طرفداران خیراندایش اوکراین کجا رفتند؟

حامیان اوکراین کجا هستند؟ پس از نزدیک به 2 سال از سرمایه‌گذاری احساسی شدید در بزرگ‌نمایی دستاوردهای جنگی کی‌یف، کنشگران به‌نظر به‌سراغ دیگر میدان‌های جنگ در خاورمیانه رفته‌اند، آن هم دقیقاً در زمانی که ادامه عملیات نظامی به فشارهای بیشتری از سوی افکار عمومی نیاز دارد. به‌عبارت دیگر، کنشگران حامی اوکراین و دولت آمریکا امیدها به یک راه‌حل نظامی را تشدید کردند اما زمانی که شرایط جنگ بدتر شد و درگیری در غزه توجه‌های بیشتر و بیشتری را به‌خود جلب کرد، آنها فقط اوکراینی‌ها را در شرایط سختی بدون هیچ کمکی قرار دادند.  در 5 ماه گذشته، درحالی‌که رهبری اوکراین، سربازان خط مقدم به‌همراه مقامات آمریکایی و تحلیل‌گران هشدار داده‌اند که عملیات جنگی اوکراین بدون حمایت کشورهای خارجی با عقب‌نشینی و شاید با شکستی تمام‌عیار روبه‌رو خواهد شد، لایحه شامل بیش از 50 میلیارد دلار کمک‌های نظامی و اقتصادی به اوکراین در کنگره آمریکا معطل مانده است. این کمک‌ها به دلایل متعددی معلق مانده‌اند که یکی از آنها افزایش مخالفت‌های حزب جمهوری‌خواه با حمایت‌های بیشتر از این جنگ است.  در این میان، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا هشدار داد که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه روی عدم ارسال کمک‌های آمریکا به اوکراین حساب می‌کند. کاخ سفید پیشتر هم اصرار می‌کرد که اگر قطره‌ای از کمک‌ها به اوکراین کم شود، شانس این کشور در میدان جنگ کاهش می‌یابد. کنگره آمریکا 6 ماه است که درباره این بسته کمکی نمی‌تواند تصمیم بگیرد درحالی‌که از سال گذشته واضح بود که بودجه آمریکا در سپتامبر 2023 به‌پایان می‌رسد. از سوی دیگر هم مخالفت‌های جمهوری‌خواهان برای کمک‌های بیشتر افزایش پیدا کرده بود. درنهایت تصویب کمک‌های بیشتر به یک رخوت سیاسی شدید تبدیل شد. با این حال، جدا از برخی یادداشت‌های خشمگین در روزنامه‌ها و اشاره مستقیم، بودجه بسته کمکی با خشم کمی از سوی افکار عمومی از بین رفت. ال شارپتون، مجری شبکه MSNBC حتی از یکی از نویسندگان این لایحه پرسید که آیا هیچ تلاشی برای تشویق مردم در ایالت‌های مختلف صورت گرفته یا نه اما چنین خواسته‌ای از سوی مردم مطرح نشده است.  خلاف این موضوع درباره مسئله غزه در حال وقوع است. برخلاف فشار متوسطی که روی کنگره برای تصویب کمک‌ها به اوکراین گذاشته شده، جامعه آمریکایی در سطوح مختلف، بیشتر از سمت چپ‌گرایان حمایت خود از فلسطینی‌ها را اعلام کردند.  از اکتبر، تقریباً هر هفته اعتراضاتی در حمایت از آتش‌بس در شهرهای اصلی آمریکا اتفاق افتاده، حتی چندین بار در هفته. معترضان بارها قانون‌گذاران به‌خصوصی از کنگره آمریکا را مورد هدف قرار دادند، تا جایی که پشت در خانه‌ها و محل کارشان تجمع کرده‌‌اند. برای معترضانی که خارج از خانه آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا تمام‌وقت تجمع کرده‌اند چادری بنا شده است. در این میان، رای‌دهندگانی که در ایالت‌های کلیدی با فلسطینی‌ها همدردی می‌کنند عملاً تهدید کرده‌اند که به بایدن رای نمی‌دهند تا شانس دور دوم ریاست‌جمهوری بایدن از بین برود. کنشگران هم به‌طور مرتب در کارزارهای انتخاباتی و سخنرانی‌های بایدن اختلال ایجاد می‌کنند. دست‌کم 48 شهر رسماً درخواست‌های خود را برای آتش‌بس اعلام کرده‌اند. نکته جالب اینکه زمانی که به‌نظر می‌رسید کی‌یف برنده جنگ خواهد بود، حمایت‌ها از جنگ اوکراین بسیار قاطعانه و با صدای بلند بود. حالا در لحظه‌ای که کمپین نظامی اوکراین متلاطم شده، زمانی که کنگره برای ارسال کمک‌های بیشتر دست روی دست گذاشته است، صدایی از کسی بلند نمی‌شود.  به‌سختی می‌توان توضیح این پدیده را پیدا کرد. آیا تب جنگ نیابتی بود که در مدت کوتاهی چهره آمریکا را به‌عنوان هژمون جهانی بازسازی می‌کرد که در طول زمان از بین رفت؟ آیا عملیات جنگی اوکراین دریافت‌کننده موقت سرمایه‌گذاری‌های احساسی، مالی و نظامی بود که ناشی از سال‌ها دشمنی با روس‌ها نشأت گرفته بود که سال‌ها بر سیاست داخلی آمریکا چیره شده بود؟ ‌آیا اوکراین فقط مسئله‌ای بود که به سوژه فضای مجازی و برندینگ عمومی تبدیل شد؟ دلیل آن هر چه باشد، آنچه دولت آمریکا و خدمتگزارانش در سیاست خارجی اجرا کردند، بسیار بدتر بود.