حسین سیمایی‌صراف، وزیر علوم: انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها خارج از اختیار وزارت علوم است
حسین سیمایی‌صراف، وزیر علوم دلایل تأخیر در انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها را تشریح کرده و گفت: «اگر همه تصمیم‌گیری‌ها در اختیار وزارتخانه بود که این کار (انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها) کار یک هفته بود.»
ماه‌هاست که وزیر علوم سرپرست دانشگاه‌های مختلف کشور را تعیین کرده است. اما مدت سرپرستی 3 ماه و با یک بار تمدید 6 ماهه است. با وجود آنکه دوره 6 ماهه سرپرستی برخی از ذؤسای دانشگاه‌ها سپری شده اما هنوز رؤسای دانشگاه‌ها مشخص نشده‌اند. به همین دلیل روز گذشته حسین سیمایی‌صراف، وزیر علوم دلایل تأخیر در انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها را تشریح کرده و گفت: «اگر همه تصمیم‌گیری‌ها در اختیار وزارتخانه بود که این کار (انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها) کار یک هفته بود.»
او افزود: «برای نصب رؤسای دانشگاه حساسیت‌هایی وجود دارد و نظامات حقوقی و فرایند قانونی پیش‌بینی شده است. این فرایند اینجا شروع می‌شود که پس از بررسی‌های ما و نامزد کردن فردی برای سرپرستی یا ریاست دانشگاه، باید استعلام‌هایی اخذ شود. این استعلامات از چندین مرجع انجام می‌شود که این پروسه زمان‌بر است. پس از دریافت تمامی استعلامات، فرد را به عنوان سرپرست منصوب می‌کنیم، اما تا او رئیس دانشگاه شود باید چند ماه از عملکرد او بگذرد تا شورای عالی انقلاب فرهنگی بتواند در مورد نامزد مورد نظر ارزیابی و قضاوت لازم را داشته باشد. این فرایند گاهی بیش از سه ماه طول می‌کشد. سپس موضوع به کمیته انتصابات شورای عالی انقلاب فرهنگی ارجاع داده می‌شود و گاهی درباره برخی موارد بحث‌و‌نظر ارائه و گفت‌وگو می‌شود و از ما مهلت می‌خواهند تا بررسی‌های مجدد انجام شود. در مجموع می‌بینید یک انتصاب که می‌تواند در یک هفته انجام شود، گاهی تا شش ماه زمان می‌برد.»
وزیر علوم در پاسخ به این سوال که چرا در برخی موارد از جمله انتصاب رئیس دانشگاه تهران 6 ماه مهلت قانونی تمام شده اما هنوز انتصاب‌ها صورت نگرفته است؟ تاکید کرد: «در امور و تصدی‌های حوزه عمومی تا وقتی رئیس جدید نیامده، متصدی امر عمومی باید به وظایف خود ادامه دهد. در گذشته فردی را داشتیم که 4 سال سرپرست بوده و فردی دیگری دو سه سال سرپرست بوده است. البته ما این موضوع را نمی‌پسندیم و در اسرع وقت تعیین تکلیف می‌کنیم. البته در بعضی موارد منتظر تصمیمات نهادهای خارج از وزارت علوم هستیم.»
سیمایی‌صراف در پاسخ به این سوال که سرپرست بهتر است یا ریاست؟ گفت: «حتماً باید حکم ریاست صادر شود تا دانشگاهیان به همکاری با رئیس مطمئن شوند و رئیس دانشگاه نیز بتواند سیاست‌های خود را اعمال کرده و با جدیت و اعتمادبه‌نفس بیشتری حرکت کند. انصافاً افرادی که به عنوان سرپرست منصوب کردیم از همان روز اول مانند رئیس عمل کرده‌اند و بدون هیچ ملاحظه، کم‌کاری و با قدرت و اعتمادبه‌نفس کار کردند و برایشان مهم نیست که رئیس بشوند یا نشوند.»
