شاعر ستایش‌گر آزادی و صلح
محمدتقی بهار ملقب به ملک‌الشعرا، شاعر ستایش‌گر آزادی و صلح بود و مضمون بیشتر اشعارش میهن‌دوستی و عشق به ایران است. ملک‌الشعرا بهار در نخستین روز اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۳۰ چشم از جهان فروبست.
محمدتقی ملک‌الشعرای بهار روز ۱۶ آبان‌ماه ۱۲۶۵ در محله سرشور مشهد به دنیا آمد. او در ۱۴ سالگی به اتفاق پدر، میرزا محمدکاظم صبوری، قدم در راه آزادی گذاشت و در سال ۱۳۲۴ بعد از مرگ پدرش، وارد دنیای سیاست شد.
او که دستی بر قلم داشت، نخستین مقالات سیاسی- اجتماعی خود را در روزنامه «طوس» و سایر نشریات با امضای «م. بهار» منتشر کرد.
بهار در سال ۱۳۳۴ با ایجاد جمعیتی به نام «دانشکده»، شاعران و نویسندگان جوان را دور خود گردآورد و راهی را که فراگرفته بود، به آنان آموخت و مکتب تازه‌ای از نثر و نظم ایجاد کرد.
بهار در زمینه‌های گوناگون ادبی ازجمله شعر، نویسندگی، ترجمه و تحقیق به فعالیت پرداخت و از مهم‌ترین کارهای او می‌توان به تصحیح و تحشیه دو متن مهم «تاریخ سیستان» و «مجمل‌التواریخ و القصص»، تألیف «سبک‌شناسی نثر فارسی» (در سه جلد)، «دستور زبان فارسی»، «تاریخ احزاب سیاسی ایران» و... اشاره کرد.
محمدتقی بهار ملقب به ملک‌الشعرا، شاعر ستایش‌گر آزادی و صلح بود و مضمون بیشتر اشعارش میهن‌دوستی و عشق به ایران است. ملک‌الشعرا بهار در نخستین روز اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۳۰ چشم از جهان فروبست.
