تاسیس حزب رستاخیز
محمدرضا پهلوی در روز ۱۱ اسفندماه ۱۳۵۳ در تصمیمی که بسیاری از مسئولان وقت نیز از آن بیاطلاع بودند، تاسیس حزب رستاخیز را به اطلاع عموم رساند و ضمن اعلام انحلال احزاب موجود نظیر حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب پان ایرانیست، حزب سومکا و حزب ایرانیان، از تمام مردم ایران و در درجه نخست اعضای احزاب پیشین و کارمندان دولت دعوت کرد که به این حزب جدید بپیوندند.

محمدرضا پهلوی در روز 11 اسفندماه 1353 در تصمیمی که بسیاری از مسئولان وقت نیز از آن بیاطلاع بودند، تاسیس حزب رستاخیز را به اطلاع عموم رساند و ضمن اعلام انحلال احزاب موجود نظیر حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب پان ایرانیست، حزب سومکا و حزب ایرانیان، از تمام مردم ایران و در درجه نخست اعضای احزاب پیشین و کارمندان دولت دعوت کرد که به این حزب جدید بپیوندند.
این اقدام البته با پرسشهایی در زمینه گفتههای قبلی او در زمینه لزوم برخورداری ایران از نظام دوحزبی مواجه شد اما شاه موضوعاتی چون آزادی اندیشه و دموکراسی در غرب را مسبب اعتصاب و راهپیماییهای خیابانی قلمداد کرد و اظهار داشت، ما هیچکدام از اینها را نمیخواهیم. با این همه برای نشان دادن وجود فضای بحث و انتقاد، دو جناح درون حزب رستاخیز شکل گرفت؛ جناح اول «روشنفکران مترقی»، به رهبری جمشید آموزگار وزیر کشور و جناح دوم «روشنفکران سازنده» ،به رهبری هوشنگ انصاری وزیر دارایی. در اواخر عمر حزب نیز جناح سومی بهنام «گروه اندیشمندان»، به ریاست هوشنگ نهاوندی به وجود آمد.