سردرگمی و شوک در اروپا/تغییر سیاست خارجی آمریکا چگونه بروکسل و پایتخت‌های اروپایی را تحت تأثیر قرار داد؟
هرچند جزئیات قابل توجهی از مذاکرات مستقیم میان واشنگتن و مسکو فاش نشده اما مواضع مقام‌های ارشد آمریکایی نشان می‌دهد این کشور نه‌تنها از ایده پیوستن اوکراین به ائتلاف ناتو حمایت نمی‌کند، بلکه ایده بازپس‌گیری بخش‌های اشغال‌شده از خاک اوکراین را که در حال حاضر در کنترل نیروهای نظامی روسیه قرار دارد، «غیرواقع‌گرایانه» می‌داند
هفته‌های اخیر، شروع کابوسی تلخ و بی‌پایان برای اروپا بود؛ اوکراین به گزینه‌ای روی میز برای معامله تبدیل شده، روسیه در حال شکستن محاصره اقتصادی و سیاسی است و ایالات متحده تحت رهبری دونالد ترامپ دیگر تمایلی به ایفای نقش اصلی در تأمین امنیت اروپا ندارد. پیامدهای این تحولات برای آینده اروپا بسیار نگران‌کننده است و رهبران اروپایی تلاش دارند با طرح پیشنهادهایی نظیر افزایش هزینه‌های دفاعی و تقویت صنایع دفاعی اروپا به این چالش‌ها پاسخ دهند. اما آیا اروپا واقعاً آماده همکاری و اقدام مشترک در این راستا است؟
پس از کنار گذاشته شدن اروپایی‌ها از مذاکرات پایان جنگ اوکراین که ۱۸ فوریه رسماً با دیدار مقام‌های آمریکا و روسیه در ریاض آغاز شد، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا با انتشار پستی در شبکه اجتماعی «تروث سوشال» از ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین به دلیل به تعویق انداختن برگزاری انتخابات به‌عنوان یک «دیکتاتور» یاد کرد و اوکراین را مقصر آغاز جنگ میان روسیه و اوکراین دانست.
هرچند جزئیات قابل توجهی از مذاکرات مستقیم میان واشنگتن و مسکو فاش نشده اما مواضع مقام‌های ارشد آمریکایی نشان می‌دهد این کشور نه‌تنها از ایده پیوستن اوکراین به ائتلاف ناتو حمایت نمی‌کند، بلکه ایده بازپس‌گیری بخش‌های اشغال‌شده از خاک اوکراین را که در حال حاضر در کنترل نیروهای نظامی روسیه قرار دارد، «غیرواقع‌گرایانه» می‌داند.
پیت‌هگست، وزیر دفاع آمریکا روز چهارشنبه ۱۲ فوریه در نشست وزرای دفاع کشورهای عضو ناتو گفت: «هدف رئیس‌جمهور این است که با دیپلماسی به جنگ پایان دهد و اوکراین و روسیه را بر سر میز مذاکره بیاورد. برای اوکراین، تلاش برای بازپس‌گیری تمام مناطقی که روسیه از سال ۲۰۱۴ به این سو اشغال کرده، هدفی است که تنها به طولانی شدن جنگ و افزایش خسارت‌ها منجر خواهد شد.»
به باور اروپایی‌ها، آمریکا ضمن کنار گذاشتن اروپا از مذاکرات پایان جنگ، منافع اروپا و اوکراین را به کلی نادیده گرفته و شرایط روسیه را پذیرفته است. نشریه فارن‌پالیسی در تحلیلی نوشته است: «در آستانه سومین سالگرد شروع تجاوز نظامی روسیه به اوکراین در شرایطی آمریکا وارد مذاکرات پایان جنگ با روسیه شده که کی‌یف حضور یا مشارکتی در این مذاکرات ندارد. این هفته بیش از گذشته آشکار شد که ترامپ به دنبال توافقی با شرایط مدنظر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه است.»
احساس خطر اروپایی‌ها تنها به گفت‌وگوهای آمریکا و روسیه محدود نمی‌شود. کنفرانس امنیتی مونیخ ۲۰۲۵ ثابت کرد که آمریکا دست‌کم در دوره ریاست‌جمهوری ترامپ و البته در صورت تداوم حضور جمهوری‌خواهان در کاخ سفید اهمیتی برای امنیت اروپا قائل نیست. علاوه بر این، حملات مقام‌های ارشد آمریکایی از جمله جی‌دی‌ونس، معاون رئیس‌جمهور و ایلان ماسک، وزیر کارآمدی آمریکا به دموکراسی‌های اروپایی و حمایت آن‌ها از احزاب راست افراطی در اروپا در نگاه مقام‌های کنونی اروپا بسیار نگران‌کننده است.
تغییر در سیاست آمریکا در قبال اروپا می‌تواند یکی از اساسی‌ترین تغییرات در سیاست خارجی آمریکا از دهه ۱۹۴۰ میلادی به این سو باشد. اوکراین و مردم آن که طی سه سال گذشته جنگی وحشتناک را تحمل می‌کردند نخستین قربانیان این تغییر خواهند بود اما آثار رابطه جدید واشنگتن و مسکو تنها به جنگ اوکراین محدود نمی‌شود. روسیه می‌تواند برخی خواسته‌های امنیتی خود را بر اروپا تحمیل کند و بار دیگر با رفع احتمالی تحریم‌ها، به بازسازی توان اقتصادی و نظامی خود که در طول جنگ اوکراین آسیب دید، بپردازد.
دولت‌های اروپایی که به نظر می‌رسد از وضعیت موجود شوکه شده‌اند و آمادگی لازم برای این شرایط را نداشتند، اکنون و به‌رغم تمام هشدارهایی که از ۴ ماه قبل (همزمان با پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری) به نظر می‌رسد هنوز برنامه مشخصی ندارند. در این میان، تلاش‌ها برای برگزاری نشست‌های اضطراری، اقدام به تصمیم‌گیری‌های سریع درباره آینده سیاست‌های دفاعی اروپا و سعی برای اطمینان دادن به اوکراین که تنها رها نخواهد شد، از جمله اقداماتی است که به طور روزانه در اخبار اروپایی‌ها درباره آن‌ها مطالبی شنیده می‌شود.
مقام‌های دیپلماتیک آمریکا تلاش می‌کنند تا وضع موجود را برای اروپا آرام‌تر و کم‌خطرتر از آنچه در واقع هست نشان دهند. براساس گزارش روزنامه نیویورک‌تایمز، مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا پس از دیدار اخیر با سرگئی لاوروف، تماسی محرمانه با دیپلمات‌های ارشد اروپایی داشته و تلاش کرده تا بگوید سیاست‌های ایالات متحده چندان متفاوت با گذشته نیست.
در این تماس، روبیو گفت است که آمریکا هیچ توافقی را بر اروپا و اوکراین تحمیل نخواهد کرد. او وعده داده که آمریکا جز زمانی که روسیه به‌طور معناداری رفتار خود را تغییر ندهد، تحریم‌ها علیه روسیه را لغو نخواهد کرد و تنها برخی معافیت‌های تحریمی در صورت آغاز گام‌های روسیه اعمال خواهد شد. روبیو همچنین تلاش کرد تا بگوید ایالات متحده متحدان خود را از مذاکرات کنار نگذاشته و به دلیل بحث‌های دوجانبه‌ای که میان آمریکا و روسیه وجود داشته از اروپایی‌ها و اوکراین درخواست نکرده تا در گفت‌وگوها حضور پیدا کنند.
برخلاف روبیو، ترامپ تصمیم ندارد به متحدان خود اطمینان دهد که در مذاکرات حضور خواهند داشت. او در اظهارنظری پیرامون این موضوع گفت: «شنیده‌ام که آن‌ها از اینکه در مذاکرات جایی نداشته‌اند ناراحت هستند. من فکر می‌کنم یک مذاکره‌کننده نیمه‌آماده هم می‌توانست این مسئله را سال‌ها پیش حل کند بدون اینکه اوکراین زمین‌های زیادی را از دست بدهد و افراد زیادی کشته شوند.»
ناتالی توچی، مدیر موسسه امور بین‌الملل واقع در ایتالیا می‌نویسد: «برای سال‌ها، روسیه بزرگترین دشمن اروپا بوده است. مسکو تلاش می‌کرد تا هر کاری به جز جنگ انجام دهد تا قاره اروپا چندپاره شود، دولت‌های دموکراتیک را ساقط کند و به حمایت از رهبران نزدیک به کرملین بپردازد. آن‌ها با استفاده از پول، کارزارهای پخش اطلاعات دروغین، دخالت در انتخابات و حمایت از جریان‌های غیرلیبرال مخالف اتحادیه اروپا و حامی روسیه، سیاست‌های خود را پیش می‌بردند.
اکنون، قوی‌ترین رهبر جهان یعنی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده و ثروتمندترین فرد جهان یعنی ایلان ماسک از همان سیاست‌ها دفاع می‌کنند و به حمایت از همان احزابی می‌پردازند که سابقاً مورد حمایت روسیه قرار داشتند. آن‌ها گاهی، نقطه‌نظرات کرملین را عیناً تکرار می‌کنند.»
در چنین وضعیتی، هرچند نوعی اجماع در میان رهبران اروپایی به وجود آمده که باید کاری انجام شود اما هنوز اختلاف‌نظرهایی هم میان اروپایی‌ها وجود دارد که می‌تواند در آینده این قاره تأثیرگذار باشد. در ادامه به بررسی مواضع و سیاست‌های اروپایی‌ها شامل اتحادیه اروپا و تعدادی از کشورهای تأثیرگذار در قاره اروپا در واکنش به تغییرات سیاست خارجی آمریکا و مذاکرات آمریکا و روسیه خواهیم پرداخت:
اتحادیه اروپا
موضع رسمی اتحادیه اروپا در برابر واشنگتن اعلام آشکار نارضایتی از روند مذاکراتی است که اروپا و اوکراین از آن کنار گذاشته شده بودند. پس از گفت‌وگوی تلفنی رؤسای‌جمهوری آمریکا و روسیه، کاخا کالاس، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، اقدامات آمریکا را «سازشکارانه» توصیف و عدم حضور اروپا و اوکراین در مذاکرات را محکوم کرد.
اروپا همچنین اقداماتی فوری را برای کمک به اوکراین در دستور کار قرار داد. بر اساس گزارش پولیتیکو، رهبران کشورهای عضو اتحادیه اروپا در حال کار بر روی اعطای بسته حمایتی ۲۰ میلیارد دلاری به اوکراین هستند که شامل مهمات نظامی، پول نقد و موشک خواهد بود.
آندریوس کوبیلیوس، کمیسر دفاعی اتحادیه اروپا که به سوالی درباره برنامه‌های اتحادیه به منظور حمایت از اوکراین پاسخ می‌گفت، ضمن اشاره به تهیه بسته کمکی جدید برای کی‌یف اعلام کرد که این بسته روز دوشنبه رونمایی می‌شود. او سپس تاکید کرد که موضع اتحادیه اروپا در این خصوص «بسیار روشن» است زیرا همواره اعلام کرده است که به صلح از موضع قدرت پایبند است.
کوبیلیوس در همین راستا تصریح کرد که اتحادیه اروپا قصد دارد روز دوشنبه جزئیات بسته جدید کمک‌های اختصاص داده‌شده به اوکراین را اعلام کند. کمیسر دفاعی اتحادیه اروپا در ادامه گفت: «ما در حال بررسی... تمام امکانات و احتمالات هستیم که به ما اجازه می‌دهد به شکلی بسیار فوری، پیامی بسیار قوی به اوکراینی‌ها و جهان بفرستیم که نشان دهد ما در کنار اوکراین ایستاده‌ایم.» او افزود: «امیدوارم سومین سالگرد آغاز جنگ که دوشنبه آینده فرا می‌رسد، فرصت مناسبی برای ارسال چنین پیامی باشد.»
کمیسیون اروپا نیز روز پنجشنبه ۲۰ فوریه در واکنش به اظهارات ترامپ و دیکتاتور خواندن زلنسکی اعلام کرد که «اوکراین یک دموکراسی است» و زلنسکی در انتخاباتی آزاد و عادلانه انتخاب شده است. معاون سخنگوی کمیسیون اروپا روز پنجشنبه به خبرنگاران گفت: «ما در این مورد موضع بسیار روشن و صریحی داریم: رئیس‌جمهور زلنسکی به‌طور قانونی در انتخاباتی آزاد، عادلانه و دموکراتیک انتخاب شده است.»
او همچنین گفت که پایان دادن به جنگ بدون مشارکت اوکراین و اروپا در مذاکرات امکان‌پذیر نیست. معاون سخنگوی کمیسیون اروپا افزود: «هیچ راه‌حلی برای اوکراین بدون مشارکت این کشور و اتحادیه اروپا غیرقابل تصور است.» او همچنین تاکید کرد که امنیت اوکراین برابر با امنیت اتحادیه اروپا است.
جیمز باشیک، پژوهشگر ارشد مسائل اروپا نوشته است: «اتحادیه اروپا نقش مهمی برای ایفا دارد. این اتحادیه می‌تواند اعضایش را به مشارکت بیشتر در حمایت از اوکراین به‌ویژه حمایت نظامی تشویق کند. همچنین می‌تواند همکاری‌ها در زمینه توسعه صنعت دفاعی و افزایش تولیدات دفاعی را تسهیل کند. اروپا همچنین می‌تواند سرانجام و به صورت یکجانبه نزدیک به ۲۰۰ میلیارد دلار منابع مالی روسیه را که در اروپا مسدود شده ضبط و صرف بازسازی اوکراین کند.»
فرانسه
امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه به همراه دیگر رهبران اروپایی اعلام کرده است که اروپا از صلح حمایت می‌کند اما حاضر نیست یک توافق ناعادلانه و شکننده میان روسیه و ایالات متحده را که امنیت اوکراین و اروپا را تهدید می‌کند، بپذیرد.
از نگاه فرانسه که روسیه را یک «تهدید وجودی» می‌داند، این وضعیت فرصت مناسبی است که ایده‌های استقلال‌گرایانه مکرون را به‌عنوان یک واقعیت ناگزیر مطرح کند. اندیشکده شورای آتلانتیک در این باره نوشته است: «فرانسه می‌تواند بگوید که در بحث استقلال استراتژیک اروپا پیروز شده است. آن‌ها برای سال‌ها تأکید داشتند که اگر تلاش کافی برای دستیابی به استقلال دفاعی، سیاسی و صنعتی صورت نگیرد، اروپا ممکن است بمیرد.»
مکرون در حال حاضر و در شرایطی که آلمان در آستانه برگزاری انتخابات قرار دارد و اروپا با خلأ رهبری مواجه است، تلاش دارد تا ابتکار عمل را برای بحث‌های آینده اروپا در اختیار بگیرد. رهبران اروپایی که به نشست آمریکا و روسیه در ریاض که محور اصلی آن رسیدگی به جنگ اوکراین است، دعوت نشده‌اند، روز دوشنبه به دعوت امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه نشستی اضطراری را در پاریس برگزار کردند تا به این موضوع رسیدگی کنند.
فرانسه طی سال‌های گذشته بارها بر ضرورت مستقل شدن اروپا در زمینه تأمین امنیت و تشکیل ارتش مستقل اروپایی تأکید کرده بود. مکرون در نوامبر ۲۰۱۸ در گفتوگو با روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال از ضرورت تشکیل ارتش مستقل اروپا برای کاهش وابستگی این قاره به آمریکا گفته بود.
مکرون در این مصاحبه تاکید کرده بود: «ما نمی‌توانیم از اروپایی‌ها حفاظت کنیم؛ مگر اینکه «یک ارتش اروپایی واقعی» داشته باشیم. هنگامی که رئیس‌جمهور ترامپ اعلام کرد که از معاهده مهم خلع سلاح که پس از بحران موشکی دهه ۱۹۸۰ منعقد شد، خارج می‌شود، قربانی اصلی کیست؟ اروپا و امنیت آن.» در این گفتوگو مکرون آمریکا را هم در گروه کشور‌هایی گذاشت که فرانسه باید از خودش در مقابل آن‌ها حفاظت کند. مکرون در روزهای آتی عازم واشنگتن خواهد شد تا با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا دیدار کند. این وضعیت فرصتی برای فرانسه است که در رقابت با رقیب همیشگی خود یعنی آلمان بتواند نقش پررنگ‌تری در سیاست‌ها و آینده اروپا ایفا کند.
آلمان
تحول در موضع آمریکا نسبت به اوکراین و شروع مذاکرات با روسیه، برلین را در موقعیتی پیچیده و حساس قرار داده است. این تغییرات همزمان با پایان یک دوره انتخاباتی عجیب در آلمان رخ داده که در آن هیچ‌کدام از احزاب نتوانستند به خوبی چالش‌های داخلی و خارجی این کشور را اولویت‌بندی کنند.
جالب‌تر اینکه به‌رغم فرا رسیدن موعد انتخابات (امروز ۲۳ فوریه)، هیچ‌کدام از نامزدهای اصلی برای صدراعظمی هنوز موضع روشنی در برابر تصمیمات ترامپ و چالش‌هایی که برای اروپا به‌وجود می‌آورد، نداشته‌اند. این در حالی است که لندن و پاریس گزینه‌هایی را برای ایجاد یک نیروی نظامی اروپایی به‌منظور حمایت از توافق صلح آینده بررسی کرده‌اند، برلین ترجیح می‌دهد از مواجهه با این مسائل دشوار تا روز بعد از انتخابات خودداری کند.
حتی صدراعظم فعلی، اولاف شولتز، و جانشین احتمالی او، فریدریش مرتس، رهبر حزب دموکرات مسیحی، معتقدند که در این مقطع صحبت در مورد نیروهای نظامی اروپایی ضرورتی ندارد. رابرت هابک، معاون صدراعظم و کاندیدای حزب سبزها، که منتقد اصلی جنگ روسیه است، گفته که مشارکت آلمان در چنین نیرویی باید از جنبه‌های عملی بررسی شود و نه به‌طور انتزاعی. سیاستمداران آلمان نگرانند که مسائلی مثل جنگ، استقرار نیروها و هزینه‌های اقتصادی برای حمایت از مأموریت‌های نظامی ممکن است به بحران‌های داخلی و نارضایتی در انتخابات منجر شود.
اما طبق نظرسنجی‌ها، بسیاری از مردم آلمان از مشارکت کشورشان در مأموریت‌های صلح حمایت می‌کنند. اگر مقامات بتوانند به‌طور شفاف توضیح دهند که چرا این مشارکت برای منافع ملی آلمان ضروری است، این حمایت می‌تواند قوی‌تر شود.
تغییرات سیاست خارجی آمریکا تحت رهبری ترامپ و نزدیکی مجدد آن کشور با روسیه، چالشی بزرگ برای امنیت و استراتژی آلمان به‌وجود آورده است. آلمان به دلیل عدم داشتن بازدارندگی هسته‌ای و وابستگی به ایالات متحده، نسبت به کشورهای دیگر اروپایی بیشتر تحت تأثیر سیاست‌های واشنگتن است. در چهار سال گذشته، تحت رهبری جو بایدن، این وابستگی بیشتر شده است. از سوی دیگر، تلاش‌های شولتز برای تأمین بودجه ۱۰۰ میلیارد یورویی برای ارتش آلمان متوقف شده و این کشور هنوز از توان نظامی کافی برخوردار نیست. این وضعیت به آلمان اجازه نمی‌دهد که نقش زیادی در نیروی نظامی اروپایی داشته باشد.
در حال حاضر، آلمان بزرگترین حامی نظامی و مالی اوکراین در اروپا است. اگر حمایت‌های ایالات متحده ادامه پیدا نکند، برلین باید این حمایت‌ها را حفظ و حتی افزایش دهد تا قدرت بازدارندگی اوکراین تقویت شود. صدراعظم آینده آلمان باید به مردم توضیح دهد که چرا باید هزینه‌های سنگین نوسازی ارتش را برای تأمین امنیت ملی کشور پرداخت کند. پس از بحران انرژی ناشی از حمله روسیه و بحران اقتصادی در صنعت خودروسازی چین، به‌نظر می‌رسد که در سال ۲۰۲۵، ایالات متحده شوک جدیدی به سیاست‌های امنیتی آلمان وارد خواهد کرد.
بریتانیا
لندن به شدت نگران روندهایی است که می‌تواند در آینده به بریتانیا هم آسیب بزند. سیاستمداران آمریکایی در ماه‌های اخیر بارها و بارها به حزب کارگر حمله کرده و از احزاب راست افراطی در بریتانیا حمایت کرده‌اند. همین موضوع باعث شده است تا لندن بیش از پیش به همکاری با پایتخت‌های اروپایی و همچنین مشارکت در دفاع از آینده اوکراین متمایل باشد.
کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، اعلام کرده «آماده و مایل» است تا نیروهای نظامی بریتانیایی را برای کمک به تضمین امنیت اوکراین، به‌عنوان بخشی از یک توافق صلح با روسیه، به آن کشور اعزام کند. نخست‌وزیر بریتانیا در مقاله‌ای در روزنامه «دیلی‌تلگراف» نوشت که اعزام نیروهای بریتانیایی برای تأمین «صلحی پایدار» در اوکراین ضرورت دارد، اگر «بخواهیم پوتین را از تهاجم‌های بیشتر در آینده بازداریم.»
پیتر وست‌ماکات، سفیر سابق بریتانیا در ایالات متحده در این باره نوشته است: «بریتانیا نگران است که اقدامات ایالات متحده منجر به جایگزینی نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین با مفهومی دیگر به نام «قدرت، حق است» شود، مفهومی که در آن، به نقل از توسیدید، قوی‌ها آنچه را که می‌توانند انجام می‌دهند و ضعیف‌ها آنچه را که باید تحمل می‌کنند. نخست‌وزیر بریتانیا امیدوار است از رابطه خود با ترامپ و سفر قریب‌الوقوعش به واشنگتن برای ایجاد پل ارتباطی میان اروپا و ایالات متحده استفاده کند؛ چیزی که حتی شش ماه پیش هیچ‌کس تصور نمی‌کرد لازم باشد.»
درحالی‌که مکرون و استارمر قرار است هفته آینده به دیدار رئیس‌جمهور آمریکا بروند، دونالد ترامپ گفته است که این دو رهبر برای پایان جنگ اوکراین «هیچ کاری نکرده‌اند.»
ترامپ به‌رغم انتقاد از مکرون و استارمر همچنین از رهبران اروپایی تعریف کرد. او گفت که مکرون را یک «دوست» می‌داند و استارمر را «آدمی خیلی خوب» توصیف کرد. انتظار می‌رود مکرون روز دوشنبه از واشنگتن دی‌سی بازدید کند، درحالی‌که نخست‌وزیر بریتانیا احتمالاً جمعه به آمریکا خواهد رفت.
کشورهای بالتیک
کشورهای بالتیک شامل لیتوانی، لتونی و استونی، با رویکردی دقیق به درخواست ایالات متحده برای اینکه اروپا رهبری دفاع از اوکراین را بر عهده بگیرد، پاسخ دادند. این رویکرد شامل درخواست برای اقدام فوری اروپا در زمینه دفاع و تأکید بر روابط استراتژیک عمیق ادامه‌دار کشورهای بالتیک با ایالات متحده بود. به گفته وزیر امور خارجه لیتوانی، کِستوتیس بودریس، ضروری است که رویکرد دفاع از اوکراین تغییر کند. هدف نهایی این است که چارچوبی ایجاد شود که دفاع از اوکراین در ساختار گسترده‌تری از دفاع اروپا ادغام شود.
بنابراین، کشورهای بالتیک خواستار تسریع پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا و افزایش قابل توجه هزینه‌های دفاعی در اروپا هستند. کشورهای بالتیک از جمله کشورهای پیشرو در ناتو در زمینه هزینه‌های دفاعی هستند و هر یک از این کشورها آمادگی دارند که ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در سال‌های آینده به دفاع اختصاص دهند. این کشورها همچنین از کاهش قوانین هزینه‌ای اتحادیه اروپا برای کشورهای عضو که به دلیل افزایش هزینه‌های دفاعی با کسری بودجه بالای ۳ درصد تولید ناخالص داخلی روبه‌رو هستند، حمایت می‌کنند. علاوه بر این، آن‌ها از تقویت صنعت دفاعی اوکراین به‌عنوان بخشی از استراتژی تسلیح مجدد اروپا حمایت می‌کنند.
با اجرای این اقدامات، پایتخت‌های بالتیک ایالات متحده را به‌عنوان پشتیبانی قوی برای دفاع اروپا، از جمله دفاع اوکراین، می‌بینند. کشورهای بالتیک مشتاق‌اند که این مسائل را از طریق اتحادیه اروپا و ناتو پیگیری کنند و آمادگی خود را برای پیوستن به ائتلاف‌های خاص کشورهای داوطلب اعلام کرده‌اند تا اقدامات عملی را به جلو ببرند. لیتوانی، لتونی و استونی، همراه با شرکای نوردیک و لهستان، باید پیشگام این اقدامات باشند و شروع به ایجاد تغییرات ملموس کنند که در نهایت می‌تواند سایر کشورهای اروپایی را به پیشرفت در زمینه دفاع سوق دهد.
لهستان
لهستانی‌ها با اظهارات اخیر مقامات ایالات متحده درباره اوکراین و روسیه، ترکیبی از سردرگمی و شوک را تجربه کرده‌اند. در ابتدا، مایک والتز، مشاور امنیت ملی و کیت کلاگ فرستاده ویژه در امور اوکراین اظهاراتی را مطرح کردند مبنی بر اینکه دیدگاه‌های اروپا در هیچ مذاکره‌ای درباره اوکراین نادیده گرفته نخواهد شد که این موضوع با استقبال مثبت روبه‌رو شد.
اما بعداً، در جریان بازدید پیت هگست، وزیر دفاع ایالات متحده از ورشو در هفته گذشته، برخی نارضایتی‌ها از انتخاب‌های نادرست واژگانی در خصوص خاک اوکراین و عضویت احتمالی این کشور در ناتو ایجاد شد. با این حال، ارزیابی کلی مثبت ارزیابی شد و لهستانی‌ها باور داشتند که مسیری برای پیشرفت وجود دارد. اکنون، پس از کنفرانس امنیتی مونیخ، رهبران لهستان نمی‌توانند درک کنند چرا ترامپ با حملات مکرر به اوکراین و رئیس‌جمهور او، ولودیمیر زلنسکی، تمام «حسن‌نیت و تلاش‌های سازنده» مشاوران خود را از بین می‌برد.
لهستانی‌ها شروع به سؤال کردن درباره فایده ملاقات با نمایندگان ترامپ کرده‌اند، چراکه هنوز مشخص نیست آیا آن‌ها سیاست ایالات متحده را نمایندگی می‌کنند یا ارتباط نزدیکی با رئیس‌جمهور دارند. حتی حزب راست‌گرای کنفدراتیا نیز به نظر نمی‌رسد که از زبان ایالات متحده در خصوص روسیه خرسند باشد. دولت لهستان احساس می‌کند که در موقعیت دشواری قرار دارد، زیرا اگر ورشو بیش از حد مقاومتی نشان دهد از این می‌ترسد که ترامپ از ده هزار سرباز آمریکایی مستقر در لهستان به‌عنوان اهرم فشار استفاده کند.
