سیزده به در، جشن برکت برای ایرانیان

جشن، هم ریشه با یسن، یسنا و یشت، به معنای پرستش و ستایش و نیایش است و همواره بخشی ارجمند و سپند(مقدس) از زندگی ایرانیان بوده است.

اما درباره «سیزده به در» و عدد«سیزده»، خوشتر می دانم که از اینجا آغاز کنم که در فرهنگ ایرانی، نحوست وجود ندارد؛ همانگونه که جغد، پرنده ای نحس در اندیشه اعراب است و در فرهنگ ایرانیان(و اقوام هند و اروپایی) مظهر دانایی است. 

ایرانیان باستان، مردمانی شاد و اهل نیایش بودند و در فرهنگ ایرانی، آنچه بوده، جشن بوده و جشن و جشن... و به هر بهانه ای جشنی و نیایشی برپا می کردند.

خالی از لطف نیست که بدانیم در گاهشمار نیاکان نیک اندیش ما، روزهای ماه هر کدام نامی داشتند و هرگاه که نام روز و ماه یکی می شد، آن روز را به جشن برمی خاستند؛ مانند مهر روز(که روز شانزدهم از ماه مهر بود) و جشنی به نام مهرگان در این روز برگزار می شد که در فرهنگ اساطیری ما، روز پیروزی فریدون و کاوه بر ضحاک و روز ستاندن داد ستمدیدگان از ستمگر بود. 

«سیزده به در» هم در فرهنگ ما، جشن حضور در طبیعت است؛ نه به در کردن نحوست!

سیزدهمین روز از هر ماهِ سی‌روزه‌ نزد ایرانیان باستان «تیر» نام داشت. «تیر» یا «تیشتر» در باور قدما، ایزد باران بود و به یاری او کشتزارها سیراب از باران می‌شدند. ایرانیان در این روز، آیین ویژه‌ای داشتند و برای باریدن باران و پیروزی ایزد تیر بر دیو خشکسالی (اپوش) به دشت ها و کنار چشمه ها می‌رفتند و نیایش تیریشت را از اوستا در ستایش ایزد باران می‌خواندند و شکست دیو خشکسالی و پیروزی ایزد تیر را جشن می گرفتند و با به آب سپردن سبزه ها، سبزی و برکت کشتزارها را آرزو می کردند.

سیزده به در، جشن باستانی ایرانیان، بر شما شادباش و زندگیتان سرشار از برکت و فراوانی

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید