در جست‌وجوی دلیل

باید به خاطر داشت که مدل ما، که توسط چرخه‌های ۵۰ ساله اجتماعی-اقتصادی و ۸۰ ساله سازمانی تعریف شده است، به سادگی روندهای تاریخی را در نظر می‌گیرد و فرضش بر این است که این روندها تمایل به تکرار خود دارند.

تاکنون، این مدل گرایش‌ها نتایج درستی از خود نشان داده است. اما این مدل نمی‌تواند هیچ توضیحی در مورد اینکه چرا یک روند منظم از وقوع رویدادها وجود دارد ارائه دهد. این مدل، مهمترین چیز را توضیح نمی‌دهد و آن علت وقوع این رویدادها است. تنها استدلال برای این مدل این است که تاکنون کارکرد داشته و جواب داده است.با توجه به این موضوع، به نظر می‌رسد این چرخه ناآرامی تا سال ۲۰۲۸ ادامه داشته باشد.

به نظر می‌رسد که انتخابات، به جای دوره‌های زمانی مشخص، شاخص این مدل است که با دو دوره تجربه تنش و به‌دنبال آن بر سر کار آمدن یک رئیس‌جمهور جدید که اوضاع را آرام می‌کند، نمود می‌یابد. فرانکلین دی. روزولت، که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم را مدیریت کرد، چنین بود. رونالد ریگان که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش تنش درگیری‌های اجتماعی و فرهنگی که تا حدی از جنگ ویتنام برخاسته بود، مدیریت کرد نیز چنین بود.

طبق مدل ما، این دو نفر، هر دو رؤسای جمهور مهمی بودند که تا حد زیادی به بحران‌ها در زمان خود پایان دادند.  اما سوال این است: آیا آنها بودند که اوضاع را تثبیت کردند یا شخص یا عامل دیگری بود که فضا را آرام کرد؟ در هر دو مورد، تنش توسط نیروی قدرتمندتری به حاشیه رانده شد و هر کدام از این دو رئیس‌جمهوری، از آن نیروی قدرتمند برای آرام کردن ساختار سیاسی استفاده کرد. در خصوص روزولت، این جنگ جهانی دوم بود که اقتصاد را تثبیت کرد و حس جدیدی از وحدت را در آمریکا ایجاد کرد.

در خصوص ریگان، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بود که بحران‌های اجتماعی و فرهنگی ناشی از جنگ ویتنام را به حاشیه راند و موجب شد که دولت ریگان نوعی احساس شایستگی و موفقیت از عملکردش را به جامعه تزریق کند. با بازگشت به این سوال که چگونه این دوره از تنش پایان می‌یابد، باید گفت که به نظر می‌رسد موفقیت سیاست خارجی دولت آمریکا در سال ۲۰۲۸ یا حوالی این زمان، می‌تواند به ساختار سیاسی آمریکا آرامش تزریق کند.

جنگ جهانی دوم و جنگ سرد رویدادهای مهمی بودند که پیامدهای گسترده‌ای داشتند. اما در حال حاضر و در این مرحله خاص، دیدن چیزی که بتواند به طور مشابه بر سیستم جهانی تأثیر بگذارد دشوار است. مشکل اینجاست که نظمی بر نظام سیاسی آمریکا سلطه دارد که به‌راحتی قابل مشاهده است اما توضیحش دشوار است.

من بحران داخلی فعلی که آمریکا با آن مواجه است را پیش‌بینی کردم اما دلیلی برای وقوع آن ارائه نکردم و هنگامی که روشی بدون هیچ توضیحی کارآمد از آب درمی‌آید، استفاده نکردن از آن و تقویت نکردن آن دشوار است. نکته اینجاست که براساس مدل ما، به نظر می‌رسد که تنش‌هایی که اکنون شاهد آن هستیم تا سال ۲۰۲۸ ادامه خواهد داشت.