اولین و تنها انجمن صنفی یک روزنامه چگونه در مجموعه همشهری شکل گرفت؟

شاید کمترکسی ازشکل گیری نخستین انجمن صنفی روزنامه‌نگاری در ایران خبرداشته باشد. چون اغلب روزنامه‌ها بعداز انقلاب اسلامی؛ شاهدشکل گیری شورای اسلامی کار یا نماینده کارگران در رسانه‌هابودند که البته دو روزنامه کیهان و اطلاعات در راه اندازی چنین تشکل های کارگری پیشگام بودند.

با این حال هیچ یک از رسانه‌های کشور تجربه شکل‌گیری انجمن صنفی روزنامه‌نگاری را نداشتند. چون شرایط داخلی رسانه‌ها و اعمال قدرت مدیران رسانه، امکان بروز و ظهور انجمن‌های صنفی روزنامه‌نگاری را نمی‌داد و تاکنون هم هیچ روزنامه‌ای از این امکان قانونی و صنفی حتی در دموکراتیک‌ترین رسانه‌های مکتوب وغیرمکتوب  ایران برخوردارنیستند.

بگذریم این مقدمه را نوشتم تا به موضوع انجمن صنفی روزنامه همشهری بپردازم. تجربه راه اندازی روزنامه وزین همشهری با ترکیب روزنامه‌نگاران پیشکسوت اطلاعات وکیهان و روزنامه نگاران جوان در اوایل دهه ۷۰ ؛رخ دادمهمی در فضای عمومی رسانه ها بود.

البته در این یادداشت قرارنیست به خصوصیات روزنامه همشهری با سایر روزنامه‌ها بپردازیم اما کوتاه سخن اینکه؛ روزنامه‌نگاران همشهری برای بیان خواسته‌ها ومطالبات صنفی در ابتدا به نامه‌نگاری‌هایی با شهرداروقت؛مدیر ارشد روزنامه یعنی غلامحسین کرباسچی پرداختند.

اولین نامه روزنامه‌نگاران با رویکرد مطالبات صنفی با امضای۳۴روزنامه نگار تحریریه؛ صورت گرفت.

توجه مدیران رسانه همشهری به مدیران میانی و مسئله چگونگی توزیع امکانات رفاهی و مالی موجب شد اولین جرقه‌های این حرکت در روزنامه شکل بگیرد. این موضوع مدتی بعد تخت پرداخت مبلغی تحت عنوان کارانه؛ به تحریریه منجر شد.

 همچنین برخی از روزنامه‌نگاران همشهری برای کیفیت بخشی به محتوای روزنامه در اواسط دهه ۷۰ یعنی در اواخرسال۷۴واوایل سال۷۵ با مکاتبه به مدیران ارشد رسانه توانستند موافقت آنان را با شکل گیری «شورای تحریریه» را جلب کنند.

شورای تحریریه همشهری؛ با هسته اولیه خود در صدد کیفیت بخشی به محتوای روزنامه ؛جلسات مداومی را با مدیران تحریریه و روزنامه‌نگاران برگزارنمود و درنهایت نتایج ان را دراختیار مدیران همشهری قرارداد تا به ارتقای کیفیت روزنامه بپردازند.

مدیران همشهری  نیز با این شورا و نظرات انها همراهی نشان می‌دادند اما بعدا به یک باره تغییر موضع دادند وبه پیشنهادات و انتقادات وقعی  ننهادند!

دبیرشورای تحریریه به ترتیب در دوره‌های مختلف امید پارسا نژاد؛حمیدرضا اسلامی؛احمد زید ابادی و هوشنگ صدفی شدند.

بعداز دهه۷۰رویکرد شورای تحریریه به‌سمت مسایل صنفی روزنامه‌نگاری متمایل شد با این حال عمر مدیران نخستین روزنامه همشهری ؛ قد نداد تا به مطالبات روزنامه نگاران پاسخ دهند.

با انتخاب محمود احمدی نژاد به عنوان شهردار تهران؛ تغییرات چشمگیری درساختار مدیریت رسانه همشهری رخ داد که شورای تحریریه به تنهایی نمی‌توانست پیگیر مطالبات روزنامه‌نگاران شود. هرچند پیگیری مطالبات صنفی  بعضا توسط برخی از روزنامه‌نگاران در زمینه  کسب حق جمعه کاری؛طبقه بندی مشاغل؛کمیته انضباطی وسایر حقوق صنفی جای خود را به مطالبات کیفی در رسانه شهری  تهران داد.

بعدازجابه جایی مدیران ارشد اصلاح‌طلب روزنامه؛ طیف اصول‌گرا در صدد حذف روزنامه‌نگاران اصلاح طلب برآمدند. از این رو جریان صنفی نهفته در تحریریه همشهری تلاش کرد به جای ارایه نظرات مشورتی وکیفی؛ به دنبال راه اندازی تشکل صنفی روزنامه‌نگاری باشد تا ازحقوق انان دفاع کند.

از این در چارچوب ماده۱۳۰و۱۳۱ قانون کار با مشارکت روزنامه‌نگارانی چون افشین امیرشاهی؛ شهریار شمس؛علی کدخدازاده؛ کاظمی؛منوچهر توکلی؛عباس اسدی؛ جمشید پوراسکندر؛مساوی خامسی پور؛زنده ابوالحسن یادمختاباد؛اصف؛ وحید رضا نعیمی و هوشنگ صدفی؛ اولین سنگ بنای «انجمن صنفی روزنامه نگاری ایران»در روزنامه همشهری  در سال۸۴ پی ریزی شد .

گذشته از دشواری‌های ثبت و ضبط این انجمن صنفی در اداره کل کار استان تهران و برگزاری جلسه مجمع عمومی و تصویب  اساسنامه و انتخاب هیات مدیره ؛با وجود مدیران اصول‌گرا تبعات حقوقی و صنفی متعددی در پی داشت اما خوشبختانه با مشارکت روزنامه‌نگاران و کارکنان اداری و خدماتی همشهری؛ بالاخره این انجمن صنفی در داخل یک روزنامه شکل گرفت.

از  زمان شکل گیری انجمن صنفی همشهری؛تاکنون قریب۱۹سال می‌گذرد و در طول این مدت انجمن صنفی روزنامه همشهری؛ فراز ونشیب های مختلفی را تجربه کرده که در این مجال نمی گنجد.