هوش مصنوعی، آینده ناگزیر بشر

در رابطه با موضوع تاثیر هوش مصنوعی بر آینده گرافیک با 2 رویکرد می‌توان برخورد کرد؛ یک نوع این است که آدم از واقعیت‌ها فرار کند و بگوید که هوش مصنوعی صرفاً یک ابزار در اختیار انسان است. مانند قدیم که تمام کار گرافیکی توسط طراح انجام می‌شد و بعد نرم‌افزارهای مختلف طراحی به کمک انسان آمدند. اما اگر بخواهیم دقیق صحبت کنیم، باید بگوییم که اینگونه نیست.

در چشم‌انداز نزدیک یعنی در حدود 1 تا 2 سال آینده، کاری نیست که یک گرافیست معمولی بتواند انجام دهد و هوش مصنوعی در فرامین گفتاری و نوشتاری نتواند آن کار را با همان جزئیات و دقت انجام دهد. این مسئله می‌تواند بالقوه برای کسانی که به این تکنولوژی مسلط نیستند، خطرناک باشد. حروفچین‌های قدیم را به خاطر بیاورید.

این شغل دیگر وجود ندارد و همان کار را نرم‌افزارهای مختلف انجام می‌دهند. به نظر من طراحان اکنون باید روی این مسئله که چگونه با کامپیوتر صحبت کنند، تمرکز داشته باشند. زیرا آن وجه از شغل‌شان که به صورت روتین انجام می‌دهند، ماشین به زودی بهتر از آن‌ها انجام خواهد داد.

طراحان باید بدانند که چگونه نسبت خودشان را با فناوری مشخص کنند و نقطه مقابل آن قرار نگیرند زیرا فناوری و هوش مصنوعی مسیر خود را در پیش دارد و هرکس مقابلش باشد را از میان برمی‌دارد.

اما نقطه خوب داستان این است که همچنان نحوه توصیف خلاقانه یک اتفاق می‌تواند مهارتی باشد که گرافیست را متمایز می‌کند زیرا می‌داند با چه ظرافتی یک گزاره را بیان کند. من به عنوان یک فرد غیرمتخصص اگر بخواهم یک تصویرسازی داشته باشم دایره لغات محدودی دارم اما آدم متخصص این حوزه در مهارت توصیف برتری دارد.

به نظر من طراحان باید این مهارت را تقویت کنند که اندیشه‌های‌شان را چگونه برای کامپیوتر توصیف کنند تا از این آسیب در امان باشند. این توانایی همان مهارت پرامپت‌نویسی است البته در پرامپت‌نویسی نیز به زودی همه‌چیز گفتاری می‌شود زیرا نوشتن هم محدودیت دارد و در خیلی از حوزه‌‌ها توصیف مهم است.

پرامپت‌گفتاری ساختار متفاوت‌تری دارد و در آنجا چندلایه پردازش معنایی انجام می‌شود زیرا در آن حالت گفتار فرد لحن خاصی دارد درحالی‌که نوشته لحن و احساس را منتقل نمی‌کند. هنر در اینجاست که چه کسی می‌تواند اندیشه‌ها و چیزی که در ذهنش دارد را به درستی برای ماشین توصیف کند.

برای پیش‌بینی آینده، ما می‌توانیم آینده را به 2 بخش تقسیم کنیم؛ آینده نزدیک بازه زمانی 2 تا 3 ساله است. در این مدت اگر یک گرافیست به ابزارها مسلط شود، می‌تواند سریع‌تر و قوی‌تر کار کند و هنر اصلی خودش را در کار نهایی انجام دهد. در آینده بلندمدت یعنی بیش از 4 سال مطمئناً شغل طراحی به شکل امروز دیگر وجود ندارد. طراح خواهیم داشت اما کارشان نسبت به گذشته متفاوت شده است.

در این 2 سال گذشته به‌شخصه با میدجرنی زیاد کار می‌کردم درحالی‌که این ابزار نسبت به کار انسان خطای زیادی دارد اما خیلی از دوستان من اکنون خیال می‌کنند که من گرافیست هستم درحالی‌که یک نقاشی ساده هم نمی‌توانم بکشم. در این فرآیند شاید دیگر یکسری مهارت‌های هنری قابل استفاده نباشند و صرفاً رابطه انسان با ابزار یا ماشین خروجی کار را تعریف کند. در این شرایط هرکسی بالقوه می‌تواند گرافیست شود به‌شرطی‌که نحوه توصیف کردن درست ایده‌هایش را بداند.

دامنه ابزارهایی که قابلیت استفاده در حوزه گرافیک دارند امروزه بسیار زیاد شده است. حتی ابزار چت‌جی‌پی‌تی نیز تصویرسازی‌های بدی ندارد. در حوزه نرم‌افزارهای اُپن سورس یا متن باز برنامه استیبل دیفیوژن از همه بهتر است. اما در ابزارهایی که دسترسی عمومی به آنها وجود دارد میدجرنی از همه دقیق‌تر است و دنیای خودش را دارد. حتی پرامپت‌نویسی در میدجرنی یک حوزه مستقل‌شده است.

برنامه ران وی هم امروزه یکی از ابزارهایی است که می‌توان ازطریق آن ویدئوهای خوبی تولید کرد. کارگردان‌های مشهوری که پیش‌ازاین مستقل کار می‌کردند اکنون با این ابزار فیلم کوتاه می‌سازند.

باید این واقعیت را بپذیریم که ما وارد دنیای جدیدی می‌شویم و مرحله جدیدی در زندگی بشر آغاز می‌شود. این مهم است که هر آدمی با هر شغل و حرفه‌ای که دارد دانش‌اش را در حوزه فناوری و تکنولوژی بالا ببرد. چون به جرأت می‌توانم بگویم خیلی از مشاغل در آینده دیگر وجود نخواهند داشت.

توصیه من این است که مقابل هوش مصنوعی قرار نگیرید بلکه با این موقعیت جدید همراه شوید، زیرا هوش مصنوعی با همه چالش‌هایی که دارد، ظرفیت زیادی از شما آزاد می‌کند.