مای جمعی استارتاپ‌ها
فناوری در خدمت توسعه‌ی پایدار
تجربه‌ی این سال‌ها در تمام دنیا نشان داده است که استارتاپ‌ها با «تخریب خلاق» با بازتعریف همه چیز، تحولات بسیاری را به همراه آورده‌اند؛ چه در تولید و عرضه‌ی محصولات، چه در مدل‌های کسب‌وکاری‌شان، چه در مدل‌های فرهنگ سازمانی‌ای که ساخته‌اند و همین‌طور در ایفای نقش مسئولیت اجتماعی‌شان.
با نگاهی به زنجیره‌ی ارزش استارتاپ‌ها و شرکت‌های نوآور در حوزه‌ی فناوری می‌توانیم این موضوع را بهتر درک کنیم. برای نمونه، تجربه‌ی مواجهه با کرونا که بحرانی فراگیر برای تمام جامعه بود.
در مواجهه با این بحران، بسیاری از استارتاپ‌ها در کنار هم کمک کردند و ارزش‌افزوده‌های متنوعی را برای جامعه، برای اقشار آسیب‌دیده و همین‌طور کسب‌وکارهای آسیب‌دیده فراهم آوردند.
تصور کنید اگر جمع استارتاپ‌هایی که در این سال‌ها شکل گرفتند، در چنین وضعیتی نبودند؛ چه اتفاقی می‌افتاد؟ چه زیرساختی برای برآورده کردن نیازهای مختلفی که در چنین موقعیت پیچیده‌ای به‌وجود آمده است، می‌توانست جایگزین باشد؟
* وقتی به‌سرعت استارتاپ‌های آموزشی وارد عمل شدند و خلأهای آموزش فیزیکی را پوشش دادند.
* وقتی وبینارها جایگزین رویدادهای حضوری‌مان شدند.
* وقتی پلتفرمهای پزشکی دسترسی به پزشک و مطالب آموزشی موثق را افزایش دادند.
* وقتی پلتفرمهای سرگرمی، این دورانِ در خانه ماندن را برای‌مان تحمل‌پذیرتر کردند.
* وقتی پلتفرمهای کمک‌رسانی و خیرخواهانه، امکان دسترسی به افراد و کسب‌وکارهای آسیب‌دیده را فراهم کردند.
و بسیاری اتفاقات دیگر... که باز بر بستر شرکت‌های فراهم‌آورنده‌ی زیرساخت فناورانه شکل گرفتند.
برآیند این تغییر و تحولاتی که استارتاپ‌ها ساختند، می‌شود «به خدمت گرفتن فناوری، برای ایجاد صلح پایدار»
صلحی که به‌واسطه‌ی آن جهانی ساخته می‌شود که برای زندگی کردن ما و نسل‌های بعدی ما شایسته‌تر است.
درواقع می‌توان گفت که اثرگذاری شرکت‌های استارتاپی و فناورانه، فراتر از کسب‌وکارشان و توسعه‌ی اقتصاد دیجیتال، نگاهی مسئولانه به بهبود زیست شهروند دیجیتال است؛ چراکه توسعه‌ی فناوری و دسترس‌پذیر کردن آن برای عموم جامعه فارغ از محدودیت‌های جغرافیایی، کمک می‌کند این بستر عدالت اجتماعی با به خدمت گرفتن فناوری فراهم شود.
آروانکلاد هم در همین مسیر قرار دارد؛ آروان به‌دنبال «توانمندسازی انسان‌ها به‌کمک فناوری» است؛ بر این اساس، همیشه تلاش می‌کند تا در کنار توسعه‌ی محصولات ابری، در حوزه‌ی مسئولیت اجتماعی، آگاهی‌بخشی و مطالبه‌گری‌های صنفی فعال باشد و با انجام اقدام‌های متنوع در این مسیر ثابت‌قدم بماند.
*توسعه‌ی محصولات فناورانه‌ی ابری برای کمک به کسب‌وکارها و تسهیل خدمات‌دهی آن‌ها به کاربران نهایی‌شان حتی در دورافتاده‌ترین و کم‌برخوردارترین نقاط جغرافیایی
*فراهم آوردن زیرساخت رایگان برای استارتاپ‌های نوپا و دانش‌جویان
*حمایت از پروژه‌های متن‌باز
*به اشتراکگذاری رایگان دانش ابری
*هم‌چنین توانمندسازی آموزشی نوجوانان و جوانان کم‌برخوردار
از مهم‌ترین ماموریت‌های آروانکلاد هستند.
هم‌چنین در کنار فناوری، فرهنگ سازمانی‌اش را «انسان‌محور» و به‌دور از انحصار‌طلبی، بر پایه‌ی توزیع قدرت و ثروت بنا کرده است. درواقع ما در آروانکلاد اعتقاد داریم که فناوری به‌تنهایی نمی‌تواند نجات‌بخش زمانه‌مان باشد. حال بخشی از این فرهنگ، در قبال هم‌دیگر و در درون سازمان تعریف می‌شود و بخشی دیگر، مسئولیتی است که ما در قبال جامعه‌مان داریم.
آروانکلاد در همه حال تلاش کرده است سهم کوچکی در مسئولیت اجتماعی‌اش به‌جا بیاورد. در تعریفی که قبل‌تر اشاره کردم در حمایت از نخبگان، آروانکلاد حامی آموزشی و مادی نمایندگان رشته‌های حوزه‌ی آی‌تی در مسابقات جهانی WorldSkills بوده است که در دوره‌های مختلف مدال‌های رنگارنگی را برای کشورمان به ارمغان آوردند.
عرضه‌ی رایگان محصولات به بیش از ۵۰۰ استارتاپ نوپا، یکی دیگر از فعالیت‌های آروان بوده است تا این استارتاپ‌ها به‌جای دغدغه‌های زیرساختی و هزینه‌های آن، تمرکزشان را بر توسعه و عرضه‌ی محصول‌شان بگذارند.
هم‌چنین بیش از سه‌هزار دانشجو از ۱۳ استان کشور توانسته‌اند به‌رایگان از زیرساخت ابری آروان در مسیر آموزش‌شان بهره‌مند شوند.
عرضه‌ی زیرساخت رایگان به سازمان‌های مردم‌نهاد اجتماعی، هم‌چنین کسب‌وکارها و پلتفرم‌ها در مواقع خاص اجتماعی مانند همه‌گیری کرونا از دیگر اقدامات‌مان بوده است.
راه‌اندازی دوره‌های رایگان آروان‌آکادمی برای توسعه‌ی دانش ابری که منطبق بر مسیرهای شغلی این حوزه طراحی شده است، امکان دسترسی به محتوای آموزشی باکیفیت را به‌شکل رایگان و فارغ از محدودیت‌های جغرافیایی برای همه فراهم کرده است.
به‌علاوه، ما با یک واقعیت تلخ در جامعه روبه‌روییم و آن هم «فقدان عدالت آموزشی» است که منجر به محرومیت‌های آموزشی و نابرابری بیشتر اجتماعی می‌شود. درنتیجه از سال ۹۹ یک تلاش مضاعف را تعریف کردیم که آن هم بر پایه‌ی «توانمندسازی آموزشی» است.
پیش از این در دنیا دیده‌ایم که چطور تحولات دهه‌های اخیر در حوزه‌های ارتباطات، فاصله‌های طبقاتی و دسترسی را برداشته است. نوجوانی در یکی از دورافتاده‌ترین نقاط آفریقا یا آسیا یک بازی تولید و عرضه می‌کند و با به اشتراکگذاری آن روی اینترنت به درآمدزایی خوبی هم می‌رسد و از طریق شبکه‌های اجتماعی به‌راحتی جامعه‌ی مخاطبش را پیدا و محصولش را تبلیغ می‌کند. ما اعتقاد داریم آموزش فناوری می‌تواند در پُر کردن این شکاف‌ها تاثیرگذار بالایی داشته باشد.
به همین دلیل آروانکلاد در قالب طرح «کاریز» زمینه‌ی توانمندسازی آموزشی ۹۹ نوجوان و جوان از ۱۶ شهر، از نقاط حاشیه‌ای شهر تهران و شهرها و روستاهای کمتر برخوردار ایران را که دسترسی کمتری به محتوای آموزشی باکیفیت در حوزه‌ی فناوری داشتند، آغاز کرد تا با یادگیری رشته‌های حوزه‌ی آی‌تی، ورود آنان به بازار کار و دسترسی به فرصت‌های برابر اجتماعی را تسهیل کند.
امروزی که این یادداشت را می‌نویسم این مسیر با همراهی ارزشمند ۴۵ منتور از اکوسیستم فناوری ایران و ۲۱ مددکار بومی منجر به فارغ‌التحصیلی ۳۴ دانش‌پذیر شده است که به پایان مسیر آموزشی و کارآموزی‌شان رسیده‌اند و در شرکت‌های مختلف حوزه‌ی فناوری ایران مشغول کار شدند.
در کنار این اقدامات، با توجه به اهمیت «اینترنت آزاد» برای شرکت‌های حوزه‌ی فناوری و کاربران نهایی آن‌ها، آروانکلاد با راه‌اندازی و حمایت از سرویس‌های مختلف تلاش کرده است در مسیر «آگاه‌سازی درباره‌ی وضعیت اینترنت کشور» و «مطالبه‌گری برای اینترنت آزاد» قدم بردارد.
راه‌اندازی سامانه‌ی رادار از مهم‌ترینِ این اقدامات است؛ آروانکلاد به‌واسطه‌ی زیرساخت توزیع‌شده‌ی خود گزارشی لحظه‌ای از وضعیت اتصالات اینترنت را برای آگاهی عمومی در این سامانه منتشر می‌کند و رسانه‌ها و مخاطبان می‌توانند درلحظه از وضعیت احتمالی اینترنت ایران آگاه شوند.
به‌علاوه، می‌توانم به همراهی در مطالبه‌گری‌های صنفی در مخالفت با طرح صیانت اشاره کنم. هم‌چنین هم‌زمان با طرح موضوع صیانت، آروانکلاد با توسعه‌ی CDN App قابلیتی را فراهم کرد تا وب‌سایت‌ها بتوانند تنها با یک کلیک، بنر اعلام مخالفت با طرح صیانت را فعال کنند. با استفاده از این قابلیتِ آروانکلاد، این بنر اعتراضی به‌طور گسترده در ۲۵۰ وب‌سایت ایرانی منتشر شد.
تمام این اقدامات، در مسیر همان آرزوی سفیدی است که ما استارتاپ‌ها برای آن می‌جنگیم؛ به خدمت گرفتن فناوری برای ایجاد صلح پایدار. کاشتن بذری که امید داریم سال‌ها بعد به بار بنشیند.
