از بی‌عملی تا ابتذال سیاسی

صفحه سیاسی ایران به نظر بی‌صاحب و فاقد مهار به نظر می‌رسد. نگاه از بالاتر به این صفحه موجب تعجب ناظر می‌شود. جامعه‌ای به لحاظ سیاسی متشتت و به‌هم ریخته است که مرزهای دوستی و دشمنی در آن از میان رفته و اولویت‌های شخصی و غیرقانونی به‌جای مسائل مردم خودنمایی می‌کند. حتی در بالاترین و ضروری‌ترین مسئله سیاسی کشور نیز دچار انفعال و بی‌عملی شده‌ایم.

پس از جنگی که هنوز تمام نشده و اقدامات طرف‌های برجام و استفاده از سازوکار ماشه اکنون با مسئله عاجل‌تر نحوه تعامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مواجه هستیم که ایران توافق قاهره را بلاموضوع دانسته است و برای آن اعتباری قائل نیست. ولی روشن است که واقعیت امر هم در موضوع بازگشت اسنپ‌بک و هم در همکاری با آژانس، آن‌گونه که مقامات رسمی ایران می‌گویند، نیست.

درست است که روسیه و چین نسبت به این فرآیند معترض هستند، ولی هنگامی که غربی‌ها بر اساس آن اقدام کنند کار چندانی نمی‌توان انجام داد. مخالفت این دو کشور درعین‌حال که ارزشمند است، ولی نمی‌تواند مانع از تفسیر کشورهای دیگر شود.

از سوی دیگر، عدم حل مسائل با آژانس هسته‌ای هم ممکن است حتی این دو‌ کشور را به موضعی متفاوت از خواست ایران برساند. از سوی دیگر، ادامه منفعلانه و بی‌عملی و بی‌ابتکاری نمی‌تواند دوام داشته باشد؛ به‌ویژه که طرف مقابل قدرت و ابزار کافی در اختیار دارد و در جایگاه فعال و با ابتکار قرار دارد و ساکت نخواهد نشست.

حتی ادامه همین وضع هم برای ایران غیرممکن است. بنابراین، نیازمند داشتن ایده‌هایی ایجابی در سیاست خارجی و داخلی هستیم. این انفعال عوارض دیگری هم دارد و چون نیروهای موجود نمی‌توانند به مسائل اصلی بپردازند، خود را درگیر جنجال‌های مخرب و دوقطبی‌سازی کرده و مسائل حاشیه‌ای و انحرافی را برجسته می‌کنند. موضوعاتی که درباره روسیه مطرح شده، اغلب ناشی از عدم توجه به اولویت‌های کشور است.

رفتار نمایندگان در شعار دادن و مرگ به این فرد و آن فرد گفتن و حتی نحوه مواجهه رئیس مجلس با این مسئله، نشانه روشنی از فقدان تحلیل درست از مسائل اصلی کشور است. در این میان، نمایندگانی هستند که از طریق اتهام‌زنی به دست‌اندرکاران، سیاست را به ابتذال کشانده و می‌کوشند که تنش ایجاد کنند تا کمتر کسی به مسائل اصلی کشور بپردازند.

دستگاه قضایی هم که در برابر برخی مسائل کم‌اهمیت نیز فوری واکنش نشان می‌دهد، ترجیح دارد که در برابر این اتهامات فوری اقدام کند و در صورت صحت ادعای مفتری متخلف و مجرم را مجازات کند و درغیراین‌صورت، مفتری را که از جایگاه رسمی مشغول تشویش اذهان عمومی علیه دیگران است، محاکمه و محکوم کند. ظاهراً باید به این نتیجه رسید که ما جامعه خودویرانگری هستیم. اگر دیگران هم به ما کار نداشته باشند، خودمان استعداد کافی برای نابود کردن خود را داریم.

همه اینها نوشته شد تا به نامه کوتاه دو روز پیش دبیر شورای‌عالی امنیت‌ملی خطاب به مدیران رسانه‌ها پرداخته شود که در آن آمده است: «برای دفع خطرات از کشور سرافرازمان ایران دو نکته مهم است: یکی تقویت نیروهای مسلح، پیگیری این مورد با ما و مهمتر، حفظ انسجام ملی و سد کردن راه گسترش دوقطبی‌های کاذب تا مسیر توسعه ملی فراهم گردد؛ پیگیری و کمک درباره این موضوع با شما اهالی معزز رسانه‌ها».

رسانه‌ها با وجود چنین فضای سیاسی شلخته و بی‌مهاری که هر روز بر اختلافات می‌دمند، کار چندانی نمی‌توانند کنند. لطفاً وظیفه دوم را هم خودتان انجام دهید؛ چون متولی اصلی آن نهادهای حکومتی هستد و همین‌ها نیز به دوقطبی‌سازی مشغولند. رسانه فقط می‌تواند واقعیت را بازتاب دهد. نباید کارهای سخت حکومت را به دوش رسانه‌ها انداخت.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید