تجاوزگر و الیت قدرت/بررسی رای کنگره آمریکا به انتشار اسناد جفری اپستین و تبعات رفاقت قدرتمندان و ثروتمندان با او
قانونگذاران آمریکا در اقدامی نادر برای تصویب طرحی در مورد انتشار اسناد دولتی مرتبط به جفری اپستین، مجرم جنسی محکوم شده، با یکدیگر متحد شدند تا راه را برای انتشار عمومی این اسناد هموار کنند.
قانونگذاران آمریکا در اقدامی نادر برای تصویب طرحی در مورد انتشار اسناد دولتی مرتبط به جفری اپستین، مجرم جنسی محکوم شده، با یکدیگر متحد شدند تا راه را برای انتشار عمومی این اسناد هموار کنند. پس از ماه‌ها فشارهای عمومی، 2 بار تجمع قربانیان و درخواست کمیته نظارت مجلس نمایندگان برای انتشار این اسناد، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در نهایت در چرخشی 180 درجه از جمهوری‌خواهان خواست تا به لایحه انتشار اسناد اپستین رای دهند.
در مجلس نمایندگان این طرح با 427 رای مثبت مقابل یک رای منفی (متعلق به کلی هیگینز، نماینده جمهوری‌خواه ایالت لوئیزیانا) پس از ماه‌ها تلاش ترامپ و مایک جانسون، رئیس مجلس نمایندگان برای ممانعت از انتشار این اسناد، به تصویب رسید. هیگینز از رای منفی خود دفاع کرد و گفت که این لایحه به‌گونه‌ای نوشته شده که ممکن است به افراد بی‌گناه آسیب برساند.
در عصر همان روز چاک شومر، رهبر اقلیت سنا و سناتور دموکرات ایالت نیویورک پیشنهاد موافقت با این لایحه را به اتفاق آراء در نشست مجلس سنا ارائه کرد که بدون هیچ مخالفت و هیچ رای‌گیری رسمی در این مجلس به تصویب رسید و حالا برای امضای دونالد ترامپ به کاخ سفید ارسال شده است. انتظار می‌رود دونالد ترامپ با‌توجه به اینکه پیشتر گفته بود «چیزی برای پنهان کردن» وجود ندارد و حتی در طول کمپین رقابت‌های انتخاباتی خود در سال 2024 نیز اعلام کرده بود به‌عنوان رئیس‌جمهور این اسناد را منتشر می‌کند، این لایحه به سرعت امضا شود.
وعده انتخاباتی ترامپ حتی باعث شد یکی از قربانیان اپستین به ترامپ رای دهد اما به‌گفته این قربانی، ترامپ آن را به مسئله‌ای حزبی، «فریب‌کاری دموکرات‌ها» و یک بازی سیاسی تبدیل کرد. این مصوبه می‌توانست 5 ماه پیش امضا شود. مایک جانسون مدت‌ها بود که می‌گفت لایحه انتشار اسناد اپستین طرح بسیار بدی است. قربانیان اپستین دوبار به کنگره آمدند تا خواسته خود را به نمایندگان کنگره آمریکا یادآوری کنند. بار اول در سوم سپتامبر بود که پس از آن در ماه اکتبر جانسون دولت آمریکا را تعطیل کرد. این تعطیلی 43 روز طول کشید.
برخی آن را تعطیلی اپستینی نام‌گذاری کردند چون مایک جانسون، از سوگند یاد کردن آدلیتا گریحالوا، نماینده جمهوری‌خواه آریزونا که به‌تازگی در انتخاباتی ویژه جانشین پدرش شد، امتناع کرد. آدلیتا گریحالوا دویست‌وهجدهمین عضو کنگره و آخرین امضای مورد نیاز در دادخواستی بود که بر اساس آن وزارت دادگستری ملزم می‌شد اسناد اپستین را منتشر کند.
به‌محض پایان یافتن تعطیلی دولت، دموکرات‌ها سه ایمیل منتشر کردند و پس از آن جمهوری‌خواهان حاضر در کمیته نظارت مجلس نمایندگان آخرین مجموعه از 20هزار اسناد (از «املاک اپستین» و نه «اسناد دولتی») را منتشر کردند که شامل ایمیل‌هایی از اپستین بود که در آنها اغلب نارضایتی خود را از ترامپ و ریاست‌جمهوری او ابراز کرده بود.
به‌گزارش نیویورکر همانگونه که در «کتاب تولد» 50 سالگی اپستین آمده، این اسناد طیف رخوت‌انگیزی از مطالب احمقانه تا گمراه‌کننده را دربرمی‌گیرند. هیچکدام از این افراد نمی‌توانند شوخی‌های شیطانی بکنند؛ شگفت‌آور است که بیشتر زندگی آنها حول شبکه‌سازی و معاشرت می‌گذرد. سرگرم‌کننده‌ترین جنبه مکاتبات، با توجه به شخصیت اصلی آن، رگه‌هایی از سرزنش و انتقاد است؛ مانند زمانی که پگی سیگال، روابط عمومی رسانه‌ای، یکی از معاشران در حلقه خود را با توصیف او به‌عنوان «مست چاق بی‌پول و یک ازدواج بد» بی‌اعتبار می‌کند.
در عین حال، تاریک‌ترین موضوع احترام چاپلوسانه به اپستین است. در سال 2015 در ایمیل‌هایی که بین لندون توماس جونیور که در آن زمان خبرنگار اقتصادی تایمز با اپستین رد و بدل شد، اپستین را تشویق کرد تا «به جهان نشان بده که تو دیگر آن آدم نیستی. تو تغییراتی ایجاد کرده‌ای و این دیگر گذشته است.» دو سال بعد، توماس، دوست و یار اپستین به او ایمیلی زد تا هشدار دهد که جان کانلی، روزنامه‌نگار تحقیقی و یکی از نویسندگان کتاب «ثروتمند کثیف»، «دوباره دنبال اطلاعات می‌گردد.»
نوام چامسکی، زبان‌شناس در یک توصیه‌نامه ادعا می‌کند که «جفری همواره به‌دنبال کشف حقیقت پشت‌پرده است و ایده‌های جنجال‌برانگیزی ارائه می‌دهد که به‌طور مرتب باعث شده من در مسائل مهم بازنگری کنم.» چنین اظهاراتی به‌طور ناموزونی در کنار یادداشت‌های اپستین برای خود (مثل ریش‌ها و موهای بلند، برای جذب و نگهداری بو (بد) هستند؟» و «آیا چشم‌ها اطلاعات را منتقل می‌کنند؟») قرار گرفته‌اند.
در اوایل سال 2019، اپستین پیام‌هایی را با دوست خود که دانشجوی پزشکی بود رد و بدل کرده است. وزارت دادگستری اخیراً اعلام کرد تحقیقاتی را درباره توافق‌نامه درخواست تجدیدنظر در اولین حکم زندان اپستین به‌راه انداخته است. این حکم که به‌شدت آسانگیر بود باعث شد تیم وکلای اپستین در سال 2007 برنده شوند و پایانی برای تحقیقات فدرال درباره جرائم جنسیتی رقم بخورد. (اپستین بعدها به اتهام تجارت جنسی دستگیر شد و در ماه اوت در شرایطی نامأنوس در سلولی در زندان منهتن درگذشت که بعدها به‌طور مشکوکی خودکشی اعلام شد). این دوست دو بار از اپستین برای شام دعوت می‌کند که به‌نظر می‌رسد کدی برای موضوعی دیگر است؛ آنها درباره تولد این دوست صحبت کردند که ممکن است هدفی مرموز داشته باشد.
اپستین می‌نویسد: «من ایده جدیدی برای هدیه تولدت دارم» و سپس اضافه می‌کند: «30هزار دلار کارت هدیه امریکن اکسپرس دریافت کن. یا فکر می‌کنم بهتر است که کارت اعتباری خودت را داشته باشی و سابقه خوبی (در استفاده از آن و پرداخت به‌موقع) برای خودت درست کنی.» در خلال بحث در مورد این مسائل لجستیکی مرموز، به‌نظر می‌رسید که طرف از بازتاب منفی اخبار مربوط به اپستین آگاه بوده و می‌دانسته چه بگوید تا حالش بهتر شود. این دوست می‌گوید: «مردم کاری بهتر از ساختن داستان‌های عجیب و غریب ندارند.»
گام بعدی لایحه انتشار اسناد اپستین
طبق این مصوبه، وزارت دادگستری آمریکا موظف است ظرف 30 روز «تمام اسناد، مدارک، مکاتبات و موارد تحقیقی غیرمحرمانه» مرتبط با اپستین و گیلین مکسول شریک جرم اپستین که زمانی دوست‌دخترش نیز بود را در اختیار عموم قرار دهد. اگر وزارت دادگستری بخواهد بخش‌هایی از متن را تدوین کند، 15 روز زمان دارد و باید برای هر تدوین توجیهی ارائه کند. اگر هم قرار باشد تحقیقاتی در بخش‌هایی از این اسناد انجام شود، انتشار این اسناد می‌تواند متوقف یا با تاخیر انجام شود.
این تاخیر تا ابد نخواهد بود اما می‌تواند طولانی شود. در پرونده اپستین نام هزاران قربانی و افراد بسیاری وجود دارد که مرتکب جرم شده‌اند. وزارت دادگستری نمی‌تواند پرونده‌های زیادی برای متوقف کردن تمام اسناد اپستین باز کند و از تمام مجرمان محافظت کند. برای این امر هم تعداد بازرسان کافی در اختیار ندارد.
سال‌هاست که ادعاهای سوءاستفاده جنسی علیه جفری اپستین و روابط نزدیکش با افراد ثروتمند و قدرتمند، تمایل به انتشار اسناد بیشتر در مورد پرونده او را برای افشای هر گونه سوءاستفاده‌کننده بالقوه دیگر افزایش داده است.
پیش از آغاز رای‌گیری درباره این لایحه در مجلس نمایندگان، سازمان ضدقاچاق «جهان بدون بهره‌برداری» پیامی ویدئویی را در یوتیوب با مشارکت 11 نفر از قربانیان جفری اپستین منتشر کرد. هر کدام از این زنان عکسی از خود در سنی که برای اولین‌بار با این مجرم جنسی محکوم‌شده مواجه شدند، در دست گرفته‌اند. («من 14 ساله بودم»...«من 16 ساله بودم»...«من 16 سال داشتم»...«17 سال»...«14 ساله بودم»). در پایان این ویدئو از مخاطبان خواسته میشود تا با نمایندگان خود در کنگره تماس بگیرند و خواستار انتشار باقی‌مانده اسناد اپستین شوند: «زمان آن رسیده که رازها را از سایه‌ها بیرون بکشیم.»
ترامپ پس از ماه‌ها تلاش و مقابله با انتشار اسناد اپستین، بالاخره موضع خود را 180درجه تغییر داد و در شبکه اجتماعی تروث‌سوشال اعلام کرد که با انتشار اسناد اپستین مخالفتی ندارد چون «چیزی برای پنهان کردن ندارد». او در یکشنبه‌شب نمایندگان جمهوری‌خواه کنگره آمریکا را تشویق کرد تا به انتشار پرونده اپستین رای دهند و از آنچه «حقه‌بازی دموکرات‌ها» خواند، عبور کنند؛ اقدامی که عقب‌گردی چشمگیر از تلاش‌های ترامپ برای بی‌اعتبار کردن انتشار اسناد اپستین بود.
سگی که پارس نکرده
سر آرتور کانن دویل، نویسنده و پزشک اسکاتلندی و خالق شخصیت شرلوک هولمز، کارآگاه خصوصی محبوبی است که رمان‌هایش نقطه عطفی در ادبیات جنایی به‌شمار می‌روند. دویل در یکی از معروف‌ترین داستان‌های خود با عنوان «ماجرای سپید پیشانی» به داستان یک اسب مسابقه‌ای گم‌شده و قتل مربی این اسب می‌پردازد. یک کارآگاه اسکاتلندیارد (نام مرکز پلیس شهر لندن) به شرلوک هلمز می‌گوید: «آیا هیچ نکته‌ای وجود دارد که بخواهید نظر من را به آن جلب کنید؟» هلمز پاسخ می‌دهد: «به ماجرای عجیب سگ در شب.» کارآگاه پاسخ می‌دهد: «سگ هیچ‌کاری در شب انجام نداد.» هلمز اشاره می‌کند: «این همان اتفاق سوال‌برانگیز است.» چون انتظار می‌رفت سگ حین دزدی اسب به افراد ناآشنا پارس کند.
حالا سگی که پارس نکرد ارجاعی است به دونالد ترامپ در یکی از ایمیل‌های اپستین به شریک جرمش، گیلین مکسول. اپستین در ایمیلی در دوم آوریل 2011 برای مکسول می‌نویسد: «می‌خواهم بدانی آن سگی که پارس نکرده، ترامپ است.» و سپس نام یکی از قربانیانی که با رنگ سیاه پوشیده شده ولی انتظار می‌رود ویرجینیا جوفری باشد، آمده: «(نام قربانی) ساعت‌ها در خانه من با او وقت گذراند.
حتی یک بار هم از او نامی برده نشده است. رئیس پلیس... و غیره...کار من 75درصد انجام شده». مکسول هم در پاسخ می‌گوید: «من هم در موردش فکر کرده‌ام...» در ایمیلی دیگر در سال 2019 به مایکل ولف، نویسنده و روزنامه‌نگار که درباره ترامپ نیز کتابی با عنوان ـ«آتش و خشم» نوشته است، اپستین می‌نویسد که ترامپ «درباره دخترها اطلاع داشته» که احتمالاً اشاره‌ای است به به ویرجینیا جوفری، قربانی شناخته‌شده پرونده جفری اپستین که در ماه اوت خودکشی کرد.
با اینکه ترامپ می‌گوید انتشار اسناد اپستین برایش اهمیتی ندارد اما همه می‌دانند او نسبت به هر چیزی که نامش روی آن قرار داشته باشد، اهمیت ویژه‌ای قائل است. در اسناد اپستین، ترامپ تقریباً تمام فضاهای ناخوشایند را پر کرده است؛ حجم انتقادهای تند بی‌اثر از او، اغلب از جایگاه قدرت واقعی به سمت او نشانه رفته که به‌طور عجیبی می‌تواند برایش تملق‌آمیز تلقی شود. ویرجینیا جوفری اولین بار با گیلین مکسول، همدست اصلی اپستین، زمانی که به‌عنوان یک نوجوان در رختکن باشگاه مارالاگو کار می‌کرد، آشنا شد.
اما او بارها گفته بود که هیچ‌وقت شاهد هیچ رفتار نامناسبی از سوی ترامپ نبوده است. همانگونه که جسیکا وینتر، خبرنگار نیویورکر می‌نویسد، اگر جوفری چنین اتهامی را مطرح کرده بود، معلوم نیست که حامیان ترامپ اصلاً اهمیتی به این موضوع می‌دادند یا نه. مگان کلی، مجری محافظه‌کار برنامه‌های گفت‌وگوی تلویزیونی و یکی از حامیان سرسخت جنبش ماگا اخیراً گفت که او «فردی خیلی خیلی نزدیک به این پرونده» را می‌شناسد که احساس می‌کرد اپستین «بچه‌باز» نیست.
کلی در ادامه می‌گوید اپستین به دخترانی علاقه‌مند بود که به سختی می‌توان گفت به سن قانونی رسیده‌اند «مثلاً او از دختران پانزده‌ساله خوشش می‌آمد.» کلی در ادامه می‌گوید: «من می‌دانم که این موضوع مشمئزکننده است...من فقط دارم حقایق را به شما می‌گویم.» با اینکه در هیچکدام از ایالت‌های آمریکا سن رضایت کمتر از 16 سال نیست اما کلی اصرار دارد که «تفاوتی بین (دختر) 15 ساله و 5 ساله وجود دارد». اصرار بر این اختلاف سن می‌تواند به مسئله‌ای با فوریت جدی تبدیل شود، بسته به اینکه در اسناد وزارت دادگستری چه آمده و اینکه در اختیار عموم قرار بگیرند یا نه.
ترامپ از همان ابتدا نسبت به انتشار اسناد اپستین برخورد حساسی داشته است. او هفته گذشته در هواپیمای ایرفورس وان در پاسخ به خبرنگاری که از او سوالی در مورد اسناد اپستین پرسید، گفت: «ساکت‌شو، ساکت‌شو، خوک‌بچه!» از سوی دیگر، روز گذشته در دیدار رئیس‌جمهور آمریکا با محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان به‌شدت از سوال مری بروس، خبرنگار ای‌بی‌سی‌نیوز درباره پرونده اپستین عصبانی شد و گفت: «تو یک انسان افتضاح و یک خبرنگار افتضاحی هستی» و ایده لغو مجوز پخش کمپانی ای‌بی‌سی را مطرح کرد. ترامپ به نوبه خود بارها اعلام کرده بود که رئیس‌جمهور آمریکا حتی با فکر کردن به یک لایحه می‌تواند آن را تصویب کند اما زمانی که خبرنگاران از او سوال می‌پرسند به آنها بی‌احترامی می‌کند.
از سوی دیگر زمانی که اختلاف‌نظرها بر سر انتشار پرونده اپستین بالا گرفت، دونالد ترامپ مارجری تیلور گرین، نماینده جمهوری‌خواه ایالت جورجیا را یک «خیانتکار» و «مایه ننگ» حزب جمهوری‌خواه خواند. این فقط یکی از یکی به دو کردن‌های ترامپ و گرین در شبکه اجتماعی تروث‌سوشال بود که از عصر جمعه و زمانی که ترامپ عدم حمایت خود از گرین را اعلام کرد مطرح شد.
گرین هم در پاسخ گفت پرونده اپستین ترامپ را «به مرحله جنون رسانده» و رئیس‌جمهور آمریکا را متهم کرد که جان او را در معرض خطر قرار داده است. گرین که یکی از پرچمداران جنبش ماگا (حامیان ترامپ) و یکی از حامیان پروپاقرص رئیس‌جمهور بود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که «تلاش‌های سخت ترامپ برای جلوگیری از انتشار پرونده اپستین آنقدر حیرت‌آور است که او واقعاً حاضر است تا این سطح رفتار کند.»
گرین در کنفرانس خبری که چند ساعت قبل از آغاز رای‌گیری کنگره برای انتشار اسناد اپستین برگزار شد، در کنار قربانیان ایستاد و درباره ترامپ گفت: «من هیچ‌وقت به او بدهکار نبودم. من برای او مبارزه کردم، برای سیاست‌هایش و برای «اول آمریکا» و او برای اینکه در کنار این زنان ایستاده‌ام مرا خیانتکار خطاب می‌کند.»
گرین در ادامه می‌گوید: «بگذارید به شما بگویم که خیانتکار چه کسی است: یک خیانتکار، آن آمریکایی است که به کشورهای خارجی و خود خدمت می‌کند. یک وطن‌پرست، یک آمریکایی است که به ایالات متحده آمریکا و آمریکایی‌ها مانند زنانی که پشت من ایستاده‌اند، خدمت می‌کند.»
در سال 2004، ترامپ در مناقصه‌ای بر سر عمارتی در پالم بیچ مقابل اپستین برنده شد؛ جنگی که احتمالاً منجر به قهر این دو دوست قدیمی شده است. گویا کمی پس از این اتفاق، پلیس محلی تحقیقات درباره اپستین برای جرائم جنسی را آغاز کرده و 4 سال بعد، ترامپ این ملک را بیش از دو برابر آنچه پرداخت کرده بود، به دیمیتری ریبولوولف، الیگارش روسی فروخته است. به گزارش نیویورکر این همان چیزی است که به آن «هنر معامله» گفته میشود.
در ایمیلی که در سال 2018 اپستین برای مایکل ولف فرستاده، اپستین می‌نویسد که سه ساعت با «اس.بی» وقت گذرانده که ظاهراً اشاره‌ای است به استیو بنن، فعال سیاسی راست‌گرا که «معتقد است دی‌جی‌تی (دونالد جی ترامپ) تا انتخابات میان‌دوره‌ای دوام نمی‌آورد.» زمانی که کاترین روملر، مشاور سابق کاخ سفید در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما که هم‌اکنون رئیس اداره حقوقی در شرکت گولمن سکس است، در پیامی در سال 2017 برای اپستین می‌نویسد که «ترامپ خیلی چندش‌آور است.» اپستین پاسخ می‌دهد که رئیس‌جمهوری که تازه به این سمت رسیده «در زندگی واقعی و از نزدیک بدتر است.»
در طول کمپین ترامپ برای دور اول ریاست‌جمهوری در سال 2016، اپستین پیامی که تماماً با حروف کوچک نوشته شده بود به پیتر تیل، سرمایه‌گذار و بنیان‌گذار پی‌پل می‌نویسد: «انتخاب ترامپ؟ جالب می‌شه.» در همان سال لارنس سامرز، اقتصاددان که از سال 1999 تا 2001، وزیر خزانه‌داری بود از اپستین می‌پرسد: «این ایده که ترامپ یک مصرف‌کننده واقعی کوکائین است، چقدر قابل باور است؟»
در واقع در این رد و بدل ایمیلی یک طرف آن فردی است که به آزار و اذیت ده‌ها دختر زیر سن قانونی متهم است و سوال این است که ترامپ کوکائین مصرف می‌کند یا نه. سامرز، که در سال 2006 از سمت خود به‌عنوان رئیس دانشگاه هاروارد کناره‌گیری کرد، حتی پس از گناهکار شناخته‌شدن اپستین در پرونده درخواست فحشا از دختری زیر سن قانونی در سال 2008، همچنان روابط دوستانه خود با اپستین را حفظ کرد. رابطه این دو نفر تا 5 ژوئیه 2019 و یک روز پیش از دستگیری اپستین به اتهام تجارت جنسی ادامه داشته است.
قانونگذاران پس از انتشار ایمیل‌ها از کمپانی‌ها و نهادهای مربوطه خواستند تا همکاری خود را با سامرز قطع کنند. حالا سامرز اعلام کرده که از تمام مسئولیت‌های عمومی خود کناره‌گیری می‌کند و نیویورک‌تایمز نیز اعلام کرده است که هرگونه ارتباط خود با سامرز را قطع خواهد کرد. سامرز پیشتر در نیویورک تایمز یادداشت می‌نوشت.
دوستی با اپستین ترامپ را رها نمی‌کند
ترامپ در دور اول و حالا در دوم ریاست‌جمهوری‌اش همواره موفق شده چرخه‌های خبری را که بازتاب منفی تلقی می‌شدند، منحرف و شکست دهد که اغلب با منحرف کردن سریع توجه رسانه‌ها و مردم به یک موضوع جدید میشود. به‌گفته لوک برادواتر، خبرنگار کاخ سفید، ترامپ با استراتژی «سیل اخبار» که همه‌چیز را، همه‌جا، و همه را همزمان انجام می‌دهد، اغلب روزانه چندین چرخه خبری ایجاد می‌کند. مقامات کاخ سفید بر این باورند زمانی که اخبار بر مهاجرت، جنایت یا تلاش‌های صلح‌آمیز رئیس‌جمهور در خارج از کشور متمرکز باشد، ترامپ برنده است.
به همین ترتیب اگر ترامپ از یک چرخه خبری خوشش نیاید، می‌تواند پستی تماماً با حروف بزرگ در شبکه اجتماعی تروث سوشال منتشر کند و چرخه دیگری درست کند. اما اسناد اپستین که مدام یادآور دوستی رئیس‌جمهور با یک مجرم جنسی است، بیشتر از هر موضوع دیگری او را درگیر کرده است. هیچ اقدامی نتوانسته حواس‌ها را از اسناد اپستین و رابطه ترامپ با او منحرف کند.
اپستین توانست سیاست‌های واشنگتن را وارونه کند. در اولین روزهای دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، انتشار اسناد اپستین در مرکز توجه شدیدی قرار داشت. بیش از هزار کارمند پلیس فدرال، برخی از آنها در شیفت‌های 24ساعته، باید این اسناد را بازبینی می‌کردند. پم باندی، دادستان کل پوشه‌هایی پر از اسناد با عنوان «پرونده‌های اپستین، فاز یک» منتشرک کرد. اما «فاز دوم» هیچ‌وقت دیده نشد.
پم باندی قول داد که «لیست مشتری‌ها»یی را در اختیار دارد ولی وزارت دادگستری در ماه ژوئیه یادداشتی بدون امضا منتشر کرد و گفت که بررسی پرونده‌ها شامل هیچ «لیست مشتری» اتهام‌برانگیزی ندارد. در این زمان، باندی ترامپ را مطلع کرده بود که نام او در این اسناد دیده شده است.
از اینجا بود که سیاست‌ها تغییر کرد. دموکرات‌ها احساس کردند که دولت در حالت دفاعی قرار گرفته و با صدای بلند خواستار انتشار اسناد شدند. از سوی دیگر در آن طرف جهان، فشارهای رسانه‌های انگلیسی در پرونده ارتباط اندرو با جفری اپستین باعث شد چارلز سوم، پادشاه بریتانیا در اقدامی کم‌سابقه عناوین سلطنتی برادرش اندرو را سلب کند. همین اقدام کافی است تا میزان گستردگی روابط اپستین با قدرتمندان و تاثیر آن بر حرفه سیاسی و وجهه عمومی‌شان باعث شود خیلی‌ها از انتشار این اسناد نگران باشند.
