نویسنده جریان‌ساز
از نبودن هوشنگ گلشیری ۲۴ سال می‌گذرد. او ۱۶ خردادماه ۱۳۷۹ براثر ابتلا به بیماری مننژیت که نخستین نشانه‌های آن از پاییز ۱۳۷۸ پدیدار شده بود، در بیمارستان ایران‌مهرِ تهران درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
گلشیری نویسنده‌ای جامع‌الاطرف بود؛ داستان می‌نوشت، روزنامه‌ی ادبی درمی‌آورد، کلاس‌های داستان‌نویسی برگزار می‌کرد، نشست‌های هفتگی داستانی‌خوانی به راه می‌انداخت، داستان‌نویس تربیت می‌کرد، فیلمنامه می‌نوشت، سراغ ادبیات کهن و متن‌های ارزشمند سنتی می‌رفت، ویرایش می‌کرد و همه‌ی این کار‌ها را زیر سقف داستان به سرانجام می‌رساند.
ماحصل بیش از سه دهه فعالیت ادبی هوشنگ گلشیری، پنج مجموعه داستان، چند داستان بلند، هفت رمان، یک فیلمنامه، تعداد قابل‌توجهی مقاله‌ی ادبی و چند اثر غیرداستانی دیگر است.
از میان مشهورترین کتاب‌های هوشنگ گلشیری می‌توان به مجموعه داستان کوتاه «نیمه تاریک ماه» و رمان‌های «شازده احتجاب» و «کریستین و کید» اشاره کرد.
بسیاری از منتقدان ادبی «شازده احتجاب» را رمان کوتاه و شماری آن را داستان بلند خوانده‌اند. این کتاب مشهورترین اثر هوشنگ گلشیری است.
