نشستن بر دسته مبل/ درباره عکسی از دیدار صمیمی رئیس‌جمهور با خانواده دو شهید مسیحی دفاع مقدس
پزشکیان به عنوان نفر اول اجرایی مملکت قاعدتاً باید شخصیت اول عکس باشد. اما رئیس دولت چهاردهم این را خوب فهمیده که وقتی میهمانِ خانه بزرگی می‌شود این شخص میزبان است که اهمیت پیدا می‌کند.
مسعود پزشکیان شامگاه سه‌شنبه هم‌زمان با میلاد حضرت عیسی‌بن مریم(ع)، به منزل دو شهید مسیحی دوران دفاع مقدس رفت. متن خبر شبیه متن‌هایی است که خیلی سال‌ها در شب کریسمس در پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری منتشر می‌شود. در این سال‌ها از این دست دیدارها تا دلتان بخواهد اتفاق افتاده است. کافی است سری به سرویس عکس پرتال سازمان‌های دولتی و خبرگزاری‌های سازمانی بزنید و سال به سال این تاریخ را به عقب بروید.
دیدار صمیمی با هموطنان مسیحی خصوصاً در سال اول هر دولت بلا استثنا برگزار شده است. از روی عکس‌های آرشیو سایت ریاست‌جمهوری مشخص است که هر کدام از رؤسای‌جمهور در منزل شهدای مسیحی حال خوشی دارند و میزبان‌ها هم عموماً از آمدن میهمان ناراحت به نظر نمی‌رسند.
با این همه در قیاس با تمامی گزارش تصویری‌ها انصافاً عکس‌های دیدار پزشکیان صمیمی‌تر است. یا بهتر است بگویم که اگر باقی دیدارها صمیمی است این دیدار صمیمیِ صمیمیِ صمیمی است. نکته دیگری که این دیدار را متمایز می‌کند نقش پزشکیان در ترکیب‌بندی عکس است.
پزشکیان به عنوان نفر اول اجرایی مملکت قاعدتاً باید شخصیت اول عکس باشد. اما رئیس دولت چهاردهم این را خوب فهمیده که وقتی میهمانِ خانه بزرگی می‌شود این شخص میزبان است که اهمیت پیدا می‌کند.
عکس‌های یادگاری دنیای پیچیده‌ای دارند. در این عکس‌ها اصولاً بزرگان در مرکز عکس می‌نشینند و باقی جماعت گوشه‌ها را پر می‌کنند. هر چه از مرکز عکس دورتر شوید تاثیرگذاری کاراکتر‌ها هم کمتر می‌شود.
بعید است در عکس‌های یادگاری آخر سال یک شرکت خصوصی هم ببینید که رئیس شرکتی روی دسته مبل بنشیند. انگار یک قانون نانوشته‌ای وجود دارد که دسته مبل برای کوچکترهاست و عموم بزرگ‌ترها آن را کسر شأن می‌دانند.
نکته آخر اینکه روی دسته مبل نشستن از آن چیزهایی است که یک عکاس خدا خدا می‌کند موقع عکس یادگاری دسته‌جمعی خالی نماند. این نوع نشستن باعث می‌شود که ترکیب‌بندی عکس شکل L بگیرد و به کلیت عکس زیبایی و ثبات ببخشد.
