دبیر گروه فرهنگ علی ورامینی

اینکه رمان محمود حسینی‌زاد، بیست زخم کاری، در میانه پخش فصل اول سریالی که از آن اقتباس شده، توقیف می‌شود و حالا قرار است که فصل سوم سریال هم ساخته شود، خودش به تنهایی نشان می‌دهد که ایده محوری رمان حسینی‌زاد نه‌فقط مثله شده است که حتی جریان ساخت سریال خودش نزدیک به سوژه‌ای شده که محوریت داستان نویسنده بوده است. آن زمان که گفتند قرار است از رمانی برای سریال اقتباس شود، اهل نوشتن گمان کردند که اتفاقی خوب در حال رخ دادن است و بالاخره اهالی سینما نوشتن را به عنوان کاری تخصصی پذیرفتند و از این پس شاهد فیلمنامه‌های قوی‌تری خواهیم بود. شوربختانه چند قسمت از فصل یک که گذشت، گویی آب سردی بر سر امیدواران ریخته شد و مهدویان با دستکاری بیست زخم کاری نشان داد که در همچنان بر همان پاشنه است و فیلمسازان ما کماکان گمان می‌کنند که از هر نویسنده‌ای بیشتر داستان و عناصرش را می‌فهمند. فصل اول زخم کاری که موفقیت مالی زیادی برای تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران آن داشت، آنها را به این فکر انداخت که فصل‌های بعدی هم ساخته شود، بدون اینکه داستان کشش همچین چیزی را دارد یا اساساً بدون توجه به اینکه آیا می‌توانند اثر یک نویسنده را سرخود دنباله‌دار کنند و با زمینه آن پیش روند؟ شکست فصل دوم در میان منتقدان و مخاطبان نشان داد که یک اثر اقتباس شده از متنی قوی، هرچند با دستکاری بسیار، باز هم می‌تواند چنان سرپا بماند که عصبانت مخاطبانش را در پی نداشته باشد. با محمود حسینی‌زاد درباره این تجربه صحبت کردیم؛ تجربه‌ای که برای او هیچ خوشایند نبوده، تجربه‌ای که به لحاظ مالی به قدر یک ناهار تیم تولید نصیب ناشر و نویسنده شده و به لحاظ معنوی جز نابودی و زخم زدن به ایده و داستان چیزی عایدی نداشته است.

پروانگی

متفکری تعریف می‌کرد اوایل انقلاب در میان سخنرانانِ مراسم سوگ یکی از نامداران دین و سیاست، نامی آشنا می‌بیند، آنقدر این اتفاق برایش عجیب بوده که به نظرش می‌رسد ت

کیکه، کیکی بزرگ

یک‌سال از فیلتر اینستاگرام و واتساپ هم گذشت؛ دو پلتفرم خارجی‌ای که تا آن زمان «هنوز» فیلتر نشده بودند و مسئولان فیلترینگ کشور اجازه داده بودند که مردم از آن است

سلطان، رعیت و مهاجر

دربارۀ فیلمی کوتاه که بازتاب وضعیتی از امروز ماست

خودزنی به شیوۀ مدیر فرهنگی

دربارۀ ممنوعیت ۱۰بازیگر زن از فعالیت حرفه‌ای

علی ورامینی