چشم‌انداز حملات آمریکا به انصارالله
ایالات متحده که با حجم سنگینی از حملات هوایی و بعضاً استفاده از تسلیحات منحصربه‌فرد که در جنگ‌های بزرگ کارایی دارند، یمن را بمباران می‌کند، نه‌تنها در دستیابی به اهداف گفته‌شده ناکام مانده، بلکه حتی در محافظت از عمق سرزمین‌های اشغالی در برابر موشک‌ها و پهپادهای یمنی نیز شکست خورده است.
از بین بردن رهبران سیاسی و نظامی مؤثر انصارالله و در نتیجه نابودی آن، ایجاد نظم جدید در یمن و خلیج فارس و تأمین امنیت مسیر دریانوردی رژیم اسرائیل در دریای سرخ و دریای عمان از جمله اهداف مهم اعلامی کاخ سفید از حمله به یمن است. ایالات متحده که با حجم سنگینی از حملات هوایی و بعضاً استفاده از تسلیحات منحصربه‌فرد که در جنگ‌های بزرگ کارایی دارند، یمن را بمباران می‌کند، نه‌تنها در دستیابی به اهداف گفته‌شده ناکام مانده، بلکه حتی در محافظت از عمق سرزمین‌های اشغالی در برابر موشک‌ها و پهپادهای یمنی نیز شکست خورده است.
ادامه جنایات آمریکا علیه مردم یمن و مقاومت این کشور که برخلاف مقررات بین‌الملل انجام شده است، هزینه‌های مادی و غیرمادی قابل توجهی برای آمریکا در بردارد. این هزینه‌ها می‌تواند شامل هزینه‌های لجستیکی، حیثیتی، دیپلماتیک و احتمالاً کاهش محبوبیت دولت ترامپ در افکار عمومی داخل، منطقه و بین‌الملل باشد. استمرار حملات بی‌سابقه و سنگین آمریکا به یمن هم‌اکنون با دو چالش مهم مواجه است؛ نخست، اختلافات درونی و مخالفت‌های جدی در داخل آمریکا که به تدریج در حال آشکار شدن است و قطعاً پیامدهای منفی در جنگ‌افروزی آمریکایی‌ها در یمن و منطقه خواهد گذاشت.
به‌عنوان مثال، برخی از مقام‌های نظامی و سیاسی آمریکا از استفاده از تسلیحات خاص علیه انصارالله از جمله موشک‌های کروز JASSM، بمب‌های هدایت‌شونده JSOW و موشک‌های تاماهاک (Tomahawk)که صدها میلیون دلار ارزش دارند و در جنگ‌های بزرگ استفاده می‌شوند و در هرگونه جنگ احتمالی با چین اهمیت راهبردی خواهند داشت، ناراضی هستند. علاوه بر این، برخی از فرماندهان عالی و استراتژیست‌های نظامی آمریکایی نگران‌اند که حملات به یمن ممکن است آمادگی ارتش ایالات متحده در مناطق اقیانوس هند و آرام را تضعیف کند.
این درحالی است که اگر روند کنونی حملات نظامی علیه یمن بدون دستیابی به دستاوردهای مورد انتظار ادامه پیدا کند، ارتش آمریکا به بودجه اضافی نیاز پیدا خواهد کرد که به نظر می‌رسد کنگره در این زمینه همراهی مطلوبی نخواهد داشت. دوم، چشم‌انداز مبهم ادامه تجاوز نظامی با وجود ورود قدرتمندانه و بی‌سابقه آمریکا به جنگ با انصارالله است. واشنگتن برآورد دقیقی از وضعیت انصارالله در یمن ندارد و حتی با وجود اشراف اطلاعاتی گسترده، هنوز نمی‌داند که چه مقدار از مواضع و انبارهای تسلیحاتی انصارالله را بمباران کرده و چه میزان سلاح در دست انصارالله باقی مانده است.
در کمتر از سه هفته، آمریکا بیش از یک میلیارد دلار برای جنگ با انصارالله هزینه کرده است، اما غیر از انهدام تعدادی از پایگاه‌های انصارالله و کشتار غیرنظامیان، به نتایجی که ارزش راهبردی یا بلندمدت داشته باشد و موجب تضعیف موقعیت مقاومت یمن یا ایجاد اختلال در آن شود، دست نیافته است.
همان‌طور که «امیلی میلیکن» معاون رسانه و ارتباطات در برنامه خاورمیانه شورای آتلانتیک اخیراً اظهار داشته است، «اگرچه حملات هوایی به پایگاه‌های حوثی‌ها، ممکن است رهبران آن‌ها و سامانه‌های دفاع موشکی‌شان در کوتاه‌مدت و نیز توانایی عملیاتی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد، اما حوثی‌ها در گذشته ثابت کرده‌اند که انعطاف‌پذیر هستند و حتی پس از حملات پیاپی ائتلاف تحت رهبری عربستان و اخیراً ایالات متحده و بریتانیا، همچنان یک «تهدید منطقه‌ای» محسوب می‌شوند.» کمیت و کیفیت آرایش نظامی آمریکا علیه انصارالله و استقرار ناوهای جنگی و بمب‌افکن‌های استراتژیک در منطقه، حتی اگر با اهداف دیگری هم انجام شده باشد، به حدی است که در جنگ با قدرت‌های بزرگ استفاده می‌شود.
اما از منظر تحلیل هزینه – فایده، نتایجی که در این سه هفته حاصل شده است، در مقابل هزینه‌هایی که انجام شده، بسیار محدود و به عبارتی هیچ بوده است. نکته قابل توجه اینکه، قدرت و حضور نظامی در یمن که قرار بود در منطقه برای آمریکا بازدارندگی ایجاد کند، عملاً به اهداف بزرگی برای موشک‌ها و پهپادهای مقاومت یمن تبدیل شده است؛ مسئله‌ای که پیش از این هیچ کشوری در جهان جرأت انجام چنین اقدامی را نداشت.
شلیک موشک و پهپاد به ناو آمریکایی آن هم از سوی یک سازمان، به تنهایی کافی است تا برخلاف نمایش قدرتی که آمریکا با بهره‌گیری از افزایش حضور نظامی و عملیات گسترده روانی در منطقه به راه انداخته است، به عمق آسیب‌پذیری ابزارهای بازدارندگی آمریکا در منطقه و افول قدرت راهبردی آن در جهان پی برد.
