روزنامه‌نگار نیوشا طبیبی‌‏گیلانی

گردآمدن زیر نام ایران

با ظهور شبکه‌های اجتماعی، گاه مردم هستند که از روایات رسمی و هدایت‌شده پیش می‌افتند و به راه خود می‌روند.

هجرت به‌مثابه ریشه‌کن شدن از خاکی است که سالیان‌سال به رشد کردن در آن خو گرفته‌ایم. پرثمرترین و پرقوت‌ترین گیاهان را اگر از اقلیم، خان و مان‌شان به‌دور کنیم، به اندک زمانی پژمرده و خشکیده می‌شوند و در بهترین حالت، فقط به حیاتی ضعیف ادامه می‌دهند.

فردوسی و سروانتس

«دن‌کیشوت»، یا همانطور که خود اسپانیایی‌ها می‌گویند، دن‌کیخوت، متنی است که آن را سرآغاز رمان مدرن در اروپا می‌دانند. سروانتس با آفرینش این رمان، کاری سترگ در تثبیت زبان و هویت اسپانیایی انجام داد.

رفاه دروغین

در روزهای گذشته، خبری در توئیتر دست به دست می‌شد و بعد هم این خبر سر از چند خبرگزاری و کانال تلگرامی رسانه‌های مختلف درآورد. مضمون خبر چنین بود که «اسپانیا چنان در تولید برق مرزهای پیشرفت را در نوردیده که قیمت آن را منفی کرده! یعنی برای هر شهروند که مصرف کند، جایزه‌ای هم در نظر گرفته می‌شود!».

بازگشت به تنظیمات کارخانه؟

آنها که براساس حس میهن‌دوستی‌شان در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، کنار ایران ایستادند و تردید نکردند، این‌روزها سخت تحت فشار هستند. منظور آن دسته از ایرانیان مهاجری است که از آغاز تجاوز اسرائیل به میهن، سر از پا نشناختند و بی‌هیچ حسابگری و آینده‌نگری برای دفاع از وطن به میدان آمدند.

اندر شمردن نان مهاجران

درست است که ما، هم به‌دلایل امنیتی، هم به‌دلیل مضایق اقتصادی دیگر توانایی پذیرایی از مهاجران بیشتر به‌ویژه آنها که فاقد اقامت قانونی هستند را نداریم، اما آیا نسبت‌دادن تمام گرفتاری‌های امنیتی و مضایق اقتصادی به مهاجران، کاری اخلاقی است؟

گول ظاهر را نباید خورد

آنچه تلویزیون‌ها و رسانه‌های دشمنِ ایران درباره رفاه، آزادی و سطح بالای کیفیت زندگی در همه‌جای جهان به‌جز ایران گزارش می‌کنند، جز دروغ و بزرگ‌نمایی نیست. ویزابگیرها و آنها که رویای زندگی بهتر می‌فروشند و آواره می‌کنند هم دروغ می‌گویند.

باید دوباره همدیگر را بشناسیم

از نتایج این جنگ، لزوم بازشناسی و به‌رسمیت شناختن جامعه ایرانی مهاجر وفادار به ایران و ایجاد رابطه‌ای پایدار بین آنها و میهن عزیز است.

دوباره از هم جدا نشویم

جامعه مهاجر ایرانی، جامعه‌ای چندپاره و اغلب دچار مرز‌بندی‌های شدید و تنش‌زا بود. اینکه از فعل گذشته استفاده کرده‌ام به این معنی نیست که حالا همه‌چیز گل و بلبل شده و دیگر نه مرزبندی، نه اختلافی هست. اوضاع فقط در این حد متفاوت شده که آن چنددستگی فعلاً به دو دسته بزرگ وطن‌خواهان و وطن‌فروشان تقسیم شده است

به راه بادیه رفتن بِه از نشستن باطل

اگر بپرسند که گوهر تمدن ایرانی چیست؟ پاسخ آن یک کلمه است؛ امید. تمام تاریخ این سرزمین را که بکاویم، آنچه بیرون می‌زند و عیان می‌شود همان امید به زندگی است و ادامه راه. این صفتی است که جغرافیای ما در ما به وجود آورده و سبب ادامه زندگی و استمرار حیاتی پیوسته در این سرزمین شده است.