نفـوذی/مردی که از سوی رئیس‌جمهور مجوز قلعوقمع کردن دولت فدرال آمریکا را دریافت کرده است
وزارت کارآمدی دولت درواقع به سوزی وایلز، رئیس‌دفتر ترامپ گزارش می‌دهد اما ماسک با تغییر شکل بزرگی که در دولت فدرال ایجاد می‌کند انگار که قدرت نامحدودی دارد و حتی به‌گزارش گاردین برخی از اقدامات او کاخ سفید را هم غافلگیر کرده است.
روی جلد آخرین نسخه مجله تایم ایلان ماسک، ثروتمندترین مرد جهان و یکی از متحدان نزدیک به دونالد ترامپ، پشت میز رئیس‌جمهور آمریکا موسوم به میز روزولت نشسته است. در نشست خبری دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا با شیگرو ایشیبا، نخست‌وزیر ژاپن در هفته گذشته زمانی که یکی از خبرنگاران از ترامپ پرسید که آیا «واکنشی» درباره عکس روی جلد مجله تایم که ماسک «پشت میز روزولت شما نشسته» دارد یا نه؟ ترامپ قاطعانه پاسخ داد: «نه».
ترامپ سپس با پاسخ خود خنده کمی مضطرب حاضران را برانگیخت: «مجله تایم هنوز هم منتشر می‌شود؟ من این را هم نمی‌دانستم». اما ترامپ قاعدتاً می‌دانست که مجله تایم همچنان منتشر می‌شود. بالاخره همین دو ماه پیش بود که چهره او به‌عنوان «شخصیت سال» روی جلد مجله منتشر شد. حتی زمانی که ترامپ زنگ آغاز معاملات بورس در بازار بورس نیویورک را به‌صدا درآورد، نسخه‌ای از جلد تایم پشت‌سرش قرار داشت.
ایلان ماسک مدت‌هاست که دولت ایالات متحده را هدف قرار داده و می‌گوید تحقیقات فدرال و برنامه‌های ایمنی، عملکرد کمپانی خودروسازی تسلا و تلاش‌های او برای روبوتاکسی و دیگر خودروهای خودران را مختل کرده است. ماسک مردم‌مدار نیست، او خود را مردِ داده‌ها می‌داند و اعداد را مانند خنجری می‌بیند تا مسیر خود را از لابه‌لای دورریزها و فسادهای دولتی باز کند و مسیر راست‌گرایان برای تصاحب کشور را هموار کند.
حالا رابطه نزدیک او با رئیس‌جمهور آمریکا به‌این معنی است که دردسرهای فدرال ماسک در عرض چند هفته یا چند ماه تمام خواهند شد. دولت ترامپ هنوز هیچ اقدامی انجام نداده که به‌نفع تسلا یا دیگر کمپانی‌های ایلان ماسک باشد. با این حال خنثی کردن تحقیقات فدرال یا کنار گذاشتن ابتکارات ایمنی کار ساده‌تری نسبت به حمله آنها به قانون‌گذاران و بوروکراسی خواهد بود.
ایلان ماسک که پس از آغاز ریاست‌جمهوری ترامپ قدرت فوق‌العاده‌ای به‌دست آورده، حالا قدم به قدم مشغول ایجاد تحولات عظیمی در آژانس‌های فدرال در سراسر دولت آمریکا شده است. ترامپ بسیاری از مقامات ارشد را اخراج و کارمندان دولت را مجبور به ترک کار خود کرده است. بسیاری از آنها تحقیقات و پرونده‌های شکایات علیه کمپانی‌های ماسک را پیش می‌بردند. ترامپ در نهایت دو روز پیش با امضای یک فرمان اجرایی آژانس‌های فدرال را موظف به همکاری با ایلان‌ماسک و وزارت کارآمدی دولت کرده است. طبق این فرمان، روند استخدام به موقعیت‌های ضروری محدود می‌شود و نیروی کار نیز در بخش‌های مختلف کاهش پیدا می‌کنند.
تضعیف قدرت نرم آمریکا
ثروتمندترین مرد جهان درباره نابودی آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا که یکی از اهداف آن نجات فقیرترین کودکان جهان است، لاف‌زنی می‌کند و می‌گوید: «آن را داخل چوب‌خردکن انداخته است.»
نیکولاس کریستوف، یادداشت‌نویس نیویورک‌تایمز می‌نویسد، با محاسبات من، ارزش دارایی‌های ایلان ماسک احتمالاً از دارایی‌های میلیاردها نفر از فقرای جهان بیشتر است. از زمان پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری، ارزش دارایی‌های شخصی ماسک از میزان کل بودجه سالانه آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا فراتر رفته که در هر صورتی کمتر از 1درصد از بودجه فدرال آمریکاست.
خوشحالی میلیاردرهایی مثل ماسک و دونالد ترامپ برای قطع دسترسی کودکان به دارو بی‌رحمانه است اما همانطور که جان‌اف‌کندی، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا زمانی که طرح ایجاد این آژانس در سال 1961 را در یک فرمان اجرایی ارائه کرد،گفت کوته‌بینانه هم هست. هدف کندی از تشکیل این سازمان صرفاً کمک به جهان و رفع گرسنگی نبود، بلکه افرادی که در این سازمان‌های امدادی کار می‌کنند باید می‌دانستند که اقدامات آنها منبعی است که قدرت آمریکا را تقویت می‌کند.
به گزارش نیویورک‌تایمز، ترامپ در واقع می‌خواهد به اجماع دوحزبی 60ساله آمریکا در مورد بهترین راه ایمن نگه داشتن آمریکا از دشمنانش پایان دهد.
جان‌اف‌کندی در همان زمان هم گفته بود که قطع کمک‌های خارجی «فاجعه‌بار خواهد بود و در درازمدت گران‌تر.» او اضافه می‌کند: «امنیت و رفاه ما هم در معرض خطر قرار می‌گیرد». مایکل کرالی، خبرنگار وزارت خارجه به نیویورک‌تایمز می‌گوید که تاسیس آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا واکنش کندی به رقابت با شوروی در دوران جنگ سرد بود. این آژانس همچنین می‌توانست چهره مثبتی از آمریکا در ذهن مردم جهان بر جای بگذارد. کارشناسان معتقدند که انحلال آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا منجر به تضعیف قدرت نرم این کشور خواهد شد.
کریستوف می‌گوید شاید این همان دلیلی است که روسیه از این اقدام ترامپ تقدیر کرد. در مقایسه با کندی، دولت ترامپ، ظلم، جهل و کوته‌فکری را به یکدیگر می‌بافد و این ترکیب به‌ویژه در حملات او به کمک‌های بشردوستانه آمریکا مشهود است.
داده‌های سازمان مردم‌نهاد آمریکایی «شورای سلامت جهانی» نشان می‌دهد که یک نفر در آمریکا بر اثر ابتلا به آنفلوآنزای مرغی جان خود را از دست داده و نگرانی روزافزونی از شروع یک همه‌گیری وجود دارد؛ با این حال تعلیق کمک‌های خارجی ترامپ نظارت بر آنفلوآنزای مرغی را در 49 کشور مختل می‌کند.
روز گذشته ماسک برای اولین بار پس از ورود به واشنگتن در کنار دونالد ترامپ که پشت میز روزولت نشسته بود، به خبرنگاران پاسخ داد که وزارت کارآمدی دولت در شفافیت حداکثری عمل می‌کند. در واقعیت اما ماسک اقدامات بسیاری برای مخفی نگه داشتن عملیات این وزارتخانه انجام داده؛ از جمله مشارکت خود او در این پروژه. ماسک «کارمند ویژه دولت» است که به‌گفته کاخ سفید به این معنی است که پرونده‌های مالی او برای عموم افشا نخواهند شد. ماسک از انتشار نام برخی از کارکنان این وزارتخانه هم جلوگیری کرده است. زمانی که وال‌استریت ژورنال در گزارشی نام یکی از کارمندان دوج را منتشر کرد که با یک حساب کاربری ناشناس محتوای نژادپرستانه منتشر می‌کند، ماسک خواستار اخراج گزارشگر شد.
وزارت کارآمدی دولت درواقع به سوزی وایلز، رئیس‌دفتر ترامپ گزارش می‌دهد اما ماسک با تغییر شکل بزرگی که در دولت فدرال ایجاد می‌کند انگار که قدرت نامحدودی دارد و حتی به‌گزارش گاردین برخی از اقدامات او کاخ سفید را هم غافلگیر کرده است.
در اولین روز فوریه، گروهی از افرادی که برای ایلان ماسک کار می‌کردند به «آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا» USAID، چند خیابان آن‌طرف‌تر از کاخ سفید رفتند و درخواست دسترسی کامل به مراکز آن را داشتند. کارکنان این آژانس امتناع کردند. هیچ سلاحی کشیده نشد، هیچ مشتی زده نشد. هیچ‌کس پای پلیس را باز نکرد. اما به‌گزارش مجله تایم، در این روزهای اولیه دولت ترامپ شاید هیچ صحنه دیگری به این اندازه نشان‌دهنده نیروهایی پشت‌پرده در تغییرشکل دولت آمریکا نبوده است.
در یک طرف نهادی با تاریخچه 64 ساله، بودجه 35 میلیارد دلاری و هدفی مندرج در قانون فدرال نشسته است. در طرف دیگر گروه سیاسی تخریب‌گر ایلان ماسک. آنها خود را اعضای وزارت کارآمدی دولت موسوم به دوج معرفی می‌کنند؛ کلکسیونی از کارکنان موقتی بدون هیچ منشور، هیچ وب‌سایت و هیچ اختیار قانونی واضح. قدرت این وزارتخانه از ماسک می‌آید که نمایندگی حذف طیف‌های گسترده‌ای از بوروکراسی فدرال را برعهده گرفته تا بودجه‌ها را کاهش دهد، خدمات مدنی را کالبدشکافی کند و توانایی آژانس‌های مستقل را برای جلوگیری از اهداف رئیس‌جمهور از کار بیندازد.
مسئولان «آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا» یا USAID به تیم ماسک که شامل گروهی از دنبال‌کنندگان جوان بااشتیاق است، این امکان را داد تا در پایان ژانویه چندین روزی را در داخل مقر آن بگذرانند. به‌گفته برخی از کارکنان USAID به مجله تایم، «بچه‌های دوج» همانگونه که برخی از کارکنان در محافل خصوصی آنها را خطاب می‌کنند، تخته‌شاسی‌‌به‌دست راهروها را طی می‌کردند، میزها را بررسی و از مدیران سوال می‌پرسیدند.
در آخر هفته، تقاضاهای آنها از جمله دسترسی به تاسیسات حساس طراحی‌شده برای ذخیره اطلاعات محرمانه، برای رؤسای امنیتی این سازمان امری غیرقابل تصور بود. مردان دوج تهدید کردند مارشال‌های آمریکایی را صدا می‌کنند تا آنها را از ساختمان اخراج کنند. آنها همچنین به ماسک درباره این مشکل گزارش می‌دهند. ماسک به 215 میلیون دنبال‌کننده در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشت: «USAID سازمانی جنایتکار است. زمان مردن آن فرا رسیده.»
دلیل نهضت ماسک نامشخص باقی مانده. اما فارغ از دلیل آن، صبح روز بعد، آژانسی که سالانه ده‌ها میلیارد دلار به سراسر جهان پرداخت می‌کنند، با گرسنگی و بیماری مبارزه می‌کنند، آب آشامیدنی را برای میلیون‌ها نفر فراهم می‌کنند، عمدتاً از کار افتاده بود. در عرض یک هفته، تقریباً تمام کارکنان به مرخصی فرستاده شدند و دفاتر این سازمان در سراسر جهان تعطیل شدند.
مت بی، نویسنده و روزنامه‌نگار در واشنگتن‌پست می‌نویسد، در اولین مقاله‌ای که درباره کمیسیون دوج دونالد نوشتم، از دیوید استاکمن، مدیر بودجه رونالد ریگان گفتم و تلاش شکست‌خورده او را برای پایین آوردن هزینه‌های فدرال در دهه 80 میلادی. استاکمن که حالا 78 ساله است در ایمیلی به مت‌بی می‌نویسد که یادداشتی 100 صفحه‌ای را برای دو رهبر اصلی وزارت دوج، ایلان ماسک و ویوک راماسوامی، نوشته و طرحی با جزئیاتی را مبنی بر کاهش 2 هزار میلیارد دلار از هزینه‌های فدرال که به‌عنوان هدف خود تعیین کردند، ارائه کرده است. (راماسوامی از آن زمان استعفا کرده تا در کمپینی برای فرمانداری اوهایو شرکت کند و ظاهراً ماسک هم از شنیدن صدای ویوک خسته شده بود.)
وزارت کارآمدی دولت، وحشتی را در واشنگتن ایجاد کرده که بخشی از دلیل آن به عملیات غیرشفاف و شک‌برانگیز آن برمی‌گردد. ما فقط می‌دانیم که پس از فتح «خدمات دیجیتال آمریکا» و تصرف دفاترش، ثروتمندترین مرد جهان روی مبل‌های تخت‌خواب‌شو در ساختمان دفتر اجرایی آیزنهاور می‌خوابد.
مت بی با چندین مقام وزارت دوج و کارشناسان سیاسی صحبت کرده که نسخه‌های متفاوتی را از روایت ساده‌ای که دوج اعلام می‌کند گزارش می‌کنند. در هر مورد، دستیاران جوان ماسک با سوال‌ها یا تقاضاهایی ظاهر می‌شوند که خیانتی بود به اعتماد‌به‌نفس خیره‌کننده در توانایی خود و ناآگاهی کامل از شیوه کارکرد دولت فدرال. در میان این کارشناسان ادوارد کوریستین، دانش‌آموز 19 ساله دانشگاه نورث‌ایسترن قرار دارد که به‌گزارش وب‌سایت وایرد تابستان گذشته در یکی از کمپانی‌های ماسک به‌عنوان کارآموز فعالیت می‌کرد.
در هفته گذشته، دستیاران ماسک با مقامات ارشد وزارت خزانه‌داری و آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا درگیر شده‌اند. هنوز هدف از حملات ماسک به این آژانس فدرال مشخص نیست اما از بیرون به‌نظر می‌رسد که دوج در این مقطع عمدتاً سرگرم جمع‌آوری ذخایری از داده‌هاست که از اطلاعات پرداخت گرفته تا سابقه خصوصی پرسنل را شامل می‌شود.
دو مکتب فکری درباره این موضوع وجود دارد. طبق یک تفسیر، ماسک از جاه‌طلبی‌های اصلی خود درباره دوج، عقب‌نشینی کرده چون او به نقشی به‌عنوان معروف‌ترین مشاور فناوری تنزل یافته و به‌جای کاهش معنادار اندازه دولت، مصمم است از سیستم‌های اتوماسیون و حذف مشاغل استفاده کند. شواهدی که اغلب برای اثبات این ادعا آورده شده، همان فرمان اجرایی است که منجر به تاسیس دوج شده و در آن تمام تلاش‌ها انجام شده تا روشن شود که وزارتخانه جدید قرار نیست در چمن اداره بودجه قدم بزند.
با این حال دیگران می‌گویند که ماسک 300 میلیون دلار در کمپین ترامپ سرمایه‌گذاری و زندگی خود را به‌واشنگتن انتقال داده تا بتواند تعداد کارمندان فدرال را کاهش دهد. تفکر پشت آن این است که ماسک و دستیارانش در حال انجام آزمایش‌ها و جمع‌آوری اطلاعاتی به‌عنوان پیش‌درآمدی بر حمله تمام‌عیار بر هزینه‌های دولت هستند.
دفاتر دولتی دیگر نیز پیام ماسک را واضح و با صدای بلند دریافت کردند. تاکنون هیچ شهروند خصوصی، به‌ویژه کسی که ثروت و شبکه کسب و کارهایش مستقیماً تحت نظارت مقامات فدرال قرار دارد، چنین قدرتی را در سازوکار دولت آمریکا گسترش نداده بود. تا اینجا ماسک ظاهراً در برابر هیچ‌کس جز ترامپ مسئول نیست که به کمپین‌اش دستورالعمل جامعی برای همسو کردن دولت با اهداف رئیس‌جمهور داشته، اهدا کرده. دوج تمام سوال‌های مجله تایم درباره عملکردش را به کاخ سفید هدایت کرده که از اظهارنظر امتناع می‌کند.
تیم دوج مسئولیت گروه «خدمات دیجیتال آمریکا» را برعهده گرفته و در داخل دپارتمان منابع انسانی فدرال، «دفتر مدیریت پرسنل» را تصرف کرده است. وزارت آموزش مضطرب است و نگران از دستور خودکشی در آینده‌ای نزدیک. برخی از سازمان‌ها به‌نظر ایمن‌اند. ماسک نشان داده که هیچ مخالفتی را قبول نمی‌کند؛ حتی اگر هر چقدر هم توجیه داشته باشند. چند روز پیش از ماجراهای USAID، یکی از مقامات خزانه‌داری از اعطای دسترسی دوج به سیستم پرداخت فدرال امتناع کرد. این مقام مجبور شد بازنشسته شود تا اسکات بسنت، وزیر جدید خزانه‌داری، دسترسی موردتقاضای دوج را اهدا کند. دولت در 5 فوریه موافقت کرد تا این دسترسی را حداقل به‌طور موقت پس از آنکه گروهی از کارمندان گذشته و فعلی شکایت کردند، محدود کند.
دوراهی آمریکایی‌ها با ماسک
اینها فقط چندین پیامد اولیه در موج گسترده اقدامات ضددولتی است. بودجه‌ها قطع می‌شوند. برنامه‌های باارزش حذف می‌شوند. کارمندان دولتی پاکسازی می‌شوند و با منصوبان سیاسی که صلاحیت اولیه‌شان وفاداری واضح به رئیس‌جمهور است جایگزین می‌شوند. این مسیری است که رای‌دهندگان انتخاب کردند. برای خیلی‌ها ایده حمله چیره‌دست‌ترین کارفرما به بوروکراسی مخرب و بی‌حساب و کتاب فدرال با شتاب و عزمی مشابه برای خودروسازی یا کمپانی موشک‌سازی‌اش، دلیلی است برای جشن گرفتن و نه هشدار. واکنش افکار عمومی به اقدامات ماسک بیشتر شده و آنچه بزرگتر از سایز برگه ترازنامه فدرال است می‌تواند تعداد افرادی باشد که در سازمان‌های داخلی مشغول به‌کارند یا خطرات ناشی از اقدامات مردی که بدون انتخابات قدرت نامحدودی پیدا کرده است.
کمپانی‌هایی که محصولات فناوری را به چین صادر می‌کنند ممکن است دیگر نتوانند از کارمندان وزارت خارجه یا بازرگانی مشاوره مجانی بگیرند که چگونه باید از نقض قوانین کیفری اجتناب کنند. کشاورزان در ایالت‌های غربی میانه ممکن است به‌زودی متوجه شوند که خریدارانی که بودجه USAID را دریافت می‌کردند دیگر نمی‌توانند پولی برای کیسه‌های آرد بپردازند تا به کمپ‌های پناهجویان فرستاده شود. در سراسر جهان، میلیون‌ها نفر که به مواد غذایی، دارو و سرپناه آمریکا وابسته‌اند ناگهان به‌حال خود رها شده‌اند.
فعلاً، میلیون‌ها نفر از کارکنان دولت خود را می‌بیند که ماسک به‌آنها رحم کرده است. یکی از افراد در وزارت امنیت داخلی می‌گوید این سازمان بااینکه انتظار دیدار نیروهای دوج را می‌کشد در حالت «کمین برای حمله» قرار گرفته‌اند. به‌گفته این فرد، همکارانش برای داشتن درکی از سرنوشت خود به کتاب «محدودیت کاراکتر» روی آورده‌اند که شرح حال شیوه‌ای است که ماسک دو سال پیش مالکیت توئیتر را برعهده گرفت و 80درصد از کارکنان آن را که اغلب با آشفتگی و پیامدهایی ماندگار همراه شد، اخراج کرد.
شباهت‌ها به حمله ماسک به بوروکراسی فوق‌العاده نزدیک است. در 28 ژانویه، میلیون‌ها نفر از کارمندان دولتی ایمیلی را دریافت کردند که به‌آنها پیشنهاد پرداخت 8 ماه حقوق در ازای استعفایشان را داده بود. ماسک به کارمندان توئیتر هم پیشنهاد مشابهی داده بود. او حتی از همان عنوان برای ایمیل‌ها استفاده کرد: «دوراهی».
هیچ‌کدام از اینها بدون هشدار قبلی نبوده‌اند. در میان دوستان ایلان ماسک در سیلیکون‌ولی، خیلی‌ها می‌دانستند خرید توئیتر نوعی آماده‌سازی برای اتفاقی بزرگتر بود. یکی از این افراد در نوامبر به تایم می‌گوید: «امید به این است که ماسک همین کار را با دولت آمریکا انجام دهد.» کهنه‌سربازان دولت اول ترامپ هم برنامه‌های خود را خیلی قبل‌تر از انتخابات در قالب گزارشی 900 صفحه‌ای موسوم به پروژه 2025 مطرح کرده‌اند. یکی از نویسندگان اصلی این پروژه، راسل ووت دو سال پیش در سخنرانی خود گفت که او می‌خواهد با پاکسازی سیاسی به‌شیوه‌ای که خود متصور شده، کارمندان دولت «تکان شدیدی» بخورند: «ما می‌خواهیم بودجه‌های آنها را قطع کنیم. ما می‌خواهیم به آنها تروما وارد کنیم.»
ترامپ در کمپین انتخاباتی خود قسم خورد که هیچ ارتباطی با پروژه 2025 ندارد. او در نوامبر به مجله تایم می‌گوید:«ارائه چنین سندی کار کاملاً ناشایستی بود. من با بعضی از موضوع‌های آن به‌شدت مخالف بودم.» اما به‌محض ورود به کاخ سفید، ترامپ ووت را مسئول دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید کرد که حالا برای اجرای بخش‌هایی از پروژه 2025 از نزدیک با ماسک همکاری می‌کند. بر اساس تحلیل مجله تایم، اقدامات اولیه ریاست‌جمهوری ترامپ دنباله‌روی دوسوم از رهنمودهای او بوده است.
ماسک هیچ‌وقت نیت خود را پنهان نکرده است. دو هفته پس از انتخابات، او در یادداشتی مشترک در وال‌استریت ژورنال وعده داد که دوج به ترامپ کمک می‌کند تا «گروهی از افراد کارآمد» که در اجرای «کاهش انبوه تعداد کارمندان دولتی در سراسر بوروکراسی فدرال» دست داشتند را استخدام کند. تلاش‌ها برای عضوگیری خیلی زود پس از انتخابات آغاز شد و ماسک تلاش کرد شاگردان خود را در سیلیکون‌ولی که بعضی از آنها هنوز از کالج هم فارغ‌التحصیل نشده‌اند آمده کند تا طرفدارانی را از سراسر واشنگتن جلب کنند.
ماسک استیو دیویس، مهندس هوافضا را مسئول کارکنان دوج کرده که پیشتر اقداماتی برای کاهش هزینه‌ها در توئیتر انجام داده بود. در اواخر دسامبر، چنانچه مراحل آماده‌سازی انتقال قدرت به دولت جدید در کاخ سفید در حال اجرا بود، دیویس در مجموعه‌ای از جلسه‌ها با اعضای دولت بایدن شرکت می‌کرد. کارکنان دموکرات به رفتار او با سازمان «خدمات دیجیتال آمریکا» اشاره می‌کنند. دیویس می‌خواست بداند چگونه عمل می‌کند، به‌چه کسی گزارش می‌دهند و به چه اطلاعاتی دسترسی دارد.
«خدمات دیجیتال ایالات متحده» سازمانی است که سال 2014 تکمیل شد و با آژانس‌های فدرال کار می‌کند تا سیستم‌های کامپیوتری و داده‌های اطلاعاتی را تقویت کند. این سازمان شامل نقشه زیرساخت‌های فناوری دولت است و بهترین مکان برای این است که به خانه دوج تبدیل شود. اگر ماسک می‌خواست اندام‌های دولت فدرال را قطع کند، خدمات دیجیتال آمریکا رگ‌هایی است که اجازه می‌دهد سم جاری شود.
توانمندسازی خدمات دیجیتال آمریکا از روز تحلیف ترامپ آغاز شد. ترامپ در یکی از اولین فرمان‌های اجرایی آن را به «خدمات دوج ایالات متحده» تغییر داد؛ به‌گونه‌ای که نام اختصاری این سازمان را هم حفظ کند. این فرمان همچنین تضمین می‌کند که این سازمان جدید مستقیماً به رئیس‌دفتر کاخ سفید گزارش خواهد داد. از آن زمان، این دفتر مکانی را در وزارت دارایی و خارجه ایجاد کرده و کار خود را با دسترسی به سیستم کامپیوترهای پرسنل، اخراج پیمانکاران و مسدود کردن پرداخت‌ها به قراردادهای آنها آغاز کرده است.
ماسک روز گذشته در اتاق بیضی در پاسخ به سوالی که دوج خیلی سریع عملیات حذف را پیش می‌برد، پاسخ داد که او هرگونه اقدامی را که بلاعوض باشد، تغییر خواهد داد و استراتژی‌ای را که در شرکت‌های خصوصی خود برای کاهش هزینه‌ها به‌کار گرفته، تکرار خواهد کرد.
اما ماسک از انتقادهایی که شخص او یا وزارت کارآمدی دولت را هدف قرار می‌دهند برافروخته می‌شود. او از قرارهای منعی که از سوی قضات صادر می‌شود به‌شدت انتقاد می‌کند. مثلاً همین چند روز پیش او در واکنش به حکم دادگاهی مبنی بر مسدود شدن موقتی دسترسی دوج به سیستم‌های پرداخت وزارت خزانه‌داری به تبلیغ مجموعه‌ای از پست‌هایی پرداخت که به‌دنبال سرپیچی از این حکم بود.
