خود ایران بود
بیضایی رفت و روسیاهیاش ماند برای هرکسی که میتوانست کاری برای غریبنشدن تن بیضایی در غربت کند و نکرد. بیضایی ایران بود؛ خود ایران. بیآنکه قیل و داد ایران کند، عصاره تاریخ فرهنگی ایران بود.
علی ورامینی
دبیر گروه فرهنگ
-
-
دولت بیپروژه و مردم مستأصل/ دربارۀ وضعیت بیدولتی و رئیسجمهوری که دچار «فرسایش شغلی» شده است
مدتی است که هر روز تعدادی یادداشت به دستمان میرسد که همه یک فریاد مشترک دارند؛ به تنگ آمدن از وضعیت اقتصادی و ترس از اینکه هر روز در حال فقیرتر شدناند. بسیاری از آنان نویسنده هم نیستند؛ یعنی از اهالی روزنامهنگاری، فرهنگی یا بهقول معروف، اهل قلم نیستند. مردم عادیاند که از سر ناچاری به نوشتن پناه بردهاند.
-
پدران و دختران/ارزش عاطفی ساخته اخیر تریر داستان یک خانه است
فیلم اخیر یوآخیم تریر، «ارزش عاطفی» (Sentimental Value)، کارگردانی که در دانمارک به دنیا آمده و در نروژ بزرگ شده، فرزند خلف سینمای اسکاندیناوی است.
-
خطرناکترین همهگیری
در همان همایشی که ذکرش رفت، آنچه میان داستان صبح و روایت عصر جایش خالی مینمود، حقیقت بود. نه راویان صبح دغدغه حقیقت داشتند، نه معلمان عصر. آنها همه دنبال ذائقه مخاطب بودند.
-
وطن دیگ نیست/درباره رویکرد تندروها به جشنواره جهانی فجر
دیشب اختتامیه جشنواره جهانی فجر بود و احتمالاً ختمی باشد بر گفتار و رفتارهایی که مصداق داستان «دیگ و سر سگ» بودند و با شمایل روشنفکری از یمین و یسار پدیدار میشدند.
-
تهران را دیگر نمیشناسم/گفتوگو با کیهان کلهر درباره دغدغههایش نسبت به اینروزهای ایران
سختترین قسمت گفتوگو کردن با کیهان کلهر، یافتن وقتی برای گفتوگوست؛ بهخصوص وقتی در تور کنسرت باشد (که بیشتر اوقات هم چنین است) دیگر هماهنگکردن با او تقریباً غیرممکن میشود.
-
از آذرخش مکری تا هانی کرده/نقدی بر تاکشوهای ایرانی
این روزها از در و دیوار شبکه نمایشخانگی و بیشازآن، شبکههای اجتماعی، برنامههای گفتوگومحور (تاکشو) میریزد.
-
از کابوس مالی تا اهرم حاکمیت/چرا باید در دیدگاه خود نسبت به بدهیهای عمومی دولت تجدیدنظر کنیم؟
بدهی عمومی، واژهای که اغلب با تصاویر فاجعهآمیز، ورشکستگی دولتها و تحمیل بار بر دوش نسلهای آینده تداعی میشود.
-
رفاقت رئیسجمهور یا خیر عمومی؟
این سخن رئیسجمهور که در ضرورت ترمیم کابینه به منتقدان گفتهاند؛ «من با آنها که دست رفاقت دادهام تا آخر میمانم»، من را یاد وضعیت داستان بالا میاندازد. در این گفتهی دکتر پزشکیان چندین تناقض عملی وجود دارد و ایرادات بزرگ منطقی و اخلاقی.
-
حتی کمتر از 30 ثانیه/دربارۀ نیل و وینسنت که میتوانستند بهجای دشمن بهترین رفیقهای یکدیگر باشند
نیل نتوانست به نفع عشق از انتقام بگذرد. در کمتر از ۳۰ ثانیه آنچه را بیشتر از همه دوست داشت رها کرد. نیل به خوبی میدانست که دیر یا زود حتی خیلی زودتر از ۳۰ ثانیه باید همه چیز را رها کرد؛ پس چرا آدمی شرمنده خود بماند؟