اهمیت مجمع کاردینال‌ها برای جهان

صبح روز چهارشنبه کاردینال‌ها یا روحانیون عالی‌رتبه کلیسا از سراسر جهان در واتیکان جمع شدند تا در فرآیندی محرمانه خود را برای انتخاب پاپ بعدی آماده کنند؛ کسی که رهبری جمعیت یک میلیارد و 400 میلیونی کاتولیک‌های جهان را برعهده خواهد گرفت. در نهایت پس از خارج شدن دود سفید از دودکش کلیسای سیستین، کاردینال «رابرت فرانسیس پرووست» با لقب لئو چهاردهم به‌عنوان پاپ جدید معرفی شد. او صدایی قدرتمند در زمانه‌ای از تشدید دوقطبی و درگیری‌های بین‌المللی خواهد بود. 

پاپ فرانسیس که جایگاه پاپ در امور بین‌الملل را تقویت کرد، دغدغه عمیقی درباره نمایندگی جهانی در رهبری کلیسا را داشت که بر شیوه انتخاب مجمع کاردینال‌ها تاثیر گذاشت. این امر چشم‌اندازهای جدیدی در میان مجمع کاردینال‌ها ایجاد کرد و گمانه‌زنی‌ها از انتخاب اولین پاپ از آفریقا یا آسیا را افزایش داد. اما در نهایت این پاپ آمریکایی بود که انتخاب شد.

صدای پاپ در کنار صدای رئیس‌جمهور، یکی از صداهایی است که در سراسر جهان شنیده می‌شود. زمانی که پاپ فرانسیس صحبت می‌کرد، تمام جهان به حرف‌هایش گوش می‌دادند. پاپ فرانسیس دامنه و وسعت کلیسا را به آفریقا و آسیا گسترش داد تا صدایی مورد اعتماد در جایی مثل قاره آفریقا تبدیل شود. زمانی که به یک رهبر برجسته در امور بین‌الملل در سراسر جهان نگاه کنید، به کسی که قرار است روی صندلی کلیسای سنت پیتر بنشیند، نگاه می‌کنید. آنها صدای بیش از یک میلیارد کاتولیک هستند و در عین حال صدای بی‌صدایان. 

جو دانلی، سفیر پیشین آمریکا در واتیکان با کاردینال ماتئو زوپی، فرستاده ویژه پاپ در اوکراین، از نزدیک کار کرده تا بیش از 30هزار کودک اوکراینی را که روسیه در اختیار گرفته بود به خانه برگرداند. عملیات کاردینال زوپی چندین دلیل داشت. یکی اینکه اوکراین کشوری آزاد بود که مردم آن را گرفته‌اند. کلیسا به جان افراد اهمیت می‌دهد. آنها می‌خواهند مطمئن شوند که هیچ‌کس جا نمی‌ماند؛ چه فقیرترین کودک روی کره زمین باشید چه پولدارترین، خداوند هر دو را به میزان یکسان دوست دارد. در سال‌های اخیر تعداد کاردینال‌ها افزایش یافته چون نیاز جهانی به صدای اخلاقی بیشتر شده است. 

کاردینال‌ها بخش بزرگی از زندگی خود را در کوریا واتیکان (مجموعه‌ای از نهادهای اداری واتیکان و بدنه اصلی امور جهانی کلیسای کاتولیک) گذرانده‌اند و همه را می‌شناسند. از سوی دیگر کاردینال‌هایی هستند که هیچ‌وقت به رم نرفته‌اند به جز برای دریافت کلاه قرمز خود. 

بنابراین بازه‌ای از دیدگاه‌های مختلف را دارید که تلاش می‌کنند به بهترین تصمیم برسند. پاپ فرانسیس به جای اروپا و آمریکا در کشورهایی که هیچ‌وقت کاردینال نداشتند، کاردینال انتخاب کرد. مجمع کاردینال‌ها هم‌اکنون در سراسر جهان وجود دارد و طبیعتاً دیدگاه‌های متفاوتی را با خود می‌آورند. این همان چیزی است که پاپ فرانسیس می‌خواست. پاپ جدید باید تلاش کند تا مردم را به یکدیگر نزدیک کند، کسی که همه را در نظر بگیرد. پاپ جدید از طریق اقدامات خود و آنچه مردم می‌بینند و می‌شنوند، سیگنال واضحی از «نگاه کنید، زمانی که ما با یکدیگر کار می‌کنیم، بهتر عمل می‌کنیم و این همان چیزی است که به آن نیاز داریم» می‌فرستد. 

پاپ فرانسیس معتقد بود که کلیسا به شیوه انزواگرایانه رفتار نمی‌کند. او می‌گفت کلیسا باید بیمارستانی برای بیماران و افرادی که رنج می‌برد، باشد، نه پاداشی برای بهترین‌ها. این دو وجه از بحثی است که آیا کلیسا باید به سمت دکترین بیشتر پیش رود یا اینکه باید بیشتر بر تمام خانواده‌ها، کودکان و هر کسی که امید به زندگی بهتر دارد، متمرکز باشد. راهی برای رسیدن به هر دو هدف وجود دارد.

الان دوران پیچیده‌ای است و مجمع کاردینال‌ها باید بازتابی از آن باشند. پاپ جدید باید مظهر صداقت، شخصیت و شایستگی باشد. نقل‌قول قدیمی هست که می‌گوید برای مردم اهمیتی ندارد که شما چقدر می‌دانید تا زمانی که بدانند چقدر اهمیت می‌دهید. پاپ جدید باید نشان دهد چقدر اهمیت می‌دهد و بعد شجاعت ایستادگی و «نه» گفتن به کسانی که می‌خواهند از دیگران سوءاستفاده کنند را داشته باشد. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید