اندیشکده‌ها
حمله پیشگیرانه به روسیه خودکشی است
حمله پیشگیرانه به روسیه خودکشی است
اندیشکده کاتو نوشت، قدرتنمایی روسیه در جنگ اوکراین روزبه‌روز شدیدتر می‌شود. با وجود بازپس‌گیری برخی مناطقی که در اوایل جنگ تحت تصرف روسیه درآمدند، ولادیمیر پوتین هشدارهای جدی مبنی بر استفاده روسیه از تسلیحات هسته‌ای برای حفظ کنترل منطقه‌ای که حالا در اختیار دارد، فرستاده است. معلوم نیست موضع روسیه در شیوه استفاده از سلاح‌های هسته‌ای چیست و مهمتر از آن نمی‌توان گفت پوتین بلوف می‌زند یا نه. اما تا جایی که به ایالات متحده مربوط است، یک موضوع مشخص است: اگر روسیه به تهدیدات هسته‌ای خود عمل کند، خیلی از سیاستمداران واشنگتن از حمله متعارف به نیروهای روسی، از ناوهای دریای سیاه گرفته تا اهداف آنها در اوکراین و شاید خود روسیه حمایت خواهند کرد. مقاماتی مانند دیوید پترایس از یک حمله ناتو حمایت می‌کند که «می‌تواند بر تمام نیروهای متعارف روسی که در میدان جنگ اوکراین، در کریمه و هر ناو داخل دریای سیاه می‌بینیم و می‌شناسیم غلبه کند». متیوکرونیگ از اندیشکده شورای آتلانتیک «حملات محدود متعارفی را علیه نیروهای روسی و پایگاهایی که سلاح‌های هسته‌ای از آنجا پرتاب شده‌اند» را پیشنهاد می‌کند. این درخواست‌ها منطقی به نظر می‌رسند و اگر فرض کنیم روسیه حمله‌ای هسته‌ای را انجام دهد، محتاطانه نیز هست. درخواست پترایوس، کرونیگ و دیگران کمتر از تصمیمی نیست که خطر جنگی تمام‌عیار میان آمریکا، ناتو و روسیه را افزایش می‌دهد. در هر صورت یک حمله متعارف واکنش روسیه را در پی خواهد داشت و پس از آن، آمریکا و متحدانش احتمالا احساس می‌کنند که دوباره باید واکنش نشان دهند. این همان دستورالعمل آغاز جنگ قدرت‌های بزرگ است که از جنگ‌های جهانی تاکنون مشابه آنها را ندیده‌ایم. جنگ مستقیم آمریکا و روسیه، بسیار خطرناک است و برخلاف دیگر جنگ‌های جهانی، می‌تواند به استفاده از تسلیحات استراتژیک هسته‌ای منجر شود که به نابودی آمریکا و جهان منتهی شود. سوال اینجاست که اگر جنگ روسیه در اوکراین هسته‌ای شود، چه باید کرد؟ واکنش به یک حمله هسته‌ای علیه منافع غیرحیاتی مانند اوکراین نیازمند ترکیب خلاقانه‌ای از احتیاط و مجازات است. در سمت مجازات، تحریم‌های سختگیرانه علیه روسیه منطقی است که باید در کنار تلاش‌های هماهنگ‌شده برای وارد کردن حصارچینانی مانند چین و هند و حذف خلأهای موجود برای کشورهایی مانند مجارستان قرار بگیرد. به‌همین ترتیب، اطمینان حاصل کردن از ادامه کمک‌های نظامی به اوکراین و مسلح ماندن آن برای دفع حملات بیشتر در مناطقی که آزاد کرده است، طبیعی خواهد بود و تسریع تامین تسلیحات منطقی به نظر می‌رسد. مهمتر از همه، ناتو باید خود را برای استقرار دائمی نیروهایش در کشورهای شرقی و مرکزی اروپا آماده کند و تسلیحات هسته‌ای خود را در امتداد کرانه شرقی اوکراین مستقر کند. در سمت احتیاط، این اقدامات باید با تاکید مجدد بر اینکه آمریکا مصمم است تا از متحدانش دفاع کند و از قدرت عظیمی در واکنش به هر نوع حمله‌ای به متحدانش استفاده می‌کند. در صورتی که روسیه از سلاح‌های هسته‌ای استفاده کند، آمریکا با گزینه‌های ناخوشایندی روبه‌رو خواهد بود. در زمانی که کشورهای ثالث جنگ فاجعه‌بار و بیهوده پوتین و قدرتنمایی هسته‌ای را تشویق کنند می‌تواند جنگ بزرگی رخ دهد. یا می‌تواند از پاسخ نظامی چشم‌پوشی کند و این خطر را بپذیرد که برخی از مخاطبان این تصور احمقانه را ایجاد می‌کنند که چراغ سبز برای تهاجم عمومی وجود دارد. خطر جنگی بزرگ بر سر منافع محدود به خاطر ترس از اتفاقات آینده کار عاقلانه‌ای نخواهد بود. همانطور که اتو وون بیسمارک بارها تکرار کرده است، جنگ پیشگیرانه خودکشی از ترس مرگ است، آمریکا هم نباید به خاطر ترس از عدم اطمینان در معرض خطر خودکشی قرار گیرد. همانطور که واشنگتن به گام‌های بعدی خود در سایه بی‌پروایی‌های پوتین فکر می‌کند، رهبران دنیا باید درباره آنچه در معرض خطر است واضح‌تر صحبت کنند. حالا وقت آن است تا آزادانه بپرسیم گام‌های بعدی به سمت جنگ هسته‌ای یا جنگ در سایه هسته‌ای با منافع در معرض خطر متناسب است یا نه؟
