لزوم تشکیل نشست دوقوه پیش از ارائه لوایح و طرح‎ها

‌آقای مجید انصاری خواهان آن شده که «اولویت مجلس بیشتر بررسی و رسیدگی به لوایح» باشد. به نظر شما با توجه به اینکه این دولت، دولتِ وفاق ملی است، آیا اولویت نمایندگان و مجلس این هست که لوایحی که از سوی دولت ارسال می‎شود، زودتر بررسی کند یا اینکه طرح‌هایش را ارجح می‎داند؟

این دوگانه را من چنین پاسخ می‎دهم، ما به دنبال حل مشکلات مردم هستیم. فرق نمی‌کند اسمش لایحه باشد یا طرح. نمایندگان مجلس در کف جامعه و نقطه به نقطه کشور حضور دارند و اینگونه نیست که در داخل اتاق نشسته باشد و سرگرم آمارها باشد. نشسته و معلم، کارگر، تاجر و...به او مراجعه می‎کند و بر همین اساس طرح‎ها را می‎نویسد. نکته‌ای که وجود دارد این است که اگر دولت برای مسائل و مشکلاتی که نماینده‎های مجلس از نزدیک لمس می‌کنند و می‎خواهند اینها را حل کنند، لایحه‌ و پیشنهادی دارد؛ ما همراهی می‎کنیم. ولی اگر واقعاً موضوعی هست که از چشم دولت غافل است و بعد از رایزنی‎هایی که ما با وزرا و عزیزان‌مان در هیئت دولت داریم، دیدیم که موضوعی دغدغه مجلس است، اما دغدغه آنها نیست، طبیعی است ما سراغ طرح می‎رویم.

مثلاً اخیراً من طرحی را داشتم درباره اصلاح قانون هوای پاک، ماده ۱۱ و یکی دوتا ماده دیگرش و آمدم با خانم شینا انصاری صحبت کردم که این کار را بکنیم، این دغدغه ماست؛ حالا می‎شود از طریق دولت بیاید یا اینکه ما در مجلس و مرکز پژوهش‎های مجلس روی آن کار کنیم و طرحش را آماده کنیم. به عبارتی این همدلی و همراهی می‎تواند انجام گیرد.

‌به نظر شما چرا آقای مجید انصاری اصلاً چنین خواسته‎ای را از نماینئگان مطرح می‎کند؟ آیا این زیاد بودن تعداد طرح‌ها در دوره‎های قبل باعث شده که معاون جدید آقای رئیس‌جمهور چنین اظهارنظری کند؟

خواسته ایشان همان موردی است که مقام معظم رهبری در جلسه‎ای که نماینده‌ها خدمت‌شان رسیده بودند، مطرح کردند. این سخن نکته درستی از این زاویه است.  طرح‎های زیادی از افراد مختلف در مجلس قبلی بوده است که تعدادش در خاطرم نیست و بسیاری از موارد باقی ‎ماند. به عبارتی میزان زیاد طرح‌ها ممکن است فرصت رسیدگی به لوایح را کمتر کند و دغدغه‎ها و مسائل دولت رسیدگی نشود. البته این بستگی به مدیریت خود نماینده‎ها و تعامل با اعضای هیئت دولت دارد که چطور مسائل و مواردشان را به صورت لایحه یا طرح در مجلس مطرح کنند. مشکلات مردم باید در اولویت باشد ولی با توجه به اینکه 290 نماینده اگر بخواهند همه مسائل را بدون هماهنگی با دولت انجام بدهند زمان زیادی می‎برد. من هم موافقم که به هر حال مسائل و موارد در یک هیئت مشترک متشکل از نماینده و هیئت دولت مطرح شود.

‌رئیس‌جمهور یعنی آقای پزشکیان خودشان نماینده مجلس بودند و برخی بر این عقیده‌اند که ایشان لوایح زیادی را جهت رفع مشکلات کشور، مردم و بهبود شرایط به مجلس ارائه خواهد کرد.آیا شما فکر می‌کنید که این اتفاق خواهد افتاد و این تعامل بین مجلس و دولت وجود دارد که این لوایح سریع‌تر بررسی شود؟

قطعاً همینطور است؛ ایشان پیش از ریاست‎جمهوری چندین دوره نماینده بودند. ما از روز اول درباره دولت و وفاق مطرح شده، با میزان رای‌مان نشان دادیم که با دولت وفاق ملی همراه هستیم و از این پس مسئولیتش با رئیس‌جمهور است. الان هم همین است، یعنی ما در حوزه بررسی لوایح با دولت همراه هستیم ولی مجدد تکرار می‌کنم دولت اگر بخواهد لوایحش را بدون اینکه نظر کمیسیون‌ها را بپرسد و بدون رایزنی‌ها و به طور خام لایحه بیاورد، حتماً دچار فرسایش زمان خواهد شد. در سمت نماینده‌ها هم همین است؛ یعنی اگر نماینده‌های مجلس هم بخواهند همین‌طوری طرح‌ها را بیاورند و بعد نظر دولت مخالف باشد، شاید خیلی از اینها وقت‌گیر باشد. پیشنهادی هم به هیئت رئیسه داده‎ام که یک نشست مشترکی قبل از بررسی طرح‌ها و لوایح بین کمیسیون‌ها با وزرای مربوطه انجام گیرد.

‌چقدر تعامل بین دولت و مجلس می‎تواند اثرگذار بر خروجی مجلس در رفع مشکلات جامعه و خواسته‌ها باشد؟

کار اجرا و کار قانونگذاری مربوط به این دو قوه است؛ اگر خدای نکرده بخواهد وارد فضای حاشیه‌ای و فضای عدم همکاری بشود، اگر دولت مجلس را وارد بازی مشورت‌گیری خودش نکند و یا عکس آن، مجلس بدون مشورت و نظرخواهی از دولت به ارائه طرح دست بزند، در حوزه اجرا با مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو خواهیم بود و منجر به این می‎شود که نارضایتی مردم بیشتر شود. شرایط کشور یک شرایط خاصی است که نیاز به تعامل، همدلی  و وفاق دارد و نیاز به این است که سازگار با همدیگر باشیم. یعنی اینکه هر کسی حالا چه از زاویه مجلس چه از زاویه دولت بخواهد نظرات خودش را مطرح کند. آقای دکتر پزشکیان در عمل تا الان نشان داده که اهل تعامل است مگر اینکه در ادامه ببینیم که واقعاً رویکرد دولت عوض شده وگرنه ما در مجلس قصدمان همراهی است.