قدر نادیده

صبح۳۰ مهرماه ۱۳۸۴، فریدون گله کارگردانی که از ساخت آخرین فیلم‌اش قریب به سه‌دهه می‌گذشت، در تنهایی و در اثر سکته قلبی، در متل‌قوی مازندران درگذشت. در آمریکا در مدرسه‌ای که اسکورسیزی، جین هکمن و فی داناوی نیز درس می‌خواندند، سینما آموخت و وقتی به ایران بازگشت، مقارن شد با سال‌هایی که موج نوی سینمای ایران داشت شکل می‌گرفت.

او البته چندان در پی هویت‌یابی خود در دوگانه موج نو و فیلمفارسی نبود. ازقضا فیلم‌های اول‌اش را نیز باید در زمره سینمای فیلمفارسی قرار داد. بااین‌همه حتی در اثری همچون «دشنه» هم می‌شد ظرافت‌هایی را دید که خبر از تولد سینماگری متفاوت می‌داد. با سه‌گانه «زیر پوست شهر»، «مهر گیاه» و «کندو» که ظرف سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ ساخته شدند، اما لحن و زبان متمایز خود را به اثبات رساند و بی‌ادعا نام خود را در سینمای ایران جاودانه کرد؛ چنانکه اگرچه گاه در  سال‌های بعد از انقلاب، سینمای او نادیده گرفته شد، اما کم‌کم با افزایش مرور غیرایدئولوژیک تاریخ سینمای ایران، قدر او به‌خصوص شاهکارش «کندو»، بیشتر دانسته شد و حق‌اش ادا شد؛ هرچند کمی دیر.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید