راه نجات کشور
حزب توسعه ملی ایران اسلامی در نامه‌ای خطاب به محمدباقر قالیباف، ریاست مجلس به تحلیل وضعیت کشور پرداخت. در بخشی از این نامه آمده است: «فارغ از اختلافات فکری در نوع رویکرد و تأمین منافع ملی، تأملی اندک کافی است تا دریابیم برنامه توسعه هفتم بدون توجه به ملاحظات و الزامات پیش‌گفته تدوین شده است. این برنامه فاقد هدف‌گذاری مشخص است و بی‌توجه به ارتباط منطقی میان بخش‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و مشکلات ساختاری موجود در این بخش‌ها تهیه شده است. این برنامه در بهترین ارزیابی صرفاً حاوی مجموعه‌ای از آرزوها و خواست‌های خوب و عاری ازهرگونه اولویت‌بندی است که هیچ تناسبی با امکانات و مقدورات و محدودیت‌های کشور ندارد.» در بخش دیگری از این نامه آمده است: «ناترازی‌های تولید و مصرف و درآمدها و هزینه‌ها که در جای‌جای این برنامه به چشم می‌خورد، ناترازی در حکمرانی است. مادام که شیوه غلط و ناکارآمد حکمرانی کنونی تغییر نکند، رفع ناترازی‌های دیگر ممکن نیست. راه نجات اقتصاد ایران، کاهش کسری بودجه و افزایش تولید است که عمدتاً از راه جذب سرمایه خارجی و تکنولوژی روز دنیا ممکن می‌شود که آن‌هم مستلزم تغییر اساسی در راهبرد سیاست خارجی فعلی، اجرای برجام و پایان تحریم‌ها است. نیک می‌دانید که در شرایط اسفبار فعلی، مهمترین عامل موفقیت هر برنامه و سیاستی، همراهی ملت، کاهش فاصله فعلی میان مردم و دولت و افزایش مشروعیت حاکمیت است.» در ادامه نامه نوشته شده: «چاره این موضوع نیز توقف روند فاجعه‌بار خالص‌سازی و ویژه‌گزینی و تحدید روزافزون حقوق ملت و فراهم نمودن فرصت حضور همه ایرانیان مسئول و دلسوز برای نجات کشور از طریق سازوکارهای دموکراتیک از جمله چرخش نخبگان از طریق انتخابات آزاد و رقابتی و با مشارکت گسترده مردم است. وگرنه از مجلس و دولتی که با مهندسی انتخابات و بیگانه از سازوکارهای مذکور شکل گرفته باشد، بهتر از برنامه هفتم نمی‌توان انتظار داشت.»
