جلیلی: شمشیر بند ۳۷ را بالای سر ما قرار داده‌اند
سعید جلیلی با طعنه به مقاله ظریف که در آن از ضرورت تغییر پارادایم نوشته بود، او را از کسانی توصیف کرد که «کشور را به جنگ کشاندند».
سعید جلیلی با طعنه به مقاله ظریف که در آن از ضرورت تغییر پارادایم نوشته بود، او را از کسانی توصیف کرد که «کشور را به جنگ کشاندند». این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در صدودهمین جلسه حکمت سیاسی اسلام در قرآن، گفت: «در تعهدنامه سعدآباد دوطرف تعهد کردند اما برای ایران یک تعبیر آوردند اما برای آن‌طرف یک تعبیر دیگر؛ ما گفتیم چرا برای هر دو، یک تعبیر نیاوردید طرف انگلیسی گفت، عمداً این تعبیر را برای ایران نوشتیم، بعد از دوره من هم، باز در برجام همین تعبیر را برای ما قرار دادند.»
او افزود: «غربی‌ها به هیچ‌یک از تعهدات‌شان در برجام عمل نکردند حالا یک شمشیر تحت‌عنوان بند ۳۷ را بالای سر ما قرار داده‌اند.» عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه کسانی که کشور را به جنگ کشاندند، امروز حرف از تغییر پارادایم می‌زنند تا مسیر غلط قبلی را ادامه دهند، تاکید کرد: «گفتند می‌رویم (مذاکره می‌کنیم) ۲ هزار و ۵۰۰ میلیارد دلار پول می‌آید درحالی‌که طرف از متحدان خود پول می‌گیرد؛ این محاسبه غلط است.»
ساده‌انگاری عراقچی؟
حمید ابوطالبی، معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور در دولت روحانی، نیز در شبکه اجتماعی ایکس در واکنش به اظهارات سیدعباس عراقچی نوشت: «اظهارات عجیب وزیر محترم خارجه درباره «اسنپ‌بک»، ساده‌انگارانه و کاملاً غیرتخصصی است؛ و با واقعیات حقوق بین‌الملل و تجربه‌ی تاریخی شورای امنیت هم‌خوانی ندارد. اسنپ‌بک تنها بازگشت تحریم‌ها نیست؛ بلکه ایران را دوباره به ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد بازمی‌گرداند، فصلی که وفق آن شورای امنیت وضعیت ایران را به‌عنوان تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی تلقی کرده و اعمال اقدامات الزام‌آور طبق ماده ۴۱ را بر همه دولت‌ها واجب می‌سازد.»
او درباره پیامدهای عظیم فصل هفتم منشور تاکید کرد: «الف- چارچوب حقوقی الزام‌آور جهانی: اسنپ‌بک، ایران را دوباره در چارچوب الزام‌آور حقوق بین‌الملل قرار می‌دهد: ایران مشمول قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت می‌شود. ب- انزوای سیاسی–دیپلماتیک: قرار گرفتن ایران ذیل فصل هفتم و ماده ۴۱، پیامدهای سیاسی و دیپلماتیک شدیدی دارد: هر عضو دائم شورای امنیت می‌تواند با وتوی خود مانع خروج ایران شود. ج- پیامدهای اقتصادی و امنیتی: بازگشت تحریم‌ها، کشور را فلج و هزینه‌های اقتصادی و امنیتی فراوانی ایجاد می‌کند: تحریم‌های بانکی، تسلیحاتی، کشتیرانی و فناوری‌های ویژه به‌شکل «گسترده و همگانی» و «بدون تاریخ انقضا» اعمال می‌شوند. سرمایه‌گذاری و همکاری‌های اقتصادی، حتی با روسیه و چین، محدود و پرریسک خواهد شد. تحریم تسلیحاتی و محدودیت‌های موشکی احیا می‌شوند و برنامه‌های دفاعی ایران و «آینده کشور» هدف گرفته می‌شود. »
