شاعر ایران اهل تبریز
شهریار که خود از آذربایجان بود و بدان بوم مهری بسیار داشت، آذربایجان‌دوستی‌اش بر پایه ایران‌دوستی‌اش بود. از همین رو بود که گفت: «ترکی ما بس عزیز است و زبانِ مادری/لیک اگر ایران نگوید، لال باد از وی زبان/مرد آن باشد که حق گوید، چو باطل رخنه کرد/هم بایستد بر سرِ پیمانِ حق تا پایِ جان.» 36سال پیش در چنین روزی شهریار از دنیا رفت.
شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی - مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته است، اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و ازجمله غزل‌های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد.
مهم‌ترین اثر شهریار، منظومه حیدربابایه سلام؛ (سلام به حیدربابا)، است که از معروف‌ترین آثار ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده است. این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است.
ایران‌دوستیِ شهریار در سروده‌هایش، همچون «سروده تختِ جمشید» یا در «ستایشِ فردوسی»، بازتابی گسترده دارد.
شهریار که خود از آذربایجان بود و بدان بوم مهری بسیار داشت، آذربایجان‌دوستی‌اش بر پایه ایران‌دوستی‌اش بود. از همین رو بود که گفت: «ترکی ما بس عزیز است و زبانِ مادری/لیک اگر ایران نگوید، لال باد از وی زبان/مرد آن باشد که حق گوید، چو باطل رخنه کرد/هم بایستد بر سرِ پیمانِ حق تا پایِ جان.» ۳۶سال پیش در چنین روزی شهریار از دنیا رفت.
