قصایدی در نعت ائمه شیعه
میرعبدالوهاب معموری، متخلص به «غنایی» از شعرا و ادبای سده‌های دهم و یازدهم قمری است. او از سادات معموریه اصفهان بود و در خانواده‌ای نامدار از مستوفیان صفویه چشم به جهان گشود.
میرعبدالوهاب معموری، متخلص به «غنایی» از شعرا و ادبای سده‌های دهم و یازدهم قمری است. او از سادات معموریه اصفهان بود و در خانواده‌ای نامدار از مستوفیان صفویه چشم به جهان گشود. بعدها عبدالوهاب به هند کوچید و به مناصبی چون دیوانی و بخشیگری رسید. عمده شهرت غنایی مرهون شرحی است که او بر دیوان خاقانی نگاشته است اما از خود او نیز دیوانی موجود است که به‌خصوص به‌واسطه تاثیرپذیری غنایی اصفهانی از خاقانی اهمیت دارد.
در میان آنها دیوان قصاید غنایی نیز شهرتی عمده دارد زیرا معموری با اختصاص این دیوان به نعت و منقبت ائمه مصعومین (ع) یکی از مواریث ادب شیعی را خلق کرده است. اینک این دیوان قصاید براساس نسخه‌ای منحصربه‌فرد از آن که در کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود، با تحقیق، تصحیح و شرح سعید مهدوی‌فر، در نشر «سنگلج» در ۴۳۶ صفحه و با قیمت ۵۵۰ هزار تومان منتشر شده است.
نام کتاب: دیوان قصاید غنایی اصفهانی
تحقیق و تصحیح: سعید مهدوی‌فر
ناشر: سنگلج
