نویسنده‌ای در انزوا درگذشت

ابراهیم رهبر، از آن دسته نویسندگان دهه‌های 40 و 50 شمسی بود که به مسئله فاصله طبقاتی و مشکلات مردم در آن دوران می‌پرداخت. او مانند بسیاری از روشنفکران آن دوران، با مجله‌هایی مانند «نگین»، «آرش»، «طرف» و... همکاری می‌کرد. ابراهیم رهبر با بیان مشکلات اجتماعی و کودکان کار، خواننده کتاب‌هایش را به فکر و اندیشه دعوت می‌کرد.

او از سال 1349 عضو کانون نویسندگان ایران بود، در سال 1352 به‌دلیل فعالیت‌های سیاسی‌اش دستگیر شد و پس از آزادی تا روزی که زنده بود به انزوایی خودخواسته رفت و در آپارتمانی کوچک در تهران زندگی می‌کرد. ابراهیم رهبر، وصیت کرده بود که کالبدش را بعد از مرگ به دانشگاه علوم اجتماعی اهدا کنند. «چاپ آخر زندگی»، «در شهری کوچک»، «شاهد رسمی»، «من در تهرانم»، «نام کسما»، «مهربانان و سه نمایشنامه‌ی دیگر» و... از آثار مهم این نویسنده و منتقد است. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید