نفوذ خانوادگی و اقتصادی در قلب سیاست خارجی آمریکا
جرد کوشنر پس از اعلام بازگشت به زندگی شخصی، بار دیگر به مذاکرات بینالمللی بازگشته و بدون عنوان رسمی، با نفوذ کامل در یکی از حساسترین بحرانهای جهان حضور یافته است؛ نشانهای از شخصیسازی و تجاریسازی دیپلماسی در دوره دوم ترامپ.
به گزارش هممیهن آنلاین و به نقل از ایرنا، از واشنگتن پست، بازگشت جرد کوشنر به صحنه مذاکرات صلح، این بار در بحران جنگ روسیه و اوکراین، نشاندهنده سبک حکمرانی ترامپ است؛ تکیه بر افراد مورد اعتماد شخصی به جای دیپلماسی سازمانیافته.
کوشنر، که پیشتر در دولت ترامپ از صلح خاورمیانه تا اصلاحات داخلی را مدیریت کرده بود، اکنون بدون هیچ عنوان رسمی، اما با نفوذ کامل، وارد مذاکرات ژنو شده است. حضور او در حوزهای که نه سابقهای در آن دارد و نه روابط ویژه، بیش از آنکه ناشی از تجربه باشد، محصول سبک شخصی ترامپ است که وفاداری و روابط نزدیک را بر تخصص دیپلماتیک ترجیح میدهد.
همراه کوشنر، استیو ویتکاف نیز با سابقهای در سرمایهگذاری و املاک و نه دیپلماسی، تلاش کردهاند روند مذاکرات را پیش ببرند. ارتباطات مالی و شخصی این دو نفر، از جمله سهام کوشنر در شرکتهای مرتبط با صندوقهای ثروت ملی خلیج فارس، پرسشهایی درباره بیطرفی آنها ایجاد کرده است.
در مذاکرات ژنو، رفتار کوشنر شامل یادداشتبرداری و پرسشگری، باعث شده برخی دیپلماتهای اروپایی حضورش را مثبت ارزیابی کنند، اما تأثیر واقعی او به توانایی اثرگذاری بر تصمیمگیری ترامپ وابسته است. ترامپ که دیدگاهش درباره مذاکره بیشتر تجاری و شخصی است، کوشنر را نه به عنوان تکنوکرات، بلکه به عنوان نماینده ویژه سبک شخصی خود به میدان آورده است.
استقبال محتاطانه برخی طرفهای اروپایی و اوکراینی، بیشتر نشاندهنده تلاش برای نفوذ بر کاخ سفید است تا اعتماد مطلق به او. بازگشت کوشنر به صحنه بینالمللی، نه تنها رویدادی فردی، بلکه نمادی از بازتعریف دیپلماسی آمریکاست؛ دیپلماسیای شخصی، تجاری و وابسته به حلقه کوچک قدرت در کاخ سفید.