نام تو نمی‌‏میرد

طبایی از جوانی دستی بر قلم داشت و اولین شعرش را در سال ۱۳۳۷ در مجله «سپید و سیاه» منتشر کرد. بعدتر نیز آثارش در مجلاتی چون سخن، نگین، فردوسی، رودکی، تهران مصور، امید ایران، روشنفکر، زن روز، اطلاعات بانوان، کیهان، پیغام امروز و... به چاپ رسید.

طبایی در دهه ۱۳۵۰، در دانشکده هنرهای دراماتیک نمایشنامه‌نویسی خواند و از همان سال‌ها به ترانه‌سرایی نیز روی آورد. از مشهور‌ترین این ترانه‌ها می‌توان به «طلسم آرزوها»، «کوچه میعاد»، «گل محبت»، «عشق تو نمی‌میرد»، «شهر فرنگه چشمات»، «مرد سرگردان»، «یاد آن شب‌ها»، «تنها با گل‌ها»، «دختر دریاها»، «آسمان آسمان»، «راز دل»، «نگاهم با نگاهت قصه‌ها داره» و... اشاره کرد.

مجموعه شعرهای «جوانه‌های پاییز» (۱۳۴۴)‌، «از نهایت شب» (۱۳۵۰)‌، «خورشیدهای آن سوی دیوار» (۱۳۶۰)، «شاید گناه از عینک من باشد» (۱۳۸۵)، «مادرم ایران» (۱۳۹۱) و «تندر اما ناگهانی‌تر» (۱۳۹۲) نیز ازجمله کتاب‌هایی بودند که طبایی منتشر کرد.