنیاد دفتر کل توزیع‌شده استکس آسیا، هیدن رودز، پولن کپیتال، آرکاپیتا، سویورا، گروه آکیلا، اسکادن، پاتریزیا، نیووست، اینوست‌اینداستریال و دیجیتال کلایمت میدل ایست (DCME) به گوش می‌رسد و در این مرکز فعال هستند.

در پایان ژوئن ۲۰۲۵، تعداد مدیران صندوق و دارایی ثبت‌شده مستقر در بازار بین‌المللی ابوظبی به ۱۵۴ رسید، و تعداد کل صندوق‌ها به ۲۰۹ افزایش یافت. چنین تحولاتی نشان‌ از نفوذ گسترده ابوظبی و بازار جهانی آن در جذب بازیگران مالی جهان‌ است که به دنبال دسترسی به سرمایه‌های گسترده و ارتباطات استراتژیک ابوظبی هستند.

از جمله این سرمایه‌گذاری‌ها می‌توان به گروه سرمایه‌گذاری فورترس (Fortress Investment Group) اشاره کرد که یک دفتر دائمی در بازار بین‌المللی ابوظبی تاسیس کرد و وارد یک مشارکت سرمایه‌گذاری مشترک جهانی ۱ میلیارد دلاری در حوزه اعتبار و املاک و مستغلات با شرکت مبادله (Mubadala) شد.

در همین حال، شرکت مدیریت دارایی کیمریج مستقر در ایالات متحده هم در نیمه اول سال دفتر خود را در بازار بین‌المللی ابوظبی افتتاح کرد و با شرکت Mubadala Energy تفاهم‌نامه‌ای برای توسعه مشترک پروژه‌های گاز طبیعی و LNG امضا و از این طریق در بازار بین‌المللی ابوظبی یک کریدور انرژی فراآتلانتیک ایجاد کرد.

بازار بین‌المللی ابوظبی تبدیل شده است به مقصدی برای نوآوری مالی شرکت‌هایی چون IHC، BlackRock و شرکتی چون Lunate یک پلتفرم بیمه مبتنی بر هوش مصنوعی راه‌اندازی کرده به ارزش بیش از ۱ میلیارد دلار. از طرفی این مرکز مدیریت بیش از ۱۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری را به عنوان هسته اصلی راه‌حل‌های مالی جهانی مبتنی بر هوش مصنوعی بر عهده دارد و در کنار همه آنها  Mubadala و Alpha Dhabi سرمایه‌گذاری مشترک اعتباری خصوصی خود را به2/5 میلیارد دلار افزایش دادند.

بر اساس گزارش وب‌سایت این مرکز ارزش کل شرکت‌های مستقر در بازار جهانی ابوظبی که در بورس اوراق بهادار ابوظبی فهرست شده‌اند، تا پایان نیمه اول سال 2025 از 500 میلیارد درهم فراتر رفته است. در نتیجه بازار ابوظبی در ماه سپتامبر اعلام کرد که اکنون از نظر ارزش بازار نهادهای ثبت‌شده خود، بزرگترین مرکز مالی بین‌المللی منطقه است.

رقابت جهانی 

ابوظبی، به عنوان مرکز مالی خاورمیانه که به سرعت در حال رشد است، قصد دارد جایگاه خود را به عنوان مرکزی برای امور مالی بالاتر از سایر نقاط جهان تثبیت کند. هرچند ابوظبی پایتخت امارات متحده عربی است اما دیرتر از بزرگترین شهر این کشور، یعنی دبی، به یک خاستگاه مالی تبدیل شد، بنابراین اکنون قصد دارد در 10 سال آینده به یکی از پنج مرکز مالی برتر جهان تبدیل شود و  در کنار مکان‌هایی مانند نیویورک، لندن، سنگاپور و هنگ کنگ قرار گیرد. بازار ابوظبی مرکز مالی بین‌المللی ابوظبی و منطقه آزاد اقتصادی آن است.

اخیراً نیوزویک مصاحبه‌ای انجام داده است با آرویند رامامورتی، مدیر ارشد توسعه بازار ابوظبی. این کارشناس گفته است: «ما شاهد چندقطبی‌تر شدن جهان هستیم. این موضوع از بسیاری جهات واضح است. مردم به دنبال مراکز مالی جدید هستند. ما معتقدیم ابوظبی باید یکی از این مراکز باشد.

ما اساساً پذیرای تجارت هستیم و با همه کس کار می‌کنیم.» او با تاکید بر ارتباط نزدیک بازار ابوظبی با مراکز مالی ژاپن، چین و هند می‌گوید که بازار مالی ابوظبی همه این بازارها را پوشش می‌دهد و امارات متحده عربی و ابوظبی و بازار جهانی ابوظبی دروازه‌ای برای این جریان‌های سرمایه هستند.

ابوظبی از زمان آغاز به کار خود به عنوان یک قطب مالی در سال ۲۰۱۵، اکنون بیش از ۳۰۰ شرکت مالی دارد که در مجموع 28/6  تریلیون دلار دارایی را مدیریت می‌کنند، بر اساس گزارش نیوزویک این رقم فاصله چندانی با ارزش کل تولید ناخالص داخلی سالانه آمریکا ندارد. ابوظبی اعلام کرده است از سال ۲۰۱۵ تا پایان ۲۰۲۴ به طور متوسط ​​سالانه ۱۲۳ درصد رشد در دارایی‌های تحت مدیریت خود داشته است.

مسئله این است که ابوظبی به مدت 9 سال متوالی به عنوان امن‌ترین شهر جهان رتبه‌بندی شده است و سه مورد از بزرگترین صندوق‌های ثروت ملی جهان را در خود جای داده است. در یک دوره‌ای که بریتانیا کلید اقتصاد جهانی بود، از آن به عنوان گرینویچ مالی جهانی نام برده می‌شد، اکنون این گرینویچ جهانی به سمت ابوظبی در حال تغییر است.

رامامورتی در مصاحبه با نیوزویک گفته است: «نظر من این است که اینجا گرینویچ مالی ا‌ست. نقطه صفر آینده. اگر به نوع موقعیت ما بین شرق و غرب نگاه کنید، من مدیرانی دارم که اینجا می‌نشینند و روز را با پوشش اخبار ژاپن شروع می‌کنند، ساعت‌های طولانی کار می‌کنند تا اخبار ایالات متحده را پوشش دهند.»

نزدیکی امارات متحده عربی به رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، جایگاه محوری این کشور را در خاورمیانه و فراتر از آن برجسته کرده است. دولت ایالات متحده به دنبال تغییر شکل منطقه با توافقات بین کشورهای عربی و اسرائیل است. امارات در اولین دوره ریاست‌جمهوری ترامپ در خط مقدم توافقات ابراهیم با اسرائیل بود.

جیکوب هلبرگ، معاون وزیر امور خارجه ایالات متحده در جریان بازدیدی از امارات در رسانه‌های اجتماعی نوشته بود: «امارات متحده عربی یک شریک استراتژیک حیاتی در پیشبرد امنیت اقتصادی و رهبری فناوری آمریکا است.» تلاش ابوظبی برای تبدیل شدن به یک قطب مالی بزرگ ناشی از نیاز به تنوع‌بخشی به درآمدهای نفتی‌ است که پایه و اساس ثروت امارات متحده عربی بوده است. اکنون این کشور در حال تبدیل شدن به یک بازیگر پیشرو در حوزه هوش مصنوعی نیز هست.

سرمایه‌گذاری بیل گیتس در مرکز مالی

به‌زودی هفته‌ مالی امارات در ابوظبی برگزار خواهد شد. بیل گیتس هم قرار است در این مراسم شرکت کند و  همزمان با گردهمایی رهبران جهانی، از سرمایه‌گذاری بزرگ خود رونمایی خواهد کرد. مدیران دارایی و سرمایه‌گذاران جهانی که ۶۳ تریلیون دلار دارایی تحت مدیریت خود را در دست دارند، قرار است در این نمایشگاه سالانه چهارروزه شرکت کنند.

سرمایه‌گذاران جهانی، مدیران دارایی و سرمایه‌گذارانی که ۶۳ تریلیون دلار دارایی را مدیریت می‌کنند در پایتخت امارات متحده عربی گردهم می‌آیند. به گزارش روزنامه نشنال، کریس هیوز، دبیر این اجلاس می‌گوید: «شما با ۵۳ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی سروکار دارید و گیتس، یکی از بانفوذترین نیکوکاران جهان، هم قرار است از خبر بزرگی رونمایی کند.»

او به روزنامه نشنال گفته است: «بیل گیتس در روز اول هفته مالی ابوظبی، به همراه جمعی از افراد بسیار ارشد، در این مراسم خواهد بود و آنها آنجا هستند تا در مورد یک سرمایه‌گذاری بسیار خاص در زمینه امکانات برای بشریت صحبت کنند.» به گفته هیوز، تعهد سرمایه‌گذاری چند میلیارد دلاری بنیاد گیتس در ابوظبی و به میزبانی بنیاد محمد بن‌زاید با هدف گردهم آوردن اهداکنندگان جهانی و تعهد به ریشه‌کنی فلج اطفال خواهد بود.

چشم‌انداز رقابت ابوظبی

ابوظبی با مراکز مالی چندی رقابت می‌کند. مثلاً سنگاپور در سال ۲۰۲۳ به رکورد ۱۶۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی دست یافت که 13/1 درصد نسبت به سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است و این امر به لطف اصلاحات ساختاری جامع و شبکه‌ای از ۲۷ توافقنامه تجارت آزاد محقق شده است. دیگر بازاری که ابوظبی با آن رقابت می‌کند بازار مالی مالزی‌ است که در نیمه اول سال ۲۰۲۴، توانسته 16/2 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی جذب کند.

اما آنچه ابوظبی را متمایز می‌کند ادغام استراتژی آن در حوزه‌های ثروت ملی، سیاست صنعتی، توسعه بازارهای سرمایه و ایجاد مراکز مالی بین‌المللی است. مجله میدل‌ایست اکونومی می‌نویسد: نقش دوگانه امارات متحده عربی به‌عنوان واردکننده و صادرکننده سرمایه، یک محیط سرمایه‌گذاری پویا ایجاد می‌کند.

امارات متحده عربی برای به حداکثر رساندن تاثیر جریان‌های سرمایه، منابع سرمایه‌گذاری خود را با تشویق سرمایه‌گذاری‌های سبز و فعالیت‌های ادغام و تملک در طیف وسیعی از بخش‌ها متنوع کرده است. این هماهنگی استراتژیک چیزی را ایجاد می‌کند که اقتصاددانان آن را «چرخه مطلوب» می‌نامند که در آن سرمایه‌گذاری داخلی باعث رشد و بازگشت سرمایه می‌‌شود و در را به روی سرمایه خارجی می‌گشاید که بازارها را عمیق‌تر می‌کند و سرمایه‌گذاری داخلی پیچیده‌تری را امکان‌پذیر می‌سازد.

ورود به این چرخه برای بسیاری از کشورها دشوار بوده است؛ حفظ آن در طول دهه‌ها، آزمون واقعی ابوظبی خواهد بود. (لازم به ذکر است که در مباحث اقتصادی دو نوع چرخه داریم: چرخه اقتصادی مطلوب و معیوب: در درازمدت، اگر درآمدهای دولت همچنان بیشتر از مخارج دولت باشد، سلامت اقتصادی کشور بهبود می‌یابد، زیرا دولت می‌تواند از عهده سرمایه‌گذاری در پروژه‌های توسعه‌ای مانند تحقیق و توسعه، آموزش و زیرساخت‌ها برآید.

با درآمد بیشتر، دولت می‌تواند مالیات‌های کمتری را هم تحمل کند، در نتیجه سود شرکت‌ها افزایش می‌یابد و سرمایه‌گذاران خارجی بیشتری را جذب می‌کند که منجر به فعالیت‌های اقتصادی بیشتر، ایجاد مشاغل بیشتر و افزایش هزینه‌های مصرف‌کننده و درآمدهای دولت حتی با وجود کاهش مالیات بر درآمد می‌شود.

این چیزی است که اقتصاددانان آن را یک چرخه اقتصادی مطلوب می‌نامند. اما اگر در طولانی‌مدت، درآمدهای دولت همچنان کمتر از مخارج آن باشد، سلامت اقتصادی کشور بدتر می‌‌شود زیرا بدهی انباشته تولید می‌شود. افزایش بدهی دولت منجر به پرداخت بهره بالاتر و پول کمتر برای توسعه اجتماعی-اقتصادی خواهد شد. برای پرداخت بدهی، دولت مجبور به افزایش مالیات خواهد شد که این امر موقعیت رقابتی کشور را در اقتصاد جهانی کاهش می‌دهد و سرمایه‌گذاران را فراری می‌دهد و در نتیجه فعالیت‌های اقتصادی کمتر و از دست دادن مشاغل بیشتر را به دنبال خواهد داشت.

در این حالت دولت مجبور است برای جلوگیری از بیکاری بیشتر و بی‌ثباتی اجتماعی، با افزایش نرخ بهره، بدهی بیشتری برای تأمین هزینه‌ها و حمایت‌های رفاهی ایجاد کند که این خود باعث افزایش هزینه پول، کاهش سود شرکت‌ها و کند شدن سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی می‌‌شود و در نتیجه، به‌‌رغم افزایش مالیات بر درآمد، شاهد از دست رفتن مشاغل بیشتر و کاهش درآمدهای دولت خواهیم بود. در علم اقتصاد به این چرخه، چرخه معیوب اقتصادی می‌گویند).

چالش ابوظبی

و البته ابوظبی در این مسیر با چالش‌هایی مواجه است. میدل ایست اکونومی معتقد است که همه متقاعد نشده‌اند که مدل چندمرکزی نشان‌دهنده یک تغییر دائمی است. برخی از تحلیلگران معتقدند که درحالی‌که منابع سرمایه متنوع شده‌اند، تسلط دارایی‌های دلاری و بازارهای سرمایه ایالات متحده همچنان از نظر ساختاری پابرجاست. عمق بازارهای سرمایه نیویورک، با حجم معاملات روزانه‌ای که تولید ناخالص داخلی سالانه کل کشورها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد تاثیرات شبکه‌ای ایجاد می‌کند که اجرای آن در کشوری مانند امارات فوق‌العاده دشوار است.

بر این اساس، چارچوب قانونی مراکز مالی بزرگ دنیا طوری تنظیم شده‌اند که به نفع مراکز تثبیت‌شده پیشین عمل می‌کنند. قطعیت قانون عرفی انگلیس، که مرکز مالی ابوظبی هم بر اساس آن عمل می‌کند، و رویه‌های ورشکستگی آمریکا، که طی قرن‌ها توسعه یافته‌اند، حمایت‌هایی را فراهم می‌کند که مراکز مالی جدیدتر از جمله ابوظبی صرف نظر از تعهدات اعلام‌شده‌شان، به راحتی نمی‌توانند با آن برابری کنند.

(قانون انگلیس، نظام حقوقی کامن لا در انگلستان و ولز است که عمدتاً دربرگیرنده حقوق جزا و حقوق مدنی می‌‌شود و هر شاخه دادگاه‌ها و رویه‌های خاص خود را دارد. قوه قضائیه مستقل است و اصول حقوقی مانند انصاف، برابری در برابر قانون و حق برخورداری از محاکمه عادلانه، پایه‌های اساسی این نظام هستند و ورشکستگی یک فرآیند قانونی است که توسط قانون فدرال موجود در مجموعه قوانین و مقررات ورشکستگی ایالات متحده اداره و توسط دادگاه ورشکستگی فدرال انجام می‌شود. هدف اصلی ورشکستگی، امکان «شروعی تازه» برای بدهکار است که از طریق آن می‌توان برخی از بدهی‌ها را پرداخت، بازسازی یا تسویه کرد).

تحلیلگران بر این باورند که بزرگ‌ترین چالشی که ابوظبی و رقبای مشابه‌اش با آن درگیر هستند این است که جذب سرمایه ساده‌تر از حفظ آن است. تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد که تقریباً 20 درصد از موج‌های بزرگ ورود سرمایه به بازارهای نوظهور به بحران‌های مالی منجر می‌شوند. اندازه بازار، نقدینگی و شفافیت داده‌ها همچنان عوامل مهمی هستند که به نفع مراکز مالی تثبیت‌شده عمل می‌کنند، به‌ویژه در دوره‌های تنش‌های جهانی که سرمایه‌ها تمایل به فرار به سمت امنیت دارند.

این امیرنشین نقاط تمرکز ویژه‌ای دارد از جمله: سیستم‌های تسویه حساب، رتبه‌بندی اعتباری، شمول شاخص و هماهنگ‌سازی نظارتی. بازار مالی ابوظبی  تحت اصول حقوق عرفی فعالیت می‌کند و این امر به باور کارشناسان این بازار را برای سرمایه‌گذاران بین‌المللی آشنا می‌کند. استراتژی سرمایه‌گذاری ملی به صراحت شمول در شاخص‌های اصلی جهانی را هدف قرار می‌دهد و جریان‌های سرمایه‌گذاری غیرفعال به طور فزاینده‌ای بر تخصیص سرمایه تسلط دارند. دسترسی به داده‌ها نیز به طرز چشمگیری بهبود یافته است.

منابع داده که جریان‌های پرتفوی را به صورت بلادرنگ ردیابی می‌کنند، به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که حرکات سرمایه را با دقت بی‌سابقه‌ای رصد کنند. ابوظبی استانداردهای شفافیتی را پذیرفته است که حتی پنج سال پیش از نظر سیاسی دشوار بود، زیرا این مرکز مالی می‌داند که عدم تقارن اطلاعات مانع سرمایه‌گذاری نهادی می‌شود. و درحالی‌که پیوند درهم امارات با دلار آمریکا ثبات ایجاد می‌کند و ریسک نرخ ارز را برای سرمایه‌گذاران مبتنی بر دلار از بین می‌برد، انعطاف‌پذیری سیاست پولی را نیز محدود می‌کند، اما ابوظبی مدعی‌ است که ثبات و پیش‌بینی‌پذیری را در اولویت قرار داده است.

در نهایت تحلیلگران بر این باورند که بازار ابوظبی باید بتواند از یک آزمون واقعی سربلند بیرون بیاید: مثلاً از بحران مالی بعدی جهانی؛ بحرانی که در آن احتمالاً سرمایه‌ها به سمت پناهگاه‌های امن تثبیت‌شده فرار می‌کند. اگر بازارهای ابوظبی بتوانند عمق و نقدینگی خود را در طول چنین بحرانی حفظ کنند، ادعای امارات مبنی بر مهندسی یک شبکه سرمایه جدید به تایید خواهد رسید.

میدل‌ایست اکونومی بر این باور است که بازارهای رشد جهانی دیگر صرفاً دریافت‌کننده سرمایه از اقتصادهای توسعه‌یافته نیستند، این بازارها خود بازیگران فعالی هستند که شبکه‌های سرمایه خود را مهندسی می‌کنند و در این تحول، ابوظبی در تلاش است تا نقطه کانونی این تحولات باشد.

نفتی که ثروت اولیه ابوظبی را ساخته است، بالاخره روزی تمام می‌شود. اما اگر سرمایه‌گذاری‌هایی که امارات برای تبدیل شدن به یک هاب همیشگی در سیستم مالی جهانی انجام داده موفقیت‌آمیز باشد، جریان‌های سرمایه‌ای که مهندسی کرده احتمالاً بسیار بادوام‌تر از هیدروکربن‌هایی خواهند بود که آغاز همین سرمایه‌ها را ممکن ساخته است.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید