روایت عباس عبدی از ماجرای حجاب
عباس عبدی نوشت: ادامه وضع موجود به زیان کشور است. باید به یک توافق عمومی و عرفی دست یافت، ولی با این مجلس چنین چیزی اگر نگوییم که شدنی نیست، خیلی سخت است.
به گزارش هممیهن آنلاین، عباس عبدی در نوآوران نوشت:
این پرسش ساده را باید از همه مسئولین پرسید و انتظار داشت که هر یک بر حسب وظیفه خود پاسخی در خور دهند. چرا بسیاری از مسایل حل نمیشوند، بلکه مثل زخم ناسورتر هم میشوند؟ چرا راهحلها نه تنها مشکلات را برطرف نمیکنند، بلکه آن را پیچیدهتر میکنند؟ نمونهها زیاد است. قیمت انرژی، آلودگی هوا، فیلترینگ، مهریه، حجاب، روابط خارجی و... تقریباً هر مسألهای که میبینیم، یا راهحلی جامع و علمی برای آنها نیست، یا راهحلها کار را خرابتر میکند.
مسأله حجاب سالهای متمادی است که مطرح بوده، چون حل نشد به یکی از بزرگترین و عمیقترین اعتراضات تبدیل شد و هزاران نفر بازداشت و محکوم و زندان شدند، قانون نوشتند و به دلایل روشنی اجرایی نشد، و اکنون نیز حل نشده و هر روز هم شاهد نظرات عجیب و غریب هستیم. در آخرین نمونه آنها ۱۵۵ نماینده مجلس درباره اجرای مصوبه حجاب به رییس قوه قضاییه نامه نوشتند، در حالی که نمیدانند، قانونی که ابلاغ نشده را دستگاه قضایی نمیتواند اجرا کند. مهمتر اینکه به قول رییس قوه در این مورد کمبود قانون نیست. البته بنده باید اضافه کنیم که قانون هست ولی مفید و اثربخش نیست.
قانون در ایران مثل لباس ثابتی است که دوختهاند و میخواهند به همه افراد چاق و لاغر، کوتاه و بلند اندازه باشد، که این کار شدنی نیست. اگر قانون موجود را بخواهند اجرا کنند، باید در راهپیماییهای رسمی نیز دهها و صدها نفر را به حکم نقض آن محکوم کنند، چه رسد به مردم کوچه و خیابان.
مسأله اساسی این است که نویسندگان نامه نمایندگان فاقد شناخت از مسأله هستند. یکی از عناصر اصلی آنان مدتی پیش در گفتگویی تلویزیونی حجاب خانمی را کاملاً تأیید کرد که مطابق قانون موجود قطعاً محکوم میشود. در واقع ناتوانی از درک ماهیت مسایل، ساختار را دچار اعوجاج میکند. هم میخواهند حجاب را در حد شرعی تبدیل به قانون و اجرا کنند، و هم میدانند که نمیشود، و حاضر نیستند کوتاه بیایند و بپذیرد که به جای مسأله حجاب باید به رفتارهای عرفی بپردازند و این مسأله به کلی متفاوت از حجاب است.
رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس میگوید که؛ "مسئولان پای کار بیایند تا بتوان عفاف و حجاب و بحث عریانی و کشف حجاب را مدیریت کنند." در حالی که اینها موضوعات گوناگونی هستند. عریانی لزوما ربطی به حجاب ندارد. زنان زیادی هستند که فاقد حجاب شرعی هستند ولی عریان هم نیستند و پوشش مناسبی دارند. چون مطابق قانون، رعایت حجاب شرعی را الزامی کردهاند ولی در عمل بسیاری از زنان رعایت نمیکنند و این قانون اجرایی نیست، و کوتاه هم نمیآید، پس عملاً هیچ قانونی وجود ندارد، و هر دستورالعملی که بخواهد از تبصره ماده ۶۳۸ در باره حجاب شرعی کوتاه بیاید، فاقد ضمانت اجرایی و حتی غیر قانونی است.
امضاکنندگان نامه حتی معنای جملات خود را هم نمیدانند گویی که یک انشاء برای کسب نمره نوشتهاند. برای نمونه در حالی که طی دهه اخیر نرخ فقر مطلق از حدود ۲۰ درصد به بالای ۴۰ درصد رسیده و جمعیت زیر خط فقر مطلق نیز بیش از دو برابر و از حدود ۱۶ میلیون نفر به بیش از ۳۴ میلیون نفر رسیده است نمایندگان کم اطلاع از واقعیتهای مردم نوشتهاند که: "دشمنان به خوبی میدانند پیشرفتهای شگرف انقلاب اسلامی در دهههای گذشته..." این وضع آب و هوا و انرژی و محیط زیست و تورم و فساد و... است که هیچ کدام حتی در حداقلهای گذشته را نیز ندارد، بعد میگویند پیشرفتها شگرف! خوب! آیا انتظار دارند که کسی هم به ادعاهای آنان توجهی کند؟
نمایندگانی که حتی درکی متعارف و معقول از مسایل خودشان ندارند به طوری که رییس مجلس هم معترض آنان میشود و انگیزه معترضین را سیاسی و نه حجاب میداند، چگونه انتظار دارند که حرف درست و حسابی بزند که کسی باور کند؟
مشکل ساختار سیاسی ایران از آنجا آغاز میشود که به جای درک واقعیت بیرونی میکوشد که واقعیت را متناسب ارزشها و آرمانها و الگوهای خود ببیند و در آورد. در گذشته یکی از پرسشهای مخالفان وجود خدا از معتقدان به خدا این بود که آیا خدا میتواند جهان را در یک لیوان جا دهد؟ اگر میگفتی بله؛ در این صورت به ظاهر حرف احمقانهای زده بودی؟ و اگر میگفتی نه؛ به ناتوانی خدا اقرار کرده بودی.
ظاهراً تندروهای ایرانی خود را قادر میدانند که اگر خواستند با تصویب یک قانون و قیام و قعود نمایندگانی که چندان هم به مفاد مصوبات توجه نمیکنند، هر رفتار و عقایدی را در جامعه نهادینه و الزامی کنند. از نظر آنان قانون یعنی اراده نمایندگان و آن نیز کلیدی است که هر دری و قفلی را باز میکند.
یک نفر بلیط هواپیما خریده بود، دیر به فرودگاه رفت، گفتند که هواپیما پرواز کرد و تو جا ماندهای. با تعجب و عصبانیت گفت که هواپیما کجا رفته؟ بلیط دست من است! او گمان میکرد، داشتن بلیط معادل اختیار پرواز هواپیما است. حکایت نمایندگانی شده که یک متن بدقوارهای را تصویب کردهاند و انتظار دارند که اجرا شود و مسأله حجاب هم حل شود.
همان طور که در قانون فرزندآوری شکست مطلق خوردهاند و به احتمال فراوان نه تنها شکست خورده، بلکه تأثیر منفی هم بر فرزندآوری داشته است، حالا دنبال اجرای مصوبهای هستند که عقلای قوم آن را خلاف امنیت دانسته و جلوی ابلاغش را گرفتهاند. در واقع بدترین ضربات را به پوشش و حجاب نه مخالفان بلکه موافقان حجاب میزنند و همچنان مدعی هم هستند.
راهحل روشن است. ادامه وضع موجود به زیان کشور است. باید به یک توافق عمومی و عرفی دست یافت، ولی با این مجلس چنین چیزی اگر نگوییم که شدنی نیست، خیلی سخت است.
