آمریکا روسیه را وادار به شکست کرد

جورج فریدمن استراتژیست

نیویورک تایمز اخیراً گزارش مفصل و معنی‌داری را منتشر کرد که نیازمند تفسیر بیشتری است. نویسنده آن، آدام انتوس، گزارشگر تحقیقی تایمز است و ادعا می‌کند با منابع بسیاری در کشورهای مختلف گفت‌وگو کرده که عمق مشارکت واشنگتن در جنگ اوکراین را افشا می‌کند و به این سوال که چرا روسیه نمی‌تواند در جنگ پیروز شود، پاسخ می‌دهد.

انتوس قاعدتاً با افراد عالی‌رتبه‌ای که دسترسی به اطلاعات محرمانه دارند گفت‌وگو کرده تا بتواند چنین اطلاعاتی را کسب کند. این گزارش در نیویورک‌تایمز منتشر شده؛ چون تنها روزنامه‌ای است که روس‌ها قطعاً آن را می‌خوانند. متن آن به‌سرعت به روسی ترجمه و در روزنامه روسی منتشر شده است. در نهایت جزئیات آن بازتعریفی از این جنگ را ارائه می‌دهد. 

در این گزارش مصداق‌های بسیاری برای انتخاب وجود دارد. یک بخش از این گزارش توضیح می‌دهد که آمریکا ماموران اطلاعاتی خود را از طریق یک پایگاه آمریکایی در آلمان برای ارتش اوکراین فرستاد تا موقعیت و حملات روس‌ها را شناسایی کنند. بخش دیگر به جزئیات این موضوع می‌پردازد که چرا برخی از حملات روسیه شکست خوردند و چرا مجبور شد تا حمله به کی‌یف را متوقف کند. 

با این حال، قلب این گزارش به تسلیحات آمریکا می‌پردازد. به‌جای افشاگری درباره فناوری‌های جدید ساختارشکن، انتوس سبک و سیاقی را توضیح می‌دهد که چگونه این سیستم‌ها  با کنترل شدید آمریکایی‌ها برای مبارزه مورد استفاده قرار می‌گرفتند تا اگر روس‌ها شکست نخورند حداقل متوقف شوند. مهم‌ترین سلاح مورد استفاده سیستم ماهواره‌ای بسیار پیشرفته‌ای بود که می‌توانست حضور واحدهای نظامی روسی نسبتاً کوچک را شناسایی کند.

آمریکا سیستم‌های موشکی کوتاه‌برد هیمارس را برای اوکراین فرستاد که به‌نوعی می‌تواند داده‌های ماهواره‌ای را دانلود کند. طبق این گزارش، مقامات ارشد آمریکایی، کانادایی و بریتانیایی مشاوره‌های راهبردی خود را فراهم کردند و با فرماندهان عالی‌رتبه اوکراین هماهنگ بودند. افسران عالی‌رتبه آمریکایی نیز بر عملیات زمینی نظارت می‌کردند و کنترل عملی سلاح‌ها را برعهده داشتند. مهم‌تر از همه، این سلاح‌ها در سطح فرماندهی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. 

اطلاعات محرمانه در اختیار آمریکایی‌ها قرار می‌گرفتند که بر ارتباط داده‌های ماهواره‌ای نظارت می‌کردند و اطلاعات اهداف مورد نظر را در اختیار اوکراین قرار می‌دادند. سربازان اوکراینی بدون حضور یک افسر آمریکایی که کارت ویژه‌ای را داخل سیستم هیمارس قرار دهد، نمی‌توانستند حتی یک موشک را هم شلیک کنند. با وجود دقت و قابلیت ماهواره‌ها، این راکت‌ها در اوایل جنگ برای مقابله با حملات روسیه به کی‌یف نقش حیاتی داشتند. با در نظر گرفتن این امر و همچنین شکست‌های لجستیکی فراگیر روس‌ها، راحت‌تر می‌توان متوجه شد که چرا ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه مجبور شد ادعا کند که او فقط کنترل بخش کوچکی از اوکراین را می‌خواست. 

با این حال، تکان‌دهنده‌ترین افشاگری در این گزارش این نبود که روس‌ها در جنگ شکست خوردند یا اینکه آمریکایی‌ها کمک‌های نظامی عظیمی را فراهم کردند یا اینکه هیمارس سامانه موشکی بسیار قدرتمندی است؛ این بود که ماهواره‌ها به چنین سطحی از دقت و پیشرفت رسیده‌اند که در جنگ‌های نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها به‌طور مثال می‌توانند با دوربین‌های خود تشکیلات نظامی کوچک را شناسایی و آنقدر دقیق سیگنال‌های آنها را به تسلیحات خود ارسال کنند که زمان درگیری به مسئله‌ای تاکتیکی تبدیل شود، نه استراتژیک.  مسکو به‌وضوح از تسلیحات و آسیب‌پذیری آنها آگاهی داشت که این سوال را ایجاد می‌کند که چرا به جنگ ادامه داد.

تنها توضیح برای این امر این است که پوتین امیدوار بود جو بایدن، که برنامه‌های جنگی آمریکا را تنظیم کرد، در انتخابات می‌بازد و دونالد ترامپ این عملیات را متوقت می‌کند. او مطمئن بود که ترامپ بیشتر از خود پوتین صلح می‌خواهد. پاسخ ترامپ هم این بود که این گزارش منتشر شود؛ گزارشی این‌چنینی که شامل اطلاعات به‌شدت محرمانه‌ای است که نویسنده آن از نظر قانونی تنها زمانی می‌تواند آن را منتشر کند که تاییدیه آن را گرفته باشد. انتشار آن به سرعت و در سخت‌ترین دوران مذاکرات بسیار تاثیرگذار است. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید