آمریکا در حال از دست دادن هند است
ماه گذشته، پس از آنکه شی جین پینگ، ولادیمیر پوتین و نارندرا مودی در چین دست در دست هم ظاهر شدند، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، نتیجه گرفت که ایالات متحده «هند و روسیه را به چین باخته است».
ماه گذشته، پس از آنکه شی جین پینگ، ولادیمیر پوتین و نارندرا مودی در چین دست در دست هم ظاهر شدند، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، نتیجه گرفت که ایالات متحده «هند و روسیه را به چین باخته است». اگرچه اتحاد مسکو و پکن برای به چالش کشیدن نظم جهانی به رهبری آمریکا چیز جدیدی نیست، اما گرم شدن روابط هند با چین یک تحول تازه است؛ تحولی که نتیجه مستقیم رویکرد اخیر ترامپ و فاصله‌گرفتن او از هند است.
فهرست اقدامات اشتباه طولانی است. ترامپ یکی از سنگین‌ترین تعرفه‌ها در جهان (۵۰ درصد) را بر کالاهای هندی تحمیل کرده که شامل یک جریمه ۲۵ درصدی برای خرید نفت روسیه توسط دهلی‌نو نیز می‌شود. نکته عجیب اینجاست که هند اکنون برای خرید انرژی روسیه تعرفه‌ای بسیار سنگین‌تر از تعرفه‌ای می‌پردازد که خود مسکو برای تولید آن پرداخت می‌کند.
مشاور تجاری ترامپ، پیتر ناوارو، با پست‌های توهین‌آمیز در شبکه‌های اجتماعی و دخالت آشکار در سیاست‌های داخلی هند، تنش‌ها را بیشتر کرده است. رئیس‌جمهور همچنین، با وجود اعتراضات دهلی‌نو، بارها ادعا کرده که با استفاده از تعرفه‌ها به درگیری نظامی ماه مه میان هند و پاکستان پایان داده است. این در حالی است که او تنها چند هفته پس از یک حمله تروریستی که هند، یک گروه تحت حمایت ارتش پاکستان را مسئول آن می‌داند، میزبان رئیس ستاد ارتش پاکستان در کاخ سفید بود.
این وضعیت نباید به اینجا می‌رسید. هند همچنان یکی از مهم‌ترین شرکای استراتژیک آمریکا و یک وزنه تعادلی حیاتی در برابر چین است. به همین دلیل، چندین رئیس‌جمهور دموکرات و جمهوری‌خواه در ۲۵ سال گذشته — از جمله خود ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش — برای ایجاد روابط اقتصادی و دفاعی مستحکم با هند و جلب اعتماد مردم این کشور سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اقدامات اخیر ترامپ این خطر را ایجاد می‌کند که او در تاریخ به‌عنوان رئیس‌جمهوری ثبت شود که «هند را از دست داد.»
مقامات آمریکایی نباید از انکار هرگونه نقش آمریکا در پایان دادن به درگیری با پاکستان توسط هند، شگفت‌زده شوند. دهلی‌نو بیش از ۵۰ سال است که هرگونه میانجی‌گری طرف ثالث در مناقشه با اسلام‌آباد را رد کرده است؛ سیاستی که از زمان «پیمان شیملا» در سال ۱۹۷۱ بنا نهاده شد و تأکید می‌کند که تمام اختلافات آینده باید صرفاً به صورت دوجانبه حل شوند. علاوه بر این، ادعاهای ترامپ و تکرار پیشنهادش برای میانجی‌گری در مناقشه کشمیر، نخست‌وزیر مودی را در داخل کشور با انتقادات شدید از سوی حامیان و مخالفانش روبه‌رو کرد.
با تمام این‌ها، هنوز برای اصلاح این روابط دیر نیست. برای کاهش تنش‌ها، هر دو طرف باید حاضر به مصالحه باشند؛ وظیفه‌ای که برای دو رهبری که به سرسختی و انعطاف‌ناپذیری خود افتخار می‌کنند، دشوار است. با این حال، شواهد نشان می‌دهد که هر دو طرف گام‌هایی به سوی یکدیگر برداشته‌اند. هند نشانه‌هایی از کاهش وابستگی به نفت روسیه از خود نشان داده است. واردات نفت این کشور از آمریکا نیز در این دوره به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. از سوی دیگر، نامزدی یکی از نزدیک‌ترین دستیاران سیاسی ترامپ به عنوان سفیر در دهلی‌نو را نیز باید به عنوان یک شاخه زیتون و نشانه‌ای از اهمیتی که او برای این رابطه قائل است، تلقی کرد.
اما برای بازگرداندن این کشتی به مسیر درست، به اقدامات بیشتری نیاز است. دو رهبر باید مشاوران مورد اعتماد خود را مأمور کنند تا بی‌سروصدا یک نقشه راه برای نجات این رابطه تدوین کنند. این به معنای پایان دادن به توهین‌ها در شبکه‌های اجتماعی است که به اعتبار آمریکا در هند آسیب می‌زند. همچنین، لازم است هرچه سریع‌تر یک توافق تجاری نهایی شود که تعرفه‌های سنگین بر کالاهای هندی را در ازای کاهش تعرفه‌های هند بر محصولات آمریکایی و تعهد دهلی‌نو به خرید بیشتر انرژی و تجهیزات دفاعی، کاهش دهد. هند باید به کاهش خرید نفت روسیه ادامه دهد و ترامپ باید متعهد شود که در اسرع وقت برای شرکت در نشست سران «کواد» به هند سفر کند.
تصویر سفر نخست‌وزیر هند به چین، بدون شک سیگنالی به واشنگتن بود مبنی بر اینکه دهلی‌نو گزینه‌های دیگری نیز دارد. این اتفاق نباید تکرار شود. مسیر رسیدن به یک شراکت استراتژیک واقعی با هند، طولانی و پرپیچ‌وخم بوده است. هر دو کشور باید به پیمودن این مسیر ادامه دهند.
