لغو برده‌داری در بریتانیا
یکی از جنبش‌های بزرگ سیاسی و مدنی جهان مربوط به پایان برده‌داری در بریتانیاست که در اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹، رخ داد.
یکی از جنبش‌های بزرگ سیاسی و مدنی جهان مربوط به پایان برده‌داری در بریتانیاست که در اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹، رخ داد. حرکتی که در سال‌ها و دهه‌های بعد به موجی جهانی تبدیل شد. در سال ۱۸۰۷، بریتانیا تجارت برده را غیرقانونی اعلام کرد، اما داشتن برده همچنان مجاز بود. نقطه‌عطف اصلی در ۲۸ اگوست سال ۱۸۳۳ رخ داد؛ زمانی‌که پارلمان، قانون لغو برده‌داری را تصویب کرد و مالکیت برده را به‌طور رسمی و قانونی ممنوع ساخت.
این قانون در سال ۱۸۳۴ به اجرا درآمد، اما فرآیند آزادی کامل به‌تدریج تا سال ۱۸۴۳ به‌طول انجامید. یکی از نکات تأمل‌برانگیز این فرآیند این بود که در ازای ازدست‌دادن بردگان، به مالکان آنها غرامت پرداخت شد، اما خود بردگان هیچ سهمی از این غرامت نداشتند. ریشه‌های جنبش پایان برده‌داری به قرن ۱۷ و اعتراضات گروه‌های مذهبی مانند کوئیکرها بازمی‌گردد که برده‌داری را غیرمسیحی می‌دانستند. متفکران عصر روشنگری نیز در قرن ۱۸ با استدلال‌های حقوق بشری‌شان به این حرکت پیوستند و سرانجام این تلاش‌ها در سال ۱۸۳۳ به نتیجه رسید.
