تست هسته‌ای نظامی هشتاد ساله شد
عصر اتمی ۸۰ سال پیش در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵، ساعت ۵:۳۰ صبح، با انفجار یک بمب پلوتونیومی در خورنادا دل موئرتو، نزدیک آلاموگوردو، نیومکزیکو آغاز شد. این انفجار که با نام آزمایش ترینیتی شناخته می‌شود، نتیجه سه سال تحقیق و توسعه مخفی بود که به یکی از مهم‌ترین اقدامات علمی تاریخ - پروژه منهتن - تبدیل شد.
به گزارش هم‌میهن آنلاین، آزمایش ترینیتی حدود ۱۰ پوند پلوتونیوم را به صورت بارش رادیواکتیو وارد جو کرد و هوا، آب و منابع غذایی نیومکزیکو را آلوده کرد. ساکنان نیومکزیکو، که در طول آزمایش ترینیتی بی‌اطلاع و بدون محافظت بودند، در معرض بارش خطرناکی قرار گرفتند که منجر به عواقب سلامتی بلندمدت - از جمله افزایش نرخ سرطان و افزایش مرگ و میر نوزادان - شد.
فیلم اوپنهایمر توجه بیشتری را به این داستان جلب کرد - و یادآوری زنده‌ای بود که اگرچه این تاریخ است، اما خطرات هسته‌ای، تمام شده در تاریخ نیستند و تأثیراتشان باقی است.
امسال، برای اولین بار، قربانیان آزمایش ترینیتی آماده دریافت غرامت مالی تحت قانون جبران خسارت ناشی از قرار گرفتن در معرض تشعشعات (RECA) هستند. در یک نقطه عطف دیگر، قطعنامه‌ای دو حزبی به اتفاق آرا تصویب شد که از دولت فدرال می‌خواهد تا به تعلیق ۳۲ ساله آزمایش سلاح‌های هسته‌ای انفجاری در نوادا پایبند باشد.
دولت، علیرغم نگرانی‌های داخلی، علناً عواقب احتمالی آزمایش بمب هسته‌ای برای مردم منطقه کلیدی مواجه با تست را کم‌اهمیت جلوه داد.
پنج روز پس از روز ترینیتی، استافورد وارن، فیزیکدان، نامه‌ای به ژنرال ارتش، لسلی گرووز، نوشت و توضیح داد که سطوح بالای تشعشعات «در نزدیکی بسیاری از خانه‌ها» یافت شده است. وارن پیشنهاد داد که آزمایش‌های آینده ۱۵۰ مایل دورتر از هر منطقه پرجمعیت انجام شود. صدها هزار نفر در شعاع ۱۵۰ مایلی ترینیتی زندگی می‌کردند.
سال‌ها بعد، مدیر یک مرکز درمانی در نیومکزیکو به وارن نامه نوشت و توضیح داد که در ماه پس از آزمایش اتمی حدود ۳۵ مورد مرگ نوزاد در این شهر رخ داده است. دستیار پزشکی وارن در پاسخ به او هرگونه ارتباط احتمالی با آزمایش را رد کرد. اما داده‌های منتشر نشده از وزارت بهداشت نیومکزیکو نشان داد که مرگ نوزادان در سال ۱۹۴۵، در مقایسه با سال ۱۹۴۶، ۳۸ درصد افزایش یافته است.
بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۳ توسط محققان دانشگاه پرینستون و دانشگاه کلرادو بولدر منتشر شد، تشعشع رادیواکتیو ناشی از این آزمایش به ۴۶ ایالت از ۴۸ ایالت مجاور ایالات متحده، به همراه مکزیک و کانادا رسید. همین مطالعه نشان داد که بارش رادیواکتیو ناشی از ۱۰۰ آزمایش هسته‌ای جوی دیگر که دولت در سال‌های پس از آن در نوادا انجام داد، به هر ۴۸ ایالت مجاور، کانادا و مکزیک، رسیده است.
