از کابوس مالی تا اهرم حاکمیت/چرا باید در دیدگاه خود نسبت به بدهیهای عمومی دولت تجدیدنظر کنیم؟
بدهی عمومی، واژهای که اغلب با تصاویر فاجعهآمیز، ورشکستگی دولتها و تحمیل بار بر دوش نسلهای آینده تداعی میشود.
بدهی عمومی، واژهای که اغلب با تصاویر فاجعهآمیز، ورشکستگی دولتها و تحمیل بار بر دوش نسلهای آینده تداعی میشود.
این سخن رئیسجمهور که در ضرورت ترمیم کابینه به منتقدان گفتهاند؛ «من با آنها که دست رفاقت دادهام تا آخر میمانم»، من را یاد وضعیت داستان بالا میاندازد. در این گفتهی دکتر پزشکیان چندین تناقض عملی وجود دارد و ایرادات بزرگ منطقی و اخلاقی.
نیل نتوانست به نفع عشق از انتقام بگذرد. در کمتر از ۳۰ ثانیه آنچه را بیشتر از همه دوست داشت رها کرد. نیل به خوبی میدانست که دیر یا زود حتی خیلی زودتر از ۳۰ ثانیه باید همه چیز را رها کرد؛ پس چرا آدمی شرمنده خود بماند؟
جان وینتروپ (John Winthrop)، رهبر مهاجران پیوریتن انگلیسی در بوستون، در موعظهای پیش از سفرش به نیوانگلند در قرن هفدهم گفت: «ما باید چون شهری بر فراز تپه باشیم؛ چشم همه مردم بر ماست».
حافظ زندگیِ روزمره، دغدغهها، آزمندیها، ناکامیها و وصالهای آدمی را به منتهیالیهِ شعرِ ایرانی گره زده، آن را ویراسته و با وسواسِ زیاد انتخاب کرده و در اختیارِ فارسیزبانان تا ابد گذاشته است. انگار هر فارسیزبانی یا حتی هر آدمی میتواند یک تصحیحِ خاصِ خودش از حافظ داشته باشد.
در یکی از اپیزودهای سریال «دکستر»، او در مستأصلترین حالت، شمایل خود را در پیشدستی چینی میبیند و از سر نفرت آن را میشکند. او که معمولاً در مواجهه با خواهر ناتنیاش دبرا دچار این حالت میشد، در آن پلان مشهور اوج نفرتاش از هیولایی که هست را نشان میدهد.
استیون، برده سیاهپوست ارتقاءیافته فیلمِ «جانگوی رهاشده»، یکی از هوشمندانهترین شخصیتهای فیلمهای تارانتینوست.
منازعه همایون اسعدیان و رئیس سازمان صداوسیما در شورای عالی سینما نکتههای فرامتنی بسیار دارد. جانب انصاف نیست که پیش از واردشدن به این منازعه قابل توجه، از متانت جبلی در پاسخ و البته به دفاع به ظاهر منطقی از صحبتاش اشاره نکرد.
اولین تجربه کاری، حرفهای او در زمینه فیلمنامهنویسی در سال ۱۳۹۰ بود که فیلمنامهای بهنام «قطبنما» را به کانون پرورش فکری ارائه کرد و در جشنواره آن سال هم جایزه بهترین فیلمنامه بلند را گرفت. درباره طراحیصحنه «پیرپسر» گفتوگوی مفصلی با او داشتیم که خلاصهای از آن را در ادامه میخوانید.
روز ملی سینما قرار است چه چیزی را برای «ملت ایران» تداعی کند؟ البته جور دیگری هم میشود این سوال را دید که روز ملی سینما قرار است به سینماگران چه چیزی را در نسبت با «ملیت» یادآوری کند؟