شخصیتی چندبُعدی

او زبان‌شناس، پژوهشگر ادبیات فارسی، مورخ، نویسنده، مترجم و شاعر بود و علاوه بر این‌ها جزو نسل اول استادان دانشکده‌ی حقوق و دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران بود.

سعید نفیسی که در ترجمه و تصحیح آثار ادبی ایران ید طولایی داشت و 100 کتاب در حوزه‌های مختلف تاریخ، ادبیات و فرهنگ لغت داشت، آثار بسیاری از نویسنده‌های معروف دنیا را به ایرانی‌ها شناساند.

نفیسی، در مدرسه‌ی علمیه درس خواند و 15 ‌ساله بود که برادر بزرگترش او را برای ادامه‌ی تحصیل به اروپا برد و بعد از تحصیل به ایران برگشت و شروع به تدریس زبان فرانسه در دبیرستان‌های تهران کرد.

او از شروع بنیان دانشگاه تهران استاد دانشکده‌ی حقوق شد و بعد به استادی دانشکده‌ی ادبیات برگزیده شد. علاقه‌مندی او به تاریخ و ادبیات ایران باعث شد تا آثار پژوهشی زیادی پدید آورد و بسیاری از متن‌های منثور و منظور فارسی را به شیوه‌ای علمی منتشر کند.

نفیسی در دوران حیاتش جوایز زیادی گرفت که معروف‌ترینش نشان لژیون دونور بود. او که اواخر عمر در پاریس زندگی می‌کرد، در 23 آبان‌ماه 1345 در همان‌جا درگذشت.