کمک رسید، ‌استراتژی چه شد؟

بسته کمکی ایالات متحده شامل تسلیحاتی است که اوکراین مدت‌هاست به دنبال آن بوده و می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی در جنگ ایجاد کند. این تسلیحات توانایی اوکراین را برای تهدید و نابودی اهداف نظامی روسیه در کریمه بهبود می‌بخشد.  کمک ایالات متحده همچنین روحیه نیروهای اوکراینی را تقویت می‌کند و امید به اینکه شرکای غربی به وعده‌های خود عمل می‌کنند را بیشتر کرده و سیگنال قدرتمندی به روسیه ارسال می‌کند.

با این حال، در کوتاه‌مدت، وضعیت میدان نبرد همچنان دشوار خواهد ماند. رئیس اطلاعات ارتش اوکراین قبلاً هشدار داده بود که روسیه ممکن است در ماه مه حمله جدیدی را انجام دهد. در همین حال، براساس گزارش مؤسسه مطالعات جنگ، نیروهای روسی در سال جاری حدود 360 کیلومتر مربع از اراضی اوکراین را تصرف کرده‌اند.

این پیشروی به دلیل ضعف اوکراین در تامین مهمات انجام شده است. اکنون ارتش روسیه برای تصرف شهر چاسیویار در منطقه دونتسک تلاش می‌کند تا قبل از رژه روز پیروزی مسکو در 9 مه بتواند آن را تصرف کند. در صورت تصرف این شهر، راه روسیه برای پیشروی به سمت استحکامات اسلوویانسک و کراماتورسک در دونباس اوکراین باز می‌شود و این مسئله پیامدهای شدیدی برای موقعیت استراتژیک اوکراین خواهد داشت.

پس با تصویب بسته کمک به اوکراین، مسکو نیز احتمالاً حملات پهپادی و موشکی خود را تشدید خواهد کرد. این حملات مسیرهای لجستیکی، زیرساخت‌ها و پایگاه صنعتی دفاعی اوکراین را هدف قرار خواهند داد. حملات اخیر روسیه به زیرساخت‌های انرژی اوکراین آسیب زیادی وارد کرده است و بزرگترین نیروگاه حرارتی در منطقه کی‌یف را به‌طور کامل تخریب کرده است و بخش‌های وسیعی از این کشور را در وضعیت بی‌برقی قرار داده است.

گزارش‌ها حاکی از آن است که ایالات متحده یک سامانه دفاع موشکی پاتریوت دیگر را به‌عنوان بخشی از بسته کمکی خود به اوکراین می‌دهد. اما این هم برای محافظت از آسمان اوکراین کافی نخواهد بود. مقامات کی‌یف گفته‌اند که به هفت سامانه پاتریوت دیگر نیاز دارند. آلمان متعهد شده است که یکی را ارسال کند و اسپانیا و یونان برای انتقال سیستم‌های خود به اوکراین تحت فشار هستند.

تا زمانی که آنها وارد شوند، اوکراین آسیب بیشتری خواهد دید. خارکیف، شهری با یک میلیون و 300 هزار نفر جمعیت در مرز روسیه، روزانه تحت بمباران شدید قرار دارد. شهردار خارکیف می‌گوید این شهر در خطر تبدیل شدن به «حلب دوم» است. بنابراین، تأخیر شش‌ماهه در ارائه کمک‌های نظامی ایالات متحده، پیامدهای بزرگی بر توانایی اوکراین برای دفاع از خود داشته است و نشان می‌دهد که مدل بی‌ثبات «مدیریت بحران» کمک‌های غرب، روسیه را برای تشدید حملات جری می‌کند. درس دیگر این است که ساده‌لوحانه است اگر باور کنیم خط مقدم در اوکراین می‌تواند بدون جریان مداوم کمک‌های نظامی غرب پایدار بماند. بدون برنامه‌ای بهتر از ارسال کمک‌های مستمر، دیر یا زود اوکراین دوباره در وضعیت بحرانی قرار خواهد گرفت.

این یک اتفاق خوشایند است که لایحه جدید ایالات متحده نیاز به بودجه پایدارتر را تأیید می‌کند و خواستار یک استراتژی «چندساله» با «اهداف مشخص و قابل دستیابی» است که پیروزی اوکراین را تسریع می‌کند. با این حال، نباید بیش از حد به حمایت ایالات متحده اعتماد کرد. اروپا نیز باید دست به عمل بزند. کشورهای اروپایی باید تعهد جدید ایالات متحده را با افزایش فوری تولید مهمات داخلی تقویت کنند. آنها باید با تحویل یک میلیون گلوله توپ که مدت‌ها پیش وعده داده شده بود، در این مسیر سریع‌تر حرکت کنند.

اروپایی‌ها همچنین باید تسلیحات بیشتری به‌ویژه سامانه‌های دفاع هوایی به اوکراین منتقل کنند. مقامات اوکراینی می‌گویند حدود صد سامانه دفاع موشکی پاتریوت در جهان وجود دارد. شرکای کی‌یف باید از قدرت دیپلماتیک و مالی خود برای تأمین حداقل هفت مورد درخواست اوکراین استفاده کنند. مهمتر از همه، تجربه تلخ بسته کمک نظامی آمریکا نشان می‌دهد که کل رویکرد حمایت از اوکراین باید تغییر کند.

ایالات متحده تنها پس از اینکه متوجه شد اوکراین در آستانه فروپاشی است، بسته کمکی را تصویب کرد. اگر زودتر این کار انجام می‌شد، ممکن بود جان بسیاری نجات یابد. ایالات متحده، اروپا و سایر متحدان اوکراین باید یک استراتژی بلندمدت و پایدار که جریان بی‌وقفه کمک‌های نظامی غرب را بدون توجه به رقابت‌های انتخاباتی و کشمکش‌های سیاست داخلی ممکن می‌سازد، دنبال کنند. کمک‌های حیاتی به اوکراین دیگر هرگز نباید گروگان سیاست داخلی باشد.