اوکراین در منگنه کشمکشهای داخلی آمریکا
چگونه سرنوشت لایحه کمک‌های خارجی آمریکا به مسئله امن‌تر کردن مرزهای آن گره خورد
مجلس سنای آمریکا لایحه کمک ۹۵میلیارد دلاری به اوکراین، اسرائیل و تایوان را تصویب کرد. رای‌گیری در ساعات اولیه صبح سه‌شنبه به‌وقت آمریکا به پایان رسید و برای تصویب نهایی به مجلس نمایندگان فرستاده شد؛ جایی که با توجه به انتقادهای جمهوری‌خواهان تندرو، مایک جانسون، سخنگوی مجلس نمایندگان و حتی مخالف دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا و نامزد پیشتاز جمهوری‌خواهان در انتخابات نوامبر ۲۰۲۴، شانس تبدیل شدن آن به قانون بسیار کم است. مایک جانسون علناً اعلام کرده بود که ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد تا کنگره این لایحه را برای جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا بفرستد.
جمهوری‌خواهان تندرو تحت تاثیر دونالد ترامپ از ۶ ماه پیش ارسال کمک برای اوکراین برای جنگ با روسیه را به تعویق انداخته بودند. با این حال فشار دوحزبی از سوی میانه‌رو‌های حزب جمهوری‌خواه مورد حمایت قرار گرفت و همچنین حمایت میچ‌مک‌کانل، رهبر اقلیت مجلس سنا، باعث شد این لایحه در مجلس سنای تحت کنترل دموکرات‌ها تصویب شود. برای تصویب این لایحه ۲۲ نفر از جمهوری‌خواهان به همراه دموکرات‌ها رای مثبت دادند و این بسته کمکی را ۷۰ به ۲۹ به تصویب رساندند.
اما این لایحه هنوز سرنوشت نامعلومی دارد چون تعدادی از جمهوری‌خواهان راست‌گرا در مجلس نمایندگان از همین حالا می‌گویند که جلوی قانون شدن آن را می‌گیرند. آنها اصرار دارند که ۶۱ میلیارد دلار به‌جای اینکه برای اوکراین فرستاده شود باید برای مسائل داخلی مثل امنیت مرزی هزینه شود. به‌گزارش رویترز، حامیان این لایحه می‌گویند که عدم حمایت از اوکراین، روسیه را جسورتر می‌کند و خطر آسیب‌های بیشتر به دموکراسی جهانی را در پی خواهد داشت.
چاک شومر، سناتور نیویورک تمام سناتورهایی که به این لایحه رای دادند را تحسین کرد. او گفت که از زمانی که سنا لایحه‌ای را تصویب کرده که تاثیر بسیاری نه‌تنها بر امنیت [ملی] و بر امنیت متحدان‌مان بلکه بر امنیت دموکراسی غربی داشته، سال‌ها و شاید دهه‌ها می‌گذرد.
ولودیمیر زلنسکی نیز در شبکه ایکس (توئیتر سابق) تصویب این لایحه را تحسین کرد و گفت که این اقدام به ثبات جهانی، افزایش امنیت و رفاه تمام آمریکایی‌ها و جهان آزاد کمک می‌کند.
کمک‌های آمریکا، بزرگترین حامی اوکراین برای کی‌یف بسیار مهم است. مقامات اوکراین نسبت به کمبود تسلیحات هشدار داده بودند و برای روشن نگه داشتن چراغ دولت نیاز به کمک مالی داشتند.
این لایحه شامل ۶۱ میلیارد دلار کمک به اوکراین، ۱۴ میلیارد دلار برای جنگ اسرائیل در غزه و ۸۳/۴ میلیارد دلار برای حمایت از متحدان آمریکا در منطقه ایندوپاسیفیک شامل تایوان برای مقابله با حمله احتمالی چین است. این لایحه همچنین شامل ۸ میلیارد دلار و۱۵۰ میلیون دلار کمک‌های بشردوستانه به غیرنظامیان غزه، کرانه باختری اشغالی، اوکراین و دیگر مناطق درگیری در سراسر جهان است.
اما در میان جمهوری‌خواهان دودستگی شدیدی نسبت به این لایحه به‌وجود آمده و مخالفان آن تهدید کرده‌اند که تا لحظه آخر با آن مبارزه می‌کنند.
پیشنهادات جنجال‌برانگیز
از زمانی که لایحه کمک به اوکراین در مجلس سنا مطرح شد دموکرات‌ها و عده‌ای از جمهوری‌خواهان به توافقی متحول‌کننده برای امنیت مرز آمریکا و مکزیک نزدیک شدند. آنها نمایشی از مصالحه‌ای دوحزبی اجرا کردند که در واشنگتن مدرن امروزی بی‌سابقه بود. کرن ایمرسون در پادکست دیلی The Daily روزنامه نیویورک‌تایمز توضیح می‌دهد که چرا این توافق به‌سرانجام نرسید. اواخر تابستان گذشته بود که به‌نظر می‌رسید کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین که از اوایل سال 2022 برای مقابله با روسیه ارسال می‌شدند رو به اتمام است. تصویب این کمک‌ها همیشه کار آسانی نبوده اما در یک‌سال‌ونیم گذشته ارسال چنین پولی از طریق کنگره با چنین چالش جدی‌ای روبه‌رو نشده بود. ناگهان راست‌گرایان حزب جمهوری‌خواه لج‌بازی را شروع کردند که تا زمانی که [دموکرات‌ها] به ما امتیاز مهمی در زمینه امنیت ملی ندهند، ما نمی‌گذاریم چنین پولی برای کمک به کشورهای خارجی فرستاده شود. در واقع جمهوری‌خواهان کنگره به رئیس‌جمهور آمریکا گفتند که اگر می‌خواهی تامین بودجه برای اوکراین مثل قبل متداوم باشد، باید امنیت بیشتری را در مرز آمریکا با مکزیک تامین کنید.
به گفته ایمرسون ربط این دو موضوع کاملاً نامتعارف بود. منطقی که ارائه شد این بود که هر دو مسئله به امنیت ملی مربوط می‌شوند اما ایده ربط دادن جنگ اوکراین به امنیت مرزی نسبتاً جدید و از اولویت‌های سیاسی افرادی نشأت گرفته بود که بر مسئله امنیت مرزی اصرار دارند؛ همان دسته از جمهوری‌خواهانی که خواهان اقدامات و اعمال قوانین بیشتری برای امنیت مرزی هستند؛ همان جمهوری‌خواهانی که از همان اول با ایده فرستادن کمک‌ها به اوکراین مخالف بودند. ایمرسون می‌گوید در واقع حرف جمهوری‌خواهان این بود که «ما دیگر تمایلی به حمایت نداریم، خودتان به اوکراین کمک کنید. این شما هستید که می‌خواهید جلوی حمله دیگر کشورها را بگیرید، حمله در مرز جنوبی کشور در حال وقوع است.» یعنی کمک به اوکراین زمانی تمدید می‌شود که امنیت مرزی در کنار آن فراهم شود. وقفه به‌وجودآمده در تصویب لایحه کمک به اوکراین دموکرات‌ها را وحشت‌زده کرده بود. جنگ اوکراین با روسیه یکی از بزرگترین دستاوردهای سیاست خارجی بایدن به‌شمار می‌رود. به همین ترتیب رئیس‌جمهور آمریکا در اقدامی نامتعارف و شوکه‌کننده و به درخواست [جمهوری‌خواهان] تن داد. بایدن در حقیقت اولتیماتوم حزب جمهوری‌خواه را مشروع دانست و برای رسیدگی به مطالبات آنها واقعاً تلاش کرد.
کارل هالس، خبرنگار نیویورک‌تایمز در این‌باره می‌نویسد: «جمهوری‌خواهان کنگره فکر می‌کردند تله هوشمندانه‌ای برای دموکرات‌ها کار گذاشته‌اند که می‌تواند اهداف سیاسی و سیاستگذاری‌شان را محقق کند. ایده آنها این بود که تصویب کمک‌های نظامی به اوکراین را با قوانین سختگیرانه امنیت مرزی که دموکرات‌ها هرگز نمی‌پذیرفتند، گره بزنند. این امر به جمهوری‌خواهان اجازه می‌داد که پول کمک‌های اوکراین را مسدود کنند و همزمان می‌توانستند دموکرات‌ها را به‌دلیل امتناع از توقف ورود موج مهاجران، مورد حمله قرار دهند. این قرار بود سیاستی برد-برد در انتخابات نوامبر باشد.»
اما دموکرات‌ها با ارائه امتیازاتی قابل توجه که تقریباً تا به‌حال دیده نشده، جمهوری‌خواهان را به‌اشتباه انداختند، بدون هیچ پافشاری بر مطالبه‌ای در ازای آن. اما بعد این جمهوری‌خواهان بودند که به‌سرعت از مصالحه‌ای که به بیشتر درخواست‌هایش رسیدگی می‌کرد، دست کشیدند. اتفاقی که کمک به اوکراین را در معرض خطر عمیقی قرار داد و سیاست مرزی را به آشوب کشید.
چرخش وقایع
کنگره آمریکا حالا به‌دلیل نادیده گرفتن بحران‌های متعدد در داخل و خارج از کشور که به‌واسطه یک بن‌بست قانونی به‌وجود آمده‌‌اند، به دست و پا زدن افتاده است.
چرخش وقایع، صحنه‌های تماشایی را در ساختمان کنگره، کپیتال هیل، به‌تصویر کشید چون جمهوری‌خواهان در اقدامی دسته‌جمعی تقریباً خیلی فوری بخش عمده‌ای از قانونی را که ماه‌ها در ازای بخشی از توافق ارائه کمک‌های بیشتر به اوکراین، مطالبه کرده بودند، رد کردند.
سناتور لکنفورد که از عملکرد همکاران جمهوری‌خواه خود که درباره شرایط مرزی به‌شدت خشمگین عمل کرده بودند و ناگهان قانون جدید را ردکردند، ناراضی بود. گفت: «یک سال پیش آنها گفتند ما نیاز داریم تغییری در قانون ایجاد کنیم. حالا می‌گویند شوخی کردیم. ما نیازی به تغییر در قانون نداریم.»
این قسمت دموکرات‌ها را شگفت‌زده کرد. برایان شاتز، سناتور دموکرات از هاوایی در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «حیرت‌زده شدم. من هرگز چنین چیزی را ندیده‌ام. آنها به معنای واقعی کلمه سیاست‌های بخصوصی را مطالبه کردند، آنها را دریافت کردند و بعد آن را کشتند.»
برخی از جمهوری‌خواهان ارشد گفتند که مسئله فقط به چند تغییر در متن مربوط نبود.
جان باراسو، سناتور جمهوری‌خواه وایومینگ که در بیانیه‌ای مخالفت خود را با این لایحه اعلام کرده بود، می‌گوید: «جو بایدن هرگز هیچ قانون جدیدی را اجرا نمی‌کند و از ابزاری که برای پایان دادن به این بحران امروز در دست دارد، استفاده نمی‌کند.» باراسو می‌گوید: «من نمی‌توانم به این لایحه رای بدهم. آمریکایی‌ها برای پایان دادن به بحران مرزی به انتخابات آینده روی خواهند آورد.»
اظهارات باراسو آخرین نشانه‌ای بود از اینکه انتخابات آتی و پیشتازی دونالد ترامپ در نامزدی حزب جمهوری‌خواه، موافقت جمهوری‌خواهان با توافق مرزی را غیرممکن کرده است.
ترامپ لایحه دوحزبی پیشنهادی را به‌سرعت رد کرده بود. سناتورهای حامی این لایحه هم خطر درگیری با ترامپ و حامیانش را به‌جان خریدند.
ترامپ آشفتگی مرزی و به همین ترتیب انگیزه‌هایی که برای جلب رای محافظه‌کاران ایجاد می‌کند را به‌عنوان یکی از بزرگترین امتیازهای سیاسی خود می‌داند. همانطور که بایدن در سخنان خود گفت، رئیس‌جمهور پیشین خیلی پنهانی و مرموزانه باعث افزایش مخالفت‌ها با قانون جدید شده بود.
در مجلس نمایندگان، مایک جانسون به همراه تیم‌اش به‌صراحت اعلام کردند که آنها نمی‌خواهند هیچ ارتباطی با این لایحه سنا داشته باشند. پس حتی بعضی از جمهوری‌خواهانی که ممکن بود تمایلی به حمایت از این لایحه داشته باشند، منصرف شدند و از دادن رای به قانونی که هیچ چشم‌اندازی برای تصویب در کنگره نداشت، اجتناب کردند.
برای جانسون، مخالفت با این لایحه نشان‌دهنده بخشی از اقدامات شکننده او برای ایجاد تعادل در مجلس بود. او همچنین تاکنون توانسته افراد به‌شدت محافظه‌کار را که با توافق‌های دوحزبی در مورد هزینه‌ها ناراضی هستند، کنترل کند تا مانع تعطیلی دولت شود. اما رای‌گیری درمورد بسته کمک به اوکراین و امنیت مرزی می‌توانست خشم آنها را به‌نقطه‌ای برساند که حتی موقعیت جانسون هم به‌خطر بیفتد. هر کدام از اعضای مجلس نمایندگان می‌توانند برای برکناری جانسون از سمت ریاست مجلس رای‌گیری کنند. مارجوری تیلور گرین، نماینده مجلس از جورجیا و از حامیان شعار «آمریکا را دوباره بزرگ می‌کنیم» تهدید کرده است که اگر مجلس کمک به اوکراین را تصویب کند، این کار را انجام خواهد داد. شورش علیه کوین مک‌کارتی، سخنران سابق در سال گذشته ثابت می‌کند که این یک تهدید توخالی نیست.
جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان با کمترین دستاورد در طی دو سال برای حفظ اکثریت در جنگی تن به تن شرکت خواهند کرد و بسیاری از آنها مسئله مهاجران را در میان جامعه، برگ برنده می‌بینند. دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان و سنا رقابت‌های تنگاتنگی خواهند داشت اما حالا می‌توانند بگویند آنها می‌خواستند قوانین جدید و سختگیرانه کنترل مرزی را قبول کنند، اما جمهوری‌خواهان آن را کشتند.
زمانی که قرار بود قانون امنیت مرزی منتشر شود، کریستن سینما، سناتور مستقل آریزونا که به مذاکرات درباره این لایحه کمک کرده بود، در برنامه Face the Nation در شبکه سی‌بی‌اس گفت که جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان و سنا فرصت زیادی برای بررسی جزئیات این لایحه پیدا می‌کنند. او می‌گوید: «سپس آنها می‌توانند انتخاب کنند. آیا می‌خواهید مرز را امن کنید؟»
مشخص شد که آنها به زمان زیادی نیاز نداشتند. آنها تصمیم خود را به‌سرعت گرفتند و انتخاب کردند که درباره مسئله مرز اقدام نکنند، حداقل تا قبل از انتخابات نوامبر.
ایمرسون در گفت‌وگوی خود در نیویورک‌تایمز توضیح می‌دهد اینکه بایدن واقعاً اعلام کرد اولتیماتوم حزب جمهوری‌خواه را مشروع می‌داند و تلاش کرد آن را بپذیرد، نوعی زلزله بود. چون این کاملاً خلاف سه یا چهار دهه ارزش‌های عملکرد دموکرات‌ها در مورد امنیت مرزی است که بخشی از گفت‌وگوی بزرگتر درباره سیاست مهاجرت است و درنتیجه موضوع مسیرهای دریافت شهروندی یا ویزاهای بیشتر برای اتحاد مجدد خانواده‌ها باید روی میز قرار می‌گرفت. این لایحه گذراندن مرحله مصاحبه‌های اولیه پناهندگی را برای مهاجران سخت‌تر می‌کرد و آزادی مشروط در مرز را محدود و درنهایت بازداشت مهاجران را افزایش می‌داد.
ریشه این مسئله اساساً به سال‌های ریگان برمی‌گردد چون آخرین زمانی بود که مجلس نمایندگان واقعاً توانست لایحه فراگیر اصلاحات مهاجرت را تصویب کند تا امنیت مرزی را از آن جدا کند و بگوید که ما این کار را به‌تنهایی انجام می‌دهیم و از سمت مهاجرت چیزی نمی‌خواهیم.
این در واقع اقدامی انقلابی بود چون تن دادن به مطالبات جمهوری‌خواهان نقض رویکرد دیرینه دموکرات‌ها به‌شمار می‌رفت. آنها امنیت مرزی را تقویت می‌کنند اگر و فقط اگر رویکردشان نسبت به مهاجرت تا نیمه راه توسط جمهوری‌خواهان دیده شود. در این مورد، بایدن در عوض توافق کرده تا رویکرد سختگیرانه‌تری را مذاکره کند بدون اینکه دنبال این باشد که طرف مقابل تا نیمه با او راه بیاید. در عوض او این کار را می‌کند تا پول اوکراین را تامین کند. به‌همین دلیل است که چندین دموکرات دیدگاهی دارند مبنی بر اینکه بایدن اساساً مهاجران و تمام اهرم‌هایی که ممکن است در مورد امنیت مرزی داشته باشد را به‌کار می‌گیرد تا پول اوکراین را برای 9 ماه آینده دریافت کند. با این حال، بایدن و دموکرات‌هایی که از او حمایت می‌کنند این موضوع را یک فرصت احتمالی می‌دیدند. به گفته ایمرسون، اوکراین یک مشکل است؛ مشکلی بزرگ؛ اما مرز هم همینطور. آنها سیل مهاجرانی که به مرز می‌آیند را می‌بینند. آنها می‌بینند که چه‌تعدادی با اتوبوس جابه‌جا می‌شوند. آنها می‌بینند که چگونه ده‌ها هزار نفر در خیابان‌های شهرهایی که دموکرات‌ها اداره می‌کنند مثل نیویورک وجود دارند. آنها می‌دانند که اگر بایدن قبل از انتخابات نوامبر به این موضوع رسیدگی نکند به مسئله سیاسی بزرگی برای رئیس‌جمهور تبدیل خواهد شد.
آنها توافق کردند پناهندگی را برای افراد سخت‌تر کنند. افراد بسیاری ادعای نسنجیده پناهندگی می‌کنند و اگر واقعاً به خانه برگردند تبعاتی در انتظارشان نیست. پس توافق کردند که ظرفیت مکان‌های نگهداری از آنها را افزایش دهند چون عده بسیاری از جمهوری‌خواهان شکایت می‌کنند که به تمام این پناهجویان اجازه می‌دهید وارد کشور شوند بدون هیچ تضمینی که بعدها می‌توانید آنها را اخراج کنید. مهم‌تر از آن دموکرات‌ها موافقت کردند تعداد افرادی که هر روز می‌توانند وارد کشور شوند را محدود کنند. شیوه اجرای آن هم این است که زمانی که تعداد مهاجرانی که افسران گشت مرزی با آن مواجه می‌شوند به میانگین 5هزار نفر در روز برسد، مرز تعطیل می‌شود.
5هزار نفر ممکن است زیاد به‌نظر برسد. اما در واقع بسیار کمتر از تعدادی است که امروز می‌بینیم. اواخر سال گذشته، روزانه به‌طور میانگین حدود 8هزار نفر تلاش می‌کردند از مرز رد شوند. پس این ماشه زمانی فعال می‌شود که دیگر اقدامات منجر به کاهش تعداد مهاجرانی که به مرز می‌آیند، نتیجه‌بخش نباشد و دست‌کم چنین قانونی وجود دارد که مرز را تعطیل کند.
مخالفت‌های دونالد ترامپ
چرا ترامپ به‌دنبال از بین بردن توافقی بود که اقدامات مرزی را سختگیرانه‌تر می‌کند؟ به گفته ایمرسون، بخشی از آن به این دلیل است که این توافق تا جایی که ترامپ دلش می‌خواست، فراگیر نبود. تمام سیاست‌ها را در بر نمی‌گرفت؛ از جمله قانون «در مکزیک باقی بمانید» که در زمان ریاست‌جمهوری ترامپ به تصویب رسید مبنی بر اینکه پناهجویان تا زمان برگزاری دادگاه مهاجرت‌شان در آمریکا، در مکزیک باقی بمانند و همچنین ساخت دیوار مرزی که در آن دوران دنبال کرد. اما بخشی از آن هم به این دلیل است که رئیس‌جمهور پیشین آمریکا نمی‌خواست در مورد مهاجرت یک پیروزی به بایدن اهدا کند. مسئله مهاجرت کمپین سیاسی قانع‌کننده‌ای برای ترامپ و حامیانش است. اگر مجلس سنا به یک توافق دوحزبی دست پیدا کند و جمهوری‌خواهان هم از این توافق حمایت کنند، ترامپ نمی‌تواند بگوید که دموکرات‌ها نمی‌خواهند مرز را ایمن کنند.
ترامپ و متحدان راست‌گرایش جمهوری‌خواهان مجلس سنا را تحت‌فشار قرار دادند تا این قانون را مسدود کنند. ترامپ در کارزارهای انتخاباتی‌اش علیه این لایحه صحبت کرده بود. او در فضای مجازی اعلام کرد که برای آمریکا احمقانه است که به‌جای وام، کمک کند. او همچنین روسیه را هم تشویق کرد که هرکاری دلش می‌خواهد با اعضای ائتلاف ناتو که برای دفاع از خود هزینه کافی نمی‌کنند، انجام دهد.
در هر صورت مدت حیات لایحه سنا برای افزایش امنیت مرزی در ازای کمک به اوکراین کوتاه بود. به‌گزارش اکونومیست سه مذاکره‌کننده اصلی آن، متن این لایحه را منتشر کردند. میچ مک‌کانل روز بعد از آن حمایت کرد. روز بعد این لایحه کشته شد. مک‌کانل گفت: «به نظر من و اکثر اعضای حزب، هیچ شانس واقعی برای تبدیل این لایحه به قانون وجود نداشت.»
مرگ این لایحه ضربه‌ای به بایدن بود چراکه حمایت‌های زیاد او به امن‌تر کردن مرزها به چشم‌انداز انتخاباتی‌اش کمک می‌کرد. اگر انتخاباتی در کار نبود مفاد مرزی این لایحه رویای جمهوری‌خواهان بود. این لایحه بسیار محافظه‌کارانه‌تر از هر گونه اصلاحات قوانین مهاجرت دوحزبی در این قرن بود.
انتخابات پیش‌رو، سایه بلند ترامپ و سخت‌گیری‌های جمهوری‌خواهان در سیاست به این معناست که امسال حکومت‌داری بسیار کمی در کنگره آمریکا اتفاق خواهد افتاد. تنها چیزی که آمریکایی‌ها می‌توانند از آن مطمئن باشند، تئاتر سیاسی بیشتر است.
